Wilfried Adams (2007)   

Jeroen Kuypers reageerde op de blog van gisteren, 'Stoflong, Verbroken adem, Vuur en vaas':

Hoe voorspellend in het zicht (of moet ik zeggen het gekuch?) van later. Prachtige woordspelingen en zinnen (een hoestende engel). Geef het toe: Wilfried Adams was een groot woordkunstenaar, soms wat ouderwets in zijn woordkeuze, maar een beklijvend dichter.

Dat lijdt inderdaad geen twijfel en werd hier op 26 januari 2008 in een omstandig 'in memoriam' onderstreept. Ter attentie van wie daar nog niet van overtuigd is, publiceer ik de cyclus 'Randschrift 30' uit de bundel Aanspraak of De school der onverhoede grenzen (1981).

Randschrift 30

1.

Er staat een man voor de deur, zijn mond is zwart,

zijn keel is toegekorst met brakke honger.

Hij klopt niet aan, hij gaat niet binnen.

De aarde wentelt om en om en om, en dat weet hij.

En dat de tijd van alle blinde of bebloede

muren de spleten heel zorgvuldig dichtstrijkt,

zodat geen mier, geen kever zou ontkomen. Dàt weet hij.

Een man staat voor de deur, zijn mond is zwart,

zijn keel is toegekorst met trage honger.

Hij beweegt zich niet, hij gaat nergens binnen.

2.

Hij strompelt als door struikgewas, door

kreupelhout, door de geringste van zijn gebaren,

hij hinkt en sakkert achter zijn schaduw aan.

Herfst rolt een zwerfsteen in hem heen en weer,

zijn stem hangt in de wilgen opgespijkerd, hangt

verbijsterd te spartelen in het sprokkelhout.

Hij staat te hijgen aan het eind van andermans Latijn.

Een onderdaan is hij: ruil hem in ! rol hem op !

Wat kunnen jou zijn vlokkige gestalten schelen, zijn

drenzende getallen in het grijze knarsen van de tijd.

3.

Een man vol engten, doorroffeld door de angst.

Hij struikelt over zijn woorden, door welk witter

noorden, hij staat verloren in de tijd.

Het is zijn eigen hersenschim: zinswendingen

blauw van kou en eenzame, verrafelde getallen

verdringen zich, klonteren zijn gehemelte toe.

Hij kent de winter, het hoge stollen zonder vrucht.

Zeg hem op, zeg hem af ! Zijn ziel vol halfgestopte

gaten hangt te druilen aan een plastic wasdraad

onder een logge huif van roestig vroegavendlicht.

4.

Er eet een man aan lange vreemde tafels,

er slaapt en schroeit een man tussen vreemde lakens.

Een man neemt de trein of een taksi of rént.

Hij slaat met zijn krant naar een mug of naar

niets. En grijnst, zijn stem is grint en splintert.

Hij loopt zichzelf voor de voet, zijn gebaren

flodderen rond hem als losgeraakte windsels.

De geboorteschrei wordt wat hij altijd is geweest,

wordt tot op de witste zenuw schoongeschraapt:

een stem, een ster die nergens weet te sterven.

(HFJ)

Van l. naar r.: Wilfried Adams, Hugues C. Pernath, Henri-Floris Jespers

en Michel Bartosik (1973)

Wilfried ADAMS, Aanspraak of De school der onverhoede grenzen, Gent, Masereelfonds, 1981, 63 pp.

http://mededelingen.over-blog.com/article-wilfried-adams-stoflong-verbroken-adem-vuur-en-vaas-48448858.htm

In memoriam Wilffried Adams:

http://mededelingen.over-blog.com/article-16025016.html

Michaël Vandebril [Turnhout, 23 mei 1972] is van opleiding jurist.

Na begin van de jaren negentig het literaire wereld te zijn geïnfiltreerd, viel hij op door zijn organisatietalent. Het bleef niet zonder gevolgen. Sinds 2003 is hij coördinator van Antwerpen Boekenstad, de stadsdienst die literaire initiatieven ondersteunt, verwante organisatoren laat samenwerken en vaak ook voor tipgever speelt wanneer groeperingen geblokkeerd raken, wegens gebrek aan ervaring. Vandebril is een stille diplomaat. Zijn voorstellen formuleert hij zo dat de organisator ze ervaart als details, terwijl ze in wezen de sleutelbos zijn die de binnendeuren opent. Zonder het openen ervan blijft elke droom een wolk. Vanuit zijn stille diplomatie heeft hij gemaakt dat de stadsdichters van Antwerpen de status van ambassadeur hebben verworven.

Zijn ster als literair curator is de laatste jaren dan ook pijlsnel gestegen. Minder bekend is dat hij een talentvol dichter is. Het feit dat hij het organiseren niet kan laten, en uit overtuiging voor boottrekker speelt, heeft gemaakt dat zijn poëzie naar de achtergrond verhuisde. Gelukkig heeft hij het laatste jaar een evenwicht gevonden tussen het buiten- en het binnenwerk. Wat resulteerde in nieuwe gedichten, na een lange periode van stilte. De nieuwe gedichten werden voor het eerst het publiek aangeboden tijdens een tournee onder de benaming BOEST, een soort club van gelijkgestemde dichters zoals de Vijftigers: Allemaal verschillend van aard en toch voor eeuwig verwant. Aan het gebeuren was de uitgave gekoppeld van een bundel en een vinylplaat. De keuze van de elpee verwijst naar hun grote voorbeelden, bekend als de leden van de Beat Generation. En als enige vergelijking toegelaten is, lijkt de poëzie van Vandebril op deze van Gregory Corso.

Net als Corso, maar dan minder wollig, weet Vandebril persoonlijke ervaringen harmonisch te combineren met thema’s die alle taalminnaars eigen zijn: de onvermijdelijke tederheid onder de poëzie als instrument, het maniërisme van ons gedrag als harnas, en het eeuwig zoeken naar de sporen van de vrije wil.

Deze drie thema’s worden mens in de vrouwelijke engelennaam Muriël, afgeleid van Muireall, Schots-Geal voor ‘zeeglans’. En, zijn eigenheid getrouw, plaatst hij zich in de schaduw, zonder echter zijn contouren te verliezen. Al is hij een dichter, een engel [= androgyn], met het stof van de hemelse verbeelding in zijn vleugels, ‘de verpulverde gloed van een lichtgevende stad’, hij blijft een dandyeske jager, die wapens zoekt die geen wonden maken. Vandebril beseft dat ze niet bestaan, maar moet dat het zoeken stoppen?

Een eerste bundel is in de maak. Verschijning is voorzien voor 2011.

Guido LAUWAERT

Stofwisseling

als een dandy spuw ik kwik

zilveren gedichten in mijn hongerige hand

ik tooi mijn voorhoofd

met de verpulverde gloed van een lichtgevende stad

alle ogen glijden langs de lijnen

van het androgyne schepsel dat in me dringt

met de ademhaling van een tussenpersoon

bijt ik heldere vleugels af –

transparant als een magere wolk

o maar ik vergat het niet

je engelennaam is muriël, felle

toegewijde ster

Michaël VANDEBRIL

In 2010 is het 250 jaar geleden dat de componist Christoph Graupner (1683-1760) overleed. Hij was een tijdgenoot van Bach, maar is minder bekend. Dat heeft niets met de kwaliteit van zijn muziek te maken, maar alles met het feit dat zijn erfgenamen kibbelden over de rechten op zijn muziek. Destijds was zijn muziek populairder dan die van Bach.

In de Rubenszaal van het KMSKA brengt B’Rock een selectie van werken van Christoph Graupner en tijdgenoten. Het barokorkest B’Rock is ontstaan uit zin voor vernieuwing en verjonging in de wereld van de oude muziek en bestaat uit een twintigtal jonge musici uit binnen- en buitenland.

Het orkest speelt staande, maar jij kunt plaats nemen op de loungebanken die we voor de gelegenheid in de grootste en meest imposante zaal van het museum zetten, tussen de schilderijen van Rubens. Tijdens de pauze kun je de tentoonstelling 'Closing Time' van Jan Vanriet bezoeken. Wij zorgen bovendien voor een glaasje cava, onze dj zorgt voor groovy intermezzo’s.

Een unieke gebeurtenis, enkel te zien en te horen in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen.

Donderdag 29 april en zondag 2 mei, 20 uur.

Tickets: € 25 I € 20.

Concert, tentoonstelling en cava inbegrepen.

Koop je tickets online via www.kmska.be of in het KMSKA.

Wees er snel bij. Het aantal plaatsen is beperkt.

www.kmska.be

www.b-rock.org

Mieke de Loof (links) en Leen van Dijck, directeur Letterenhuis Antwerpen

Voor de Gouden Strop 2010, de prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige spannende boek, werden in totaal 87 titels ingezonden. Een jury heeft daaruit nu een longlist van elf boeken gekozen:

• Van twee kanten van René Appel (Anthos)

• Hoe zwart is de duivel? van Hans Declercq (Van Halewyck)

• De minzame moordenaar van Bram Dehouck (Van Halewyck)

• Sioux blues van Bavo Dhooge (Manteau)

• De geur van gras van Lieneke Dijkzeul (Anthos)

• Machteloos van Marianne en Theo Hoogstraaten (De Boekerij)

• Dossier Tobias van Annet de Jong (Uitgeverij Q)

• Serpent van Carla de Jong (Archipel)

• Wrede schoonheid van Mieke de Loof (De Geus)

• Zondaarskind van Marion Pauw (Anthos)

• Hengst van Roger H. Schoemans (Davidsfonds)

De shortlist zal bestaan uit vier of vijf titels. Die wordt bekendgemaakt op 27 april, tijdens de persconferentie voor Juni – Maand van het Spannende Boek.

De Gouden Strop is de prijs voor de beste (oorspronkelijk) Nederlandstalige spannende roman. De prijs is in 1986 in het leven geroepen door het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs, en genoemd naar het gelijknamige boek van Joop van den Broek.

Het werk van Emanuele Benedetti (°Trento, 1978) gaat over de menselijke natuur in relatie met de antropologische, sociale en politieke omwereld. Zijn voorkeur gaat naar video, fotografie, installaties en performance. Hij werkt vaak aan projecten waarvan elk stuk een eigen betekenis heeft maar tevens deel uitmaakt van een groter en complexer geheel. Hoewel hij zich vaak van een conceptuele benadering bedient, zijn de resultaten meestal vrij ongecompliceerd, bijtend en ironisch. 'Micro die naar macro gaat' is een verschijnsel dat hem fascineert hem en de paradox in werking stelt – zowel plastisch als conflictueel. Om aldus na te denken over de relatie tussen individu en context, tussen menselijke aard en openbare of privé-structuren.

Werk van Emanuele Benedetti werd geselecteerd voor de tentoonstelling “Luc Fierens & Réseau/Rete”. De tentoonstelling loopt tot 27 juni en is vrij toegankelijk op zaterdag en zondag van 10 tot 18 u of op afspraak van maandag tot en met vrijdag. De vernissage vindt plaats op zondag 11 april vanaf 15 uur.

EXIT11

Château de Petit-Leez

rue de Petit-Leez 129

B 5031 Grand-Leez

www.exit11.be

Meer info over Benedetti:

http://www.yicca.it/files/Emanuele%20Benedetti.pdf