Ik wil niet beweren dat de Duitsers zich in augustus 1914, verontschuldigingen rondstrooiend voor de mogelijk ondervonden hinder, zonder overlast te veroorzaken richting Frankrijk hebben begeven maar dat de berichten over de gruwelen die ‘de Hunnen’ de Belgen aandeden zwaar aangezet waren realiseerde Robert Graves (1895-1985) zich destijds al. In zijn voor het eerst in 1929 verschenen memoires Goodbye To All That (in de reeks Privé-domein verschenen als Dat hebben we gehad) noteerde hij dat hij volgende krantenknipsels van destijds in chronologische volgorde zag:
Toen de val van Antwerpen bekend werd, werden de kerkklokken geluid [i.e. in Keulen en elders in Duitsland]. – Kölnische Zeitung.
Volgens de Kölnische Zeitung werd de clerus van Antwerpen gedwongen de kerkklokken te luiden toen de vesting was ingenomen. – Le Matin.
Volgens berichten die The Times via Parijs uit Keulen heeft ontvangen, zijn de ongelukkige Belgische priesters die weigerden de kerkklokken te luiden toen Antwerpen was ingenomen, veroordeeld tot dwangarbeid. – Corriere della Sera.
Volgens berichten die de Corriere della Sera via Londen en Keulen hebben bereikt, is bevestigd dat de barbaarse veroveraars van Antwerpen de ongelukkige Belgische priesters voor hun heldhaftige weigering de kerkklokken te luiden hebben gestraft door hen als levende klepels met het hoofd omlaag in de klokken te hangen. – Le Matin.
Om maar te illustreren dat je niet alles moet geloven omdat het in de krant staat….
Bert BEVERS
