26 janvier 2015
1
26
/01
/janvier
/2015
23:03
Een oud Doels liedeken
Volgevreten vlecht Bansky’s rat zich nog langs uwen muren.
In uwen schemerige stede waarin gij ooit aanwezig waart,
werd elk woord zo week, elke zin onmondig.
Op het arduin voor elke deur, op elke afgesleten trede
waakt nog een verleden op enen afgematte wenteltrap
naar uwen zolder dode dromen.
In mijmerende spinnenwebben aan deuren zonder slot hangen
draden die herinneren, aan ramen uit hun hengsels gelicht,
aan stille slierten het gemis.
Zich mateloos meester telt den tijd uw klagende slagen op zijnen klok.
Beklemd leg ik mijn hoofd in uwen schoot, in mijnen handen
het gejut, gebroken brood aangespoeld op uwen wakken oever.
Frank DE VOS
Partager cet article
