Nederlandse en Franse literatuurgeschiedenis, onuitgegeven teksten, politieke en culturele actualiteit
Geschiedenis is en blijft mijn weergaloze muze, mijn verrukkelijke minnares. Zij vergeet niet. Het zijn wij die vergeten. In haar verhaal over de mens schets zij een pendel slingerend tussen absolutisme en humanisme, tussen de meedogenloze terreur van...
Lire la suite
Het gebreide logo door de dame des huizes. Care selve, ombre beate. Vengo in traccia del mio cor, (beminde bossen, gezegende schaduwen, Ik kom op het spoor van mijn hart/liefde) van G. F .Händel is een van mijn lievelingsaria’s. Naar datgene wat in die...
Lire la suite
Joris van Severen, Leider van het Verdinaso In mijn vorige blog wees ik erop dat Van Severen de opvatting van Vlaanderen als een homogeen Germaans element 'even onjuist en verarmend, ontervend' vond als de wil tot verfransing. 'Germaansheid en Latijnsheid...
Lire la suite
Eens te meer word ik geconfronteerd met de fascinerende persoonlijkheid van de fascistische leider Joris van Severen. Niet alleen onder de pen van Willy Copmans in de jongste aflevering van Heibel (zie de blog van 11 juni: Piet van Aken en Joris van Severen)....
Lire la suite
Een beetje Sanskriet morfologie: een 'exemplum' (voorbeeld) van de verbuiging van een woord dat "arbor" (boom) betekent. Wat is het belang van de GG voor de huidige taalkunde in het algemeen en voor de Indogermanistiek in het bijzonder? Voor de huidige...
Lire la suite
Eerste bladzijde in het handschrift van Hanxleden: 'De verbuigingen van de naamwoorden' . Wat ging er allemaal door je heen toen je die in rood papier en kranten verpakte bundel in handen kreeg? Ik voelde me erg opgelucht en natuurlijk heel blij, wat...
Lire la suite
H et Convento San Silvestro te Montecompatri, waar de Grandonica berustte. In 1681 wordt in Ostercappeln (Nedersaksen, bij Osnabrück) Johann Ernst von Hanxleden geboren. Na zijn studies in de filosofie meldde hij zich voor vrijwillige dienst in de 'Oost-Indische'...
Lire la suite
Van Hugo Claus naar Joris van Severen, de stap is voor mij gauw gezet. In De Verwondering (1962), het absolute proza-meesterwerk van Claus, spookt de schaduw van de leider van het Verdinaso, de “Imperiale Staatsman”, die ook expliciet ter sprake komt...
Lire la suite
Het boek van Paul Servaes over Emile Verhaeren (zie Losse notities IV) roept onvermijdelijk “communautaire” en “identitaire probleemstellingen” op, ook al omdat Verhaeren als icoon geïnstrumentaliseerd werd. Ik zal daar op ingaan in de bespreking die...
Lire la suite
Onze tijdrekening, de Gregoriaanse, dateert van 1582. Paus Gregorius XIII besloot toen de kalender te hervormen omdat die van slag was geraakt. De Juliaanse kalender telde immers 365,25 dagen in plaats van 365. Voor de fijnproevers: de 2.421.894 dagen...
Lire la suite