Op 8 december 1978 opende minister Rika de Backer de tentoonstelling plastisch werk van Nikolaas (a.k.a. Nic van Bruggen). Later zou Nic zijn werk kenschetsen als “schriftschilderijen”.

Nic van Bruggen, VECU-voorzitter Gustave (‘Staf’), Breugelmans jr. en Rika de Backer.

In november 1978 had Willem M. Roggeman een gesprek met Nic. Hij stelde hem de vraag waarom hij voor zijn schilderwerk een andere naam had gekozen. Het antwoord luidde:

Dat is eigenlijk geen echt pseudoniem. Ik heet eigenlijk Nikolaas van Bruggen. En Nic is een afkorting, geen zelf gekozen afkorting, maar men noemde mij op school en in de straat vroeger, toen ik speelde, heel eenvoudig Nic. Daarom vond ik het geëigend om te zeggen: de dichter heet Nic van Bruggen. Achteraf vind ik Nikolaas veel mooier.

(Willem M. Roggeman, Beroepsgeheim III, Antwerpen, Soethoudt, 1980.)

Rika de Backer-Van Ocken (1923-2002) werd in 1974 minister van Nederlandse Cultuur en Vlaamse Zaken in de regering-Tindemans I en meteen ook eerste voorzitster van het ministerieel comité voor Vlaamse aangelegenheden, een functie die de voorloper was van de huidige minister-president van Vlaanderen. Ze bekleedde deze functie, met wisselende titulatuur, tot 1980. We spraken haar dus aan als "mevrouw de Landvoogdes".

Het in memoriam Gustave Breugelmans (1930-2007) verscheen in de 87^ste aflevering van de Mededelingen van het CDR, 5 februari 2007.

Het tijdschrift Zuurvrij. Berichten uit het AMVC-Letterenhuis verschaft telkens opnieuw puur lees- en kijkplezier. In de dertiende aflevering belicht Johan Pas het werk van Johan van Geluwe, een pionier van de mail art in België, thans conservator van ’s werelds meest omvattende museum, The Museum of Museums (M.O.M.),  een alomvattende project:

Van Geluwe hanteert zwierig allerlei enveloppen, postzegels, stempels, logo’s, briefhoofden, tickets, titelbordjes en andere parafernalia van een papieren bureaucratie die het dynamische potentieel van musea en archieven fnuikt. Van Geluwes noeste arbeid als conservator en archivaris blaast deze instellingen nieuw leven. In plaats van een vergaarbak van alles wat een maatschappij niet meer behoeft, maar niet durfde te vernietigen, worden museum en archief mentale werkplaatsen. Geen eindpunten meer, maar beginpunten. Het archief biedt ideeën en materialen voor een artistieke praktijk. Het fungeert als atelier.

Van Conservator Johan van Geluwe kreeg ik kopie van zijn brief “namens het soevereine volk en de schendbaren” gericht aan “de koning met entourage, hof, protocol, en ongestelde lichamen”, “de wetgevende onmacht”, “de uitvoerende volmacht” en de rechterlijke almacht”, met als enige bede:

Geef ons de “Rechtvaardige rechters” terug!

Bij die brief voegde Conservator Johan van Geluwe, tevens Hoofd van de contra-restauratie, een aantal Un/Zeitgemäße Betrachtungen:

Johan van Geluwe, Conservator, The Museum of Museums, Bouckaertstraat 8, 8790 Waregem, Flanders.

Maandag 28 juni. In gezelschap van Dirk Maeyens, een indringend en verkwikkend gesprek met Geert Verbeke in Kemzeke. Ik heb zelden iemand meegemaakt die met zoveel spontane vanzelfsprekendheid grootse projecten aanpakt en bovendien een eigenzinnige visie doordrukt.

De Verbeke Foundation is een private kunstsite, in de eerste plaats een landschap met tentoonstellingsgebouwen waar moderne en hedendaagse kunst zowel binnen als buiten wordt tentoongesteld.

Het museumdomein beslaat 12 hectare en omvat bosgebied, een vijver, grote serres waarin bomen en sierplanten worden gekweekt, een evenementenhal, een restaurant en twee omvangrijke expositieruimten van samen zo’n 20.000m². Er is verder nog een viskwekerij, er worden bijen gehouden en er is een biogasinstallatie gepland om de gebouwen te verwarmen en van energie te voorzien.

Net als de kunst die er getoond wordt is ook de stichting zelf een aanhoudend groeiproces. De Verbeke Foundation is als een ademend organisme dat er elke dag anders uitziet. Nieuwe planten komen tevoorschijn, de zon zet alles telkens opnieuw in een nieuw daglicht en de kunstwerken gedijen en groeien in deze natuurlijke omgeving.

"Onze tentoonstellingsruimte wil geen oase zijn. Onze show is onaf, in beweging, ongepolijst, contradictorisch, slordig, complex, onharmonieus, levend en onmonumentaal, zoals de wereld buiten de museummuren. Bij ons geen opzichtige spektakelgebouwen maar een verfrissende onpretentieuze plaats om kunst te bekijken en een subtiele kritiek op de kunstwereld," aldus Geert Verbeke.

Henri-Floris Jespers en Geert Verbeke (februari 2007)

Naast de tentoonstellingsloods werd een ruimte speciaal ingericht voor de vaste collectie collages en assemblages. Deze privé verzameling van de initiatiefnemers Geert en Carla Verbeke Lens omvat een tweeduizendtal werken van hoofdzakelijk Belgische kunstenaars. Een deel hiervan wordt permanent tentoongesteld.

Verschillende werken werden eerder uitgeleend voor tentoonstellingen aan o.a. het museum van Boekarest, Centre Georges Pompidou te Parijs, Musée des Beaux-Arts te Mons en het Louvre te Parijs voor de Jan Fabre tentoonstelling.

(wordt vervolgd)

Proeven van Kunst® is aan de basis een evenement waarbij in kwaliteitsrestaurants een speciaal 3- of 4-gangendiner wordt aangeboden met unieke, artistiek bedrukt onderborden. Het evenement bestaat verder uit “Meet & Greet-Avonden” in het restaurants met de kunstenaar, een onderbordenruilbeurs, een veiling en Arti-Parties waar diverse deelnemende kunstenaars samen exposeren op een centrale locatie.

Restaurant P. Preud’homme te Antwerpen neemt aan het evenement deel. Jan Scheirs (1973) kreeg de opdracht een onderbord te onderwerpen. Het evenement gaat pas van start begin volgend jaar, maar restaurant Preud’homme wou er beslist alvast iets aan doen. Tijdens de zomer- en herfstmaanden zal werk van Jan Scheirs getoond worden, onder meer in de zogeheten grijze kamer aan de tweede etage. En het werk dat op het onderbord komt, hangt nu al in het restaurant.

Ontwerp onderbord

De bovenverdiepingen zijn vrij toegankelijk op vrijdagavond; zaterdag en zondag zowel ’s middags als ’s avonds. Of na afspraak.

Restaurant P. Preud’homme, Suikerrui, 2000 Antwerpen. Tel. 03 233 42 00.

www.p-preudhomme.com

www.scheirs.com

http://web.mac.com/scheirs  

Foto’s haalden forse prijzen bij Bernaerts (zie ook vorige berichten). Een portret van Paul Éluard door Henri Martinie (1897-1965) haalde 1.050 €. Twee foto’s van Eluard, Paul-Gustave van Hecke en E.L.T. Mesens aan tafel in een restaurant, door een onbekende fotograaf, werden toegekend aan 1.100 €. Ten slotte, een als postkaart afgedrukte foto van Éluard aan een schietkraam in Montmartre, daterend uit de jaren 1928-29, ging van de hand à 1.600 €.

Een heel mooie foto door Robert de Smet van Van Hecke, Norine, Walter Schwarzenberg, de verlichte verzamelaar Hoffmann met echtgenote, André de Ridder, E.L.T. Mesens, Gust de Smet en een ongeïdentificeerde dame, haalde 750 €. Dit is wellicht de enige foto waarop alle actoren rond galerie Le Centaure samen afgebeeld staan.

“Renoir in zijn atelier”, met stempel Guttmann op verso, werd toegewezen à 2.600 €. Op verso staat te lezen: “Renoir fait le / portrait de / Mme Tilla /…, de l’éminente actrice”.

Een onvolledig exemplaar van de eerste monografie over Man Ray (New York / Paris, James Thrall Soby / Cahiers d’Art, 1934): 2.700 €. Een foto van Pierre Batcheff in de surrealistische klassieker Un chien andalou, geschat op 150-200 €, haalde niet minder dan 3.600 €.