Marcel van Maele (1931-2009 kwam vorig jaar sterk in de belangstelling dank zij een tentoonstelling in het Gezelle museum te Brugge, een colloquium in het Letterenhuis te Antwerpen en, vooral, twee in alle opzichten aanbevelenswaardige publicaties: Vuurtaalspuwen en Marcel van Maele in Meervoud. Johan Pas, Yves T'Sjoen en Els Van Damme verdienen alle lof.
Zie o.m.:
http://mededelingen.over-blog.com/article-marcel-van-maele-gecanoniseerd-124730296.html
Elke Brems bespreekt beide boekwerken. Gelet op “de ondoordringbare veelheid aan gedichten” meent zij Vuurtaal spuwen (Brussel, ASP, 508 p.) te moeten bestempelen als “haast onleesbaar maar als object wel aantrekkelijk” (!). Haar conclusie luidt onomwonden: “Is Van Maele nu tot het establishment toegetreden? Bijlange niet, hij blijft in de marge en daar zit hij goed.” Welke marge? Marcel was al vroeg een cultfiguur, kreeg de Sinjaalprijs, de Arkprijs van het Vrije Woord en de Prijs van De Vlaamse Gids.
*
Hee hoor mij Ho simultaan simultaan op de brandtorens, de nieuwe uitgave van de verzamelde gedichten (Bezige Bij, 2014, 1800 p.) van H.H. Ter Balkt (° 1938) wordt besproken door Hans Vandevoorde (° 1960).
*
“Roger de Neef is een boom van een dichter” – zo luidt de laatste regel van 'Al die vogels in mijn keel', de bespreking door Anneleen de Coux (°1978) van zijn jongste bundel, Som van tijd (PoëzieCentrum Gent, 2014), “waarin hij zichzelf en zijn thema's volledig trouw blijft”.
De bundel werd hier gesignaleerd:
http://mededelingen.over-blog.com/article-som-van-tijd-125250761.html
*
Jooris van Hulle (° 1948) focust op de jongste twee bundels van Jo Gisekin (° 1942), Dooitijd (2012) en De witte pauw / Le paon blanc (2014), beide verschenen bij het PoëzieCentrum, Gent. Als conclusie van een nogal oppervlakkige bespreking van Souvenirs (Leuven, P, 142 p.) typeert hij de herinneringen van Lucienne Stassaert als “een door en door eerlijk boek”. Tja, is daar is dan alles mee gezegd zeker? Ondertussen werkt Stassaert aan het vervolg op haar markante Souvenirs.
Lucienne Stassaert (° 1936) vertaalde poëzie van Sylvia Plath en Emily Dickinson en hertaalde een selectie uit de Mengeldichten en Strofische gedichten van Hadewijch. Poëziekrant publiceert haar vertaling van enkele gedichten van Andrée Chedid (1920-2011) Bij de onvolprezen Uitgeverij P zal dit jaar haar vertaling van Chedid verschijnen: Bestaan is een zegen voor mij.
*
Traditiegetrouw worden in Poëziekrant gedichten opgenomen, zowel van gevestigde dichters (Erik Spinoy, Claude Van de Berge, Lans Stroeve) als van beloftevolle debutanten en worden recente publicaties besproken.
Nog meer over Poëziekrant in een volgende post.
Henri-Floris JESPERS
