De statige kapel van De Zwarte Panter was tjokvol, gisterenavond, bij de uitreiking van de 62ste Arkprijs van het Vrije Woord.
In zijn beknopt welkomstwoord gaf voorzitter Raymond Detrez toe dat er in de loop der jaren in de pers kritiek is geweest op de keuzes die het Arkcomité maakte.'Maar geruststellend was dat er binnen het Arkcomité zelf altijd veel meer kritiek werd geuit dan erbuiten. Als je je na tweeënzestig jaar nog steeds afvraagt of je wel goed bezig bent, dan ben je eigenlijk goed bezig.'
Hij onderstreepte dat met de keuze van Peter Holvoet-Hanssen het comité nogmaals duidelijk maakt waar de Arkprijs voor staat: intellectuele vrijheid, artistieke creativiteit en maatschappelijk engagement.
'Zijn naam is Niemand, zijn daden het ultieme verzet tegen vlakschaving en onethische indoctrinatie', aldus lofredenaar Lukas De Vos over laureaat Peter Holvoet-Hanssen.
'Drs. P doet dat ook, lichtvoetig en schijnbaar onnozel. Habakuk II de Balker noemt zich onbeschaamd en onbetamelijk landelijk en landerig. Leonard Nolens grauwt getormenteerd van de hem omringende verschraling, verwoestijning. En als Claude van de Berge de heraut is van mystieke kwetsbaarheid om de vloedgolf van hebzucht en woeker te stuiten, dan is Peter Holvoet-Hanssen tegelijk zijn kompaan en zijn tegenpool: als meest exuberante, meest uitgesproken agent provocateur in een stugge wereld van geboden, verboden, afpersing, en nieuwe slavernij. Peter Holvoet-Hanssen is meer dan een tedere anarchist. Hij is, zoals de grote Lucebert ooit schreef, ook “de schielijke oplichter der liefde”, “niets dan de omroeper van oproer”'.
In zijn uitvoerig dankwoord bespeelde PHH moeiteloos het hele gamma van zijn veelzijdig associatief en verhalend talent. Wie met het het oeuvre en het mentale universum van de dichter enigszins vertrouwd is, zal het niet verwonderen dat hij de gelegenheid greep om zijn speech open te stellen voor andere stemmen. Hij citeerde de gedenkwaardige Arkprijstoespraak (1972) van Marcel van Maele, waarvan geen woord verouderd is (zie: http://mededelingen.over-blog.com/article-26822132.html (Marcel van Maele wandelt trouwens discreet maar niet minder dwingend door de hele speech van PHH.) Bovendien zorgde PHH voor een live optreden van Flor Vandekeckhove, uitgever van Het Vrije Visserijblad en Elvis Peeters.
Tot slot las PHH het gedicht 'O Captain! My Captain!' van Walt Whitman voor. Hij werd daarbij begeleid, neen, hij deed dit in symbiose met, de Mexicaanse muzikant en componist Luiz Márquez, die gebruik maakt van verschillende autochtone muziekinstrumenten (en bovendien eigen instrumenten ontwerpt).
Dat was mijn kippenvelmoment... (en maakt alvast meer dan anderhalf uur staande naar toespraken luisteren zonder meer goed.)
Het werd een gedenkwaardige Arkviering. De aanwezigen zullen later trots kunnen getuigen: 'Ik was erbij'...
Meer dan zijn achtbare voorgangers heeft Peter Holvoet-Hanssen de functie van stadsdichter gevaloriseerd, verruimd, met vernieuwende dimensies verrijkt en met algehele inzet vervuld.
Hij verdient het voortaan formeel de titel te mogen dragen van ere-stadsdichter...
*
Tussen het talrijke publiek: René Broens, Jo Clauwaert, Leen van Dijk, Frieda van Dun, Noëlla Elpers, René Franken, Joris Gerits, Peter de Greef, Clara Haesaert, Henri-Floris Jespers, Carin Lampens, Pruts Lantsoght, Philippe Lemahieu, Mieke de Loof, Luc Pay, Adriaan Raemdonck, Dirk Rochtus, Jan Scheirs, Walter Soethoudt, Yves T'Sjoen, Linda Vinck, Ingrid van der Veken en Frank de Vos.
*
Onder redactie van Lukas De Vos gaven De Vrienden van de Zwarte Panter, met de steun van Philippe Lemahieu, een gelegenheidspublicatie, waarover meer in een volgende aflevering.
HFJ
Foto's: Jan Scheirs
