Lange Leemstraat 53
Juist in deze tijd van innerlijke spanningen kwam Pauls oudste broer, Pieter-Floris, terug naar huis, omdat hij op het seminarie ziek was geworden. Het bleek dat hij longtuberculose had. De zieke werd thuis in de Lange Leemstraat verpleegd en Paul sliep met hem op dezelfde kamer. Over de aard van de ziekte werd in het ouderlijk huis met geen woord gerept. Had hij een bloedspuwing, dan werd dit opgeruimd zonder er over te praten of er verder aandacht aan te besteden. Op 5 oktober 1910, 's nachts om twee uur, stierf Pauls oudste broer, terwijl zijn familieleden om hem heen zaten - ook de dochter van Pauls tante Hubertina, van wie deze herinneringen afkomstig zijn. Paul zou toen een gedicht voor zijn overleden broer hebben geschreven en dit onder zijn hoofdkussen hebben gelegd. In De jongen heeft Van Ostaijen weliswaar uitvoerig over de dood van zijn broer geschreven, maar hij beperkt zich daarin voornamelijk tot de indruk die deze nabije dood, het bezoek aan de dodekamer en de dodemis op hem als jongen van veertien jaar hebben gemaakt.
uit Paul van Ostaijen. Een documentatie, Gerrit Borgers, Bert Bakker, 1971.
■
(Foto en redactie: Bert BEVERS)
