Exit11 stelt 'Featuring' voor: een nieuwe cyclus tentoonstellingen waarbij een kunstenaar de mogelijkheid krijgt om anderen, gekozen uit zijn netwerk volgens plastische, filosofische of andere criteria, uit te nodigen.

De cyclus gaat van start met Luc Fierens, die zes Italiaanse kunstenaars uitnodigt die allen een zekere affiniteit vertonen voor communicatie en de verhouding tussen woord en beeld in de hedendaagse kunst: Sarenco, Linda Pelati, Sara Giordani, Veronica Bellei, Angelo Ricciardi, Emmanuele Benedetti.

Luc Fierens: Double Life

Ook A Book About Death staat op de affiche, een samenwerkingsproject van de Amerikaanse kunstenaar Matthew Rose voor de Emily Harvey Foundation in New York, waar de originele tentoonstelling in september 2009 plaatsvond. Ongeveer 500 kunstenaars stuurden kunstwerken in in de vorm van postkaarten op om een ongebonden boek over de dood te creëren. Dit project wil vooral een eerbetoon brengen aan de geestelijke vader van de communicatiekunst “mail-art”, Ray Johnson die zich van het leven benam in 1995 en aan Emily Harvey (1941-2004), de legendarische galeriste die fluxus promootte in New York en Venetië. Dit collectief project is een reizende expo, een process dat door de deelnemers kan worden voortgezet en getoond. De expo was onlangs te zien in het Mube van São Paulo en de volledige set postkaarten bevindt zich in de vaste collectie van het MoMa te New York. Belgische deelnemers waren o.a. Sara Bosmans en Luc Fierens.

De tentoonstelling “Luc Fierens & Reseau/Rete” loopt tot 27 juni en is vrij toegankelijk op zaterdag en zondag van 10 tot 18 u of op afspraak van maandag tot en met vrijdag. De vernissage vindt plaats op zondag 11 april vanaf 15 uur.

Vanaf morgen zullen de deelnemers aan deze merkwaardige tentoonstelling hier een per een voorgesteld worden.

EXIT11

Château de Petit-Leez

rue de Petit-Leez 129

B 5031 Grand-Leez

www.exit11.be

Over Luc Fierens op deze blog:

http://mededelingen.over-blog.com/article-poesia-visiva--henri-floris-jespers---luc-fierens-in-gierik-37210881.html

http://mededelingen.over-blog.com/article-poesia-visiva--henri-floris-jespers-over-luc-

http://mededelingen.over-blog.com/article-21840136.html

Actrice en choreografe Brigitte Derks

Pacco Fernando Cerutti

Fotograaf Frans Piessens

Tuinarchitect Jan Joris en Jan Scheirs

(wordt vervolgd)

Aandachtige bezoekers en toehoorders...

Luc Neuhuys

Thierry Neuhuys

Eric van Herreweghe

Renaud

(wordt vervolgd)

Foto's: (c) Frans Piessens

Ziehier de tekst van de inleiding, uitgesproken tijdens de vernissage van de tentoonstelling Mythisch & burlesk: Belgisch.

Henri-Floris Jespers

Wie vertrouwd is met het werk van Jan Scheirs en zijn evolutie wat gevolgd heeft, zal bij een eerste oogopslag wellicht geneigd zijn de nieuwe reeks, Mythisch & burlesk: Belgisch te bestempelen zoniet als een breuk, dan toch als een keer(punt), als een (verrassende) wending in zijn oeuvre, zowel qua compositie als chromatiek. “Ik ben regisseur en acteur van mijn schilderijen”, benadrukte Jan Scheirs in een interview – en hij bewijst dit nu ten overvloede.

Nooit is Jan Scheirs zo bitter grappig en bijtend kritisch geweest als nu, maar liever dan te wijzen op de breuk, is het relevanter eerst de continuïteit te benadrukken. Scheirs heeft zijn tentoonstelling geconcipieerd als een episch geheel, een verhaal over de bedreigde enkeling die, misleid en belaagd, blootgesteld blijft aan de bewuste of onbewuste werking van anonieme, vaak destructieve krachten en machten. Dit is een recurrent thema in zijn werk. Dat gevoel van beklemming was al onderhuids aanwezig in de reeks Mannen met zorgen (2002). Drie jaar later introduceerde hij in de reeks Reflecties van een grijze wereld (2005) een personage dat naar een bühne neerkijkt. Die 'mise en scène' van het personage boven een klein theater waarop dan weer andere personages het / hun verhaal als het ware vertellen / uitbeelden, draagt bij tot de objectivering van een persoonlijk verhaal: “Je kijkt naar jezelf zoals je dat bij een psychoanalyse doet”. Dat was dan ook het kernthema van de tentoonstelling Vernauwing (2007), waarin de herinnering aan verdrongen spanningen verkend werd. Op de vernissage in het Art-Deco oud-zwembad "St François les Bains" vernietigde Scheirs bij wijze van happening een kunstwerk dat hij speciaal in situ gemaakt had.

Achteraf blijkt dit een betekenisvolle symbolische daad: de bevrijding uit de claustrofobie en uit de drukkende greep van de herinnering.

In de reeks waarvan u vanavond de primeur geniet, kijkt de schilder nu vastberaden en met een lucide blik naar het heden.

Jan Scheirs eigent zich daarbij tijdloze mythische figuren en symbolen toe, maar hij introduceert ze via bewuste associaties in een opvallend actueel verhaal waarin Reinaert de vos telkens opnieuw om de hoek komt kijken. In dat beeldrijk en breed uitgesponnen verhaal treffen we onder meer de onberekenbare Lange Wapper en de onoverwinnelijke Kludde, de dappere volksheld Jan zonder Vrees en, heel even, Don Quichot van Antwerpen.

In brede, verhalende composities maakt hij af en toe bewust en met wellust gebruik van elementen uit de rijke Vlaamse picturale traditie (van de Primitieven over Ensor tot de expressionisten) om zijn verhaal te verbeelden, terwijl hij in meer contemplatieve momenten (o.m. in zijn Oesterdilemma's) intuïtief de grens verkent tussen figuratie en abstractie. De ironische maar niet minder programmatische Hommage aan Broodthaers maakt het meteen duidelijk: Belgisch, inderdaad.

Scheirs aarzelt niet spottende kritiek te geven om bepaalde aspecten van de mediatisering, zoals in Debby en Nancy.

Debby en Nancy, linnen acryl dubbelhout, 150 x 300 cm

Maar wanneer hij de actualiteit rechtstreeks betrekt in zijn doeken, dan neemt hij nog geen standpunt in, tenzij dan in algemene termen. In feite vertoont hij de kenmerken van een moralist, iemand die de zeden van zijn tijdgenoten waarneemt. En, in dit geval, waarschuwt hij voor “la société du spectacle” die naar onthersening en debilisering dreigt te leiden. Hij vermijdt daarbij de loden ernst van de prijzers van het verleden, die tragische ondergangstoon eigen aan de professionele beschavingskritieikers. U wordt er wel even aan herinnerd dat u als gewillige, passieve toeschouwers van het spektakel bijtijds applaus dient te geven bij de capriolen van de entertainende programmamakers...

Beeldenstorm, linnen acryl dubbelhout, 150 x 180 cm

In Beeldenstorm zie je een befaamd kunstenaar aan een nieuw doek werken. Hij schildert naar een foto dat hij op zijn mobieltje opgeslagen heeft, bij wijze van geheugensteun. Dit tafereeltje is dan weer op zijn beurt geprojecteerd op het doek van een oude bioscoop. Je ziet duidelijk het proscenium en de lampjes die de scène afkaderen en het geheel als het ware inlijsten, een kroonluchter bezet met kevers. Een ooievaar, symbool van liefdadigheid en waakzaamheid, vliegt door de lichtstraal van de projector richting scherm. Brengt hij hoop?

Een vrolijk tafereel is het daar in de cinemazaal niet. Een enkeling die gewurgd wordt door de administratieve rompslomp; raven en kraaien die oppikken wat er nog te pikken valt aan een karkas; mensen die in een paniekerige stormloop weggedrukt en onder de voet gelopen worden, in een poging om toch maar zo dicht mogelijk bij het podium te geraken, erbij te horen, en daarbij niet eens merken dat ze ook een onbekende kunstenaar vertrappelen en verpletteren. Tussen die meute zie je ook mosselen op hun lange, dunne poten meelopen, schapen, een ekster, allerlei vreemde machines en figuren ontleend aan de beeldentaal van Bosch en Breughel – zonder Reinaert de Vos te vergeten, die de boel in gang stak. De scarabeeën van Fabre en de oesters van Scheirs vluchten uit de chaos van het schilderij.

Ja, het stormt beelden in het hoofd van Scheirs.

Don Quichot van Antwerpen trekt ten strijde tegen de vermalende moderne windmolens. Vecht hij tegen de bierkaai?

*

Wat er ook van zij, het is net of Scheirs het theatrale gordijn ophaalt. “Kijk, zie eens wat we hier hebben! We zullen u even iets onthullen”. Het Toneel van de Wereld...

Spiegel der ijdelheid, linnen acryl dubbelhout, 110 x 130 cm

Henri-Floris JESPERS

Zondag 14 maart zal de kunstenaar van 15 tot 18 uur in de galerie aanwezig zijn.

The Doorbell Gallery, Gierstraat 7, 2000 Antwerpen.

De tentoonstelling kan nog bezocht worden op 18, 19, 20 en 21 maart van 15 tot 18 uur, daarna op afspraak.

Foto's: © Frans Piessens.

(c) Frans Piessens

Vanavond presenteert Jan Scheirs zijn recente werken: Mythisch & Burlesk: Belgisch. De tentoonstelling wordt om 20 uur geopend door Henri-Floris Jespers en Philip Heylen, schepen van Cultuur. U bent vanaf 19 u welkom.

Wie vertrouwd is met het werk van Jan Scheirs (°1973) en zijn evolutie wat gevolgd heeft , zal misschien bij een eerste oogopslag geneigd zijn nieuwste reeks te bestempelen zoniet als een breuk, dan toch als een keer(punt), als een (verrassende) wending in het oeuvre van de kunstenaar, zowel qua compositie als chromatiek. “Ik ben regisseur en acteur van mijn schilderijen”, aldus Jan Scheirs in een interview met Connexion – en hij bewijst dit nu ten overvloede.

De in alle opzichten verrassende tentoonstelling van het jongste werk van Jan Scheirs werd geconcipieerd als een geheel met epische allures. Het is net of een gordijn opgehaald wordt: “Kijk, zie eens wat we hier hebben!” Het Toneel van de Wereld...

(c) Frans Piessens

Tot vanavond 20 uur rust er een embargo op de reproductie van de reeks Mythisch & Burlesk: Belgisch. Ik hou mij daar dus aan en publiceer hier slechts twee atelierfoto's, met dank aan Frans Piessens. Meer in de volgende afleveringen.

Henri-Floris JESPERS

The Doorbell Gallery,

Gierstraat 7 te Antwerpen

Deuren: 19 u.

Opening: 20 u

www.scheirs.com