PPH (foto: Bert Bevers)
Ik leer elke dag bij. Mijn motto blijft dan ook: 'Ik breek mij af, bouw mij op' (aanhef van mijn eerste exploratie De reis naar Inframundo). Zo ben ik geen liefhebber van het al te stevige biceps- en billenwerk van Rubens, maar toen ik zag hoe hij de Heilige Cecilia met olieverf op een paneel ten hemel droeg (zie afbeelding), borrelden er spontaan nieuwe verzen naar boven (nu bij de Bozar-tentoonstelling Sensatie en sensualiteit. Rubens en zijn erfenis).
Wat nemen we mee? Mark Rothko, eender welk werk uit 1959 – maar op het beeldscherm van een laptop? Nee, liefst neem ik géén laptop mee, alstublief enkel een valiesje met wat boeken en een draagbaar pick-upje (met enkele reservenaalden). In het valiesje zit een afbeelding van De sterrennacht van Van Gogh en een foto van de schrijfster – mijn ‘kaperskapiteine’ – Noëlla Elpers, kunstwerk dat zelfs de diepste duisternis doet fonkelen.
Ik neem Moby Dick van Herman Melville mee. En alle Gargantua en Pantagruel-delen van Rabelais. Als bladwijzers: de gedichten uit de Spoon River Anthology (1915) van Edgar Lee Masters en de Nagelaten Gedichten van Van Ostaijen.
Films: Zorba The Greek, Modern Times - o nee, ik had geen laptop mee.
Dus in plaats van twee films het Vioolconcert d-mineur Op. 43 van Sibelius, daar zie ik telkens een andere film bij. En The very best of George Harrison. Al ruisen die platen: geen erg, ik ben toch aan zee.
Cantus in memoriam Benjamin Britten van Arvo Pärt of soefi-muziek van Georges Gurdjieff: ze spelen constant in mijn hoofd, dus moeten ook al niet mee. Nee, liever vulpen, reservevulpen, inkt en voldoende papier. Het ruisen van de bomen in mijn linkeroor en rechts een zacht schurende branding. Het onbewoond eilandje heet Saartneem, Duivelseiland of het Eiland van de Wilde Rozen, dat ligt in Estland (vermeld in mijn Zoutkrabber Expedities).
Je zult me er niet vinden, maar ik zal er wel zijn.
Peter Holvoet-Hanssen, Antwerpen
