Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Als de jonge Jimmy een kerk binnenstapt in het kuststadje waar hij woont, praat hij tegen het beeld van Jezus. Dat die er toch niet is, en dat die als hij er wel is toch niet luistert. Hij moet maar een teken geven.
Maakt niet uit wat voor een. In de volgende scène zie je hoe Jimmy in slaap is gevallen in de kerkbank, en wordt gewekt door een….olifant! Waarmee hij vervolgens op zijn gemakje een ochtendwandeling maakt over de promenade.
Waarlijk ontroerende cinema van Neil Jordan, een van mijn lievelingsregisseurs. Ik heb het over The Miracle uit 1991, een van die zeldzame films waarop wat mij betreft helemaal niéts aan te merken is.
Het is een innemend verhaal over een jongen (Jimmy) die verliefd wordt op Renee Baker, die echter zijn dood gewaande moeder blijkt te zijn. Die wordt vertolkt door de beeldschone Beverly d’Angelo, die verder op haar vreemde c.v. een gastoptreden in The Simpsons heeft staan, maar voorts toch vooral brol als Honky Tonk Freeway en National Lampoon’s Christmas Vacation. In een betere film als The Miracle, waarin ze perfect gecast is, zal ze waarschijnlijk nooit meer spelen.
Jordan heeft een neus voor talent. Lorraine Pilkington liet hij in deze rolprent debuteren als amper 15-jarige. Ze speelt Jimmy’s vriendinnetje Rose. Pilkington bouwde sedertdien een knappe carrière als actrice uit. Extra bijzonder is de loopbaan van Niall Byrne, die hier (als Jimmy) ook debuteerde. Die speelde nadien echter nog amper in films, maar hij schreef sindsdien voor heel wat producties wél de soundtrack. Hij is namelijk een begenadigd pianist. Waar veel ‘spelende’ en ‘zingende’ acteurs vaak playbacken is in The Miracle al te horen hoe goed hij is, wanneer hij met d’Angelo (die écht kan zingen) een erg mooie versie van de klassieker Stardust vertolkt:
http://www.youtube.com/watch?v=ayR348hYUOk
Bert BEVERS
