Nick Andrews (Londen UK, 1972) is een op en top Belgisch kunstenaar. Hij studeerde aan de K.A.S.K. te Antwerpen tussen 1992 en 1996 en woont en werkt in Antwerpen.
Nick is een schilder. Een Belgische schilder dus. Waarom leg ik daar de nadruk op? Omdat zijn werk dat ook doet. Wat is er dan zo Belgisch aan zijn schilderkunst? Die vraag beantwoordt zichzelf eens je voor een schilderij van hem staat. Het is niet zo dat Nick Andrews in een strikte traditie schildert. Het is ook niet zo dat je denkt bij een schilderij van Andrews aan een andere Belgische schilder. Je denkt gewoon schilderkunst en je voelt er dat ‘Belgische’ bij. Het is een beetje te vergelijken met een aantal wielrenners die wel degelijk geen flandriens zijn, alleen al omwille van het feit dat ze geen Vlamingen zijn en toch worden ze als het ware als vanzelf ‘opgenomen’ in die ongedefinieerde club die flandriens vormen. Zo voelt het met de schilderijen van Andrews. Je voelt de Belgische traditie als het ware boven komen drijven wanneer je zijn coloriet en schilderstijl in je opneemt.
Zijn trackrecord kan je hier bekijken, het lijkt me onnodig dat hier allemaal nog eens te gaan overpennen. Eén ding is alvast duidelijk; deze jongen meent het. Je voelt een schilder aan het werk die zijn kunst serieus neemt. Andrews neemt zijn schilderen zo ernstig dat bijvoorbeeld zijn onderwerpkeuze geheel onbelangrijk is, of lijkt. Niet dat Andrews schildert in de stijl van bijvoorbeeld een Morandi, wiens onderwerpen ook van ondergeschikt belang waren op zijn schilderkunst. Nee, het heeft te maken met iets metafysisch.
(© Nick Andrews - foto: Tania Merregaert)
Zoals van Ostaijen ooit placht te zeggen dat in een gedicht het onderwerp eigenlijk van geen tel is. De taal moet muziek worden. Bij Andrews worden de onderwerpen onderworpen aan de vorm. Het is de vorm die van belang is. Hoe staan de dingen op het doek, niet wat staat er op het doek. En dat precies maakt hem voor mij een Belgische schilder. Nochtans hanteert Andrews onderwerpen en thema’s in zijn schilderijen. En ik wil geen afbreuk doen aan het belang dat hij zelf mogelijk hecht aan zijn onderwerpen. Maar voor de kijker doet dat er niet toe. Die is weggevoerd op een bijna psychedelische trip doorheen een kleurenwereld die volstrekt uniek is.
De vormen en kleuren in de schilderijen van Andrews hebben een zeer eigen karakter. Ze schikken zich niet naar een klassiek model of naar puur academische regels.
Hij gebruikt kleuren en vormen op een manier die ronduit uitdagend genoemd mag worden. Terwijl je naar een schilderij van hem kijkt voel je tegelijkertijd een beetje angst, plankenkoorts bijna. Kan hij dit waarmaken? En naarmate je langer en beter kijkt kom je eruit. Ja hij komt er mee weg. Maar je voelt de risico’s die hij neemt, je ziet de manier waarop hij zijn signatuur in elke schilderij zet, Andrews heeft controle over zijn vormen en kleuren maar flirt met de grenzen van die controle.
De openingstoespraak werd gehouden door zijn vriend en kunstliefhebber Axel Daeseleire, ons bekend van film en televisie maar zelf ook een beetje een kunstenaar ‘in his own right’ Daeseleire speelt graag met woorden en de gedichten die daar uit voorspruiten schrijft hij dan graag op schilderijen van bevriende kunstenaars. U kan de integrale tekst van zijn speech hier nalezen (1, 2, 3, 4) u zult het lezen; ook Axel maakt o.a. gewag van het volstrekt unieke coloriet van de kunstenaar.
Kris KENIS
De tentoonstelling omvat naast schilderijen ook keramiek en enkele etsen en is nog te bezichtigen tot 23 mei 2010. De details vindt u onderaan dit artikel.
(vlnr.: Nick Andrews, Anouk Vilain en Axel Daeseleire © foto: Tania Merregaert)
Meer foto's van de vernissage: hier
Anouk Vilain Gallery, van 25 april tot 23 mei 2010. Bouquetstraat 123 te 3590 Diepenbeek.
Tel +32 (0)11/33.39.85 info@anoukvilain.be |www.anoukvilain.be
Open op vrij- zater- en Zondag van 14 tot 18 uur en op afspraak.
Veronica Bellei (°Rovereto, 1979) is vooral geïnteresseerd in fotografie en video. In 2008 maakte ze deel uit van het curatorenteam van Adam Budak voor de Europese biënnale voor hedendaagse kunst, Manifesta7, regio Trentino Alto Adige.
