Nederlandse en Franse literatuurgeschiedenis, onuitgegeven teksten, politieke en culturele actualiteit
Het valt mij op hoe weinig weerklank in de media de thrillers van Fred Van Den Bergh vinden. Hij debuteerde in 2011 met Dertien kilo, gevolgd door Kluis veertien (2012) en Min vijftien (2012). Die 'miljardairstrilogie' vormt een spannende, kritische en...
Lire la suite
In het najaar wordt De Diamanten Kogel – een oorspronkelijk kunstwerk van Wim Delvoye – voor de twaalfde maal uitgereikt. Jan Hoet was gastspreker bij de eerste uitreiking die in 2002 plaatsvond in Studio Herman Teirlinck te Antwerpen. De lijst der laureaten...
Lire la suite
J. G. Bierkens (aka Max Kazan) was zo vriendelijk mij een teruggevonden exemplaar te schenken van Meli Melo (Ko-Ko editions, 2010), een selectie van eerder niet gebundelde teksten verschenen onder diverse pseudoniemen in de tijdschriften Labris, Ko-Ko,...
Lire la suite
De naakten kleden, het is een werk van barmhartigheid. Behalve als zij zichzelf willen omhullen. Met kleding van eigen maaksel en eigen obsessie. Dan loopt het op bijna surrealistische wijze uit de hand. De kranke misdadiger in Bloed en Veren bezweert...
Lire la suite
Emmanuel de Bom, Wrakken, Amsterdam Wereldbibliotheek, 1938 Voor het eerst op bezoek in het Antwerpse Letterenhuis bekeek ik de vaste expositie. Heel de literaire geschiedenis van Vlaanderen is daar smakelijk geëxposeerd. Alle schrijvers – grootheden,...
Lire la suite
Het moet maar worden afgewacht welke moderne Nederlandstalige auteur over een eeuw nog gelezen wordt. Er zijn er heel veel, en op veel van hen is een mooie uitspraak van Jules Renard van toepassing: “Un écrivain très connu l’année dernière.” Maar er zijn...
Lire la suite
Met de nieuwe Zuurvrij ben ik eens te meer volop in terra cognita. In Mededelingen 213 wees ik al op de bijdrage van Yannick Dangre als gastschrijver in Zuurvrij , het onvolprezen tijdschrift van het Letterenhuis te Antwerpen. Uiteraard staat er meer...
Lire la suiteHet ambtskleed Een paar dagen na de dood van professor Marcel J. staat in De Standaard onderaan het overlijdensbericht in cursieve letters: De toga wordt gedragen. Ik besef dat dit gericht moet zijn aan zijn nog levende Leuvense collega’s, maar de vraag...
Lire la suite
Om de meerstemmige toon van dit magistrale prozawerk weer te geven, begin ik liefst met een citaat: Sommige van de boeiendste partituren die ik leerde kennen, bewoonden een onverkend gebied aan gene zijde van de tegenstelling tussen pessimisme en optimisme....
Lire la suite