Overblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
13 décembre 2010 1 13 /12 /décembre /2010 00:21

 

RogerDeNeef.jpgAnne van Herreweghen: Roger de Neef


Zaterdag 4 december werd in de Antwerpse galerie De Zwarte Panter de nieuwe dichtbundel van Roger de Neef, Luchthaven voor vogels, het leesvolk aangeboden.

Inleider van dienst was Wim Distelmans, radioloog en kankerspecialist, professor palliatieve zorgen en geneeskunde aan de VUB. In 2003 kreeg hij de Arkprijs van het Vrije Woord, voornamelijk voor zijn inzet voor de euthanasiewet. In Topaz, een comfortabel ingerichte villa met tuin in Wemmel, die nergens aan een ziekenhuis doet denken, worden patiënten met een ongeneesbare of levensbedreigende aandoening door vrijwilligers als ‘gasten’ met de wagen opgehaald en met de beste zorgen omringd zodat zij fysiek pijnvrij en met de hoogst mogelijke levenskwaliteit afscheid kunnen nemen. Roger de Neef is sinds zijn vertrek bij Belga in 2001 bij de werking van Topaz betrokken.

De inleider zei dat hij De Neef aan de borst drukt wegens zijn kurkdroge humor en de gesprekken die hij voert met de gasten. Zijn aandacht is werkelijk oprecht. Bovendien kan hij ‘feestelijk’ koken. Wat de gasten ontzettend waarderen en hun lijden verlicht.

Na de inleiding was het de beurt aan de dichter. Hij las een vijftal gedichten voor. 'Biografie', 'Ook vandaag', 'Het huis', 'Bovenal', en het vrolijk blozend gastronomische gedicht 'Hommage aan de tomaat'.

De voorstelling werd omlijst door prachtige en snedige solo’s van de gerenommeerde altsaxofonist Ben Sluijs.

*

De bundel spiegelt zich aan de samenscholing en de grote jaarlijkse herfsttrek van vogels die door ons als vakantietrip en in de overdrachtelijke betekenis, als levensbestemming kan worden ervaren.

De metamorfose van de mens die telkens opnieuw de zwaartekracht van zijn vlees verliest, afscheid neemt van wat hem vertrouwd is, tijdelijk verhuist, alles achterlaat, plots onbereikbaar, ja zelfs onbestaanbaar wordt. De mens die op artificiële wijze de eeuwenoude wetenschap en nieuwsgierigheid van een vogel, op weg naar ergens, probeert te evenaren.

De Neef heeft een tachtigtal korte en ook langere afscheidsgedichten geschreven die luchtig, ernstig, doorvoeld en herkenbaar zijn. Tezelfdertijd ondervragend en raadselachtig blijven. Voorts heeft hij bij het schrijven van die verzen kunnen putten uit zijn ervaring en jarenlange omgang en gesprekken met terminale patiënten in het dagcentrum Topaz. Twee gedichten als afsluiter.


Bovenal

 

Verkies ik Frankrijk

In dat land wil ik begraven worden

Omdat mijn vader en mijn moeder

Mijn broer en mijn zuster daar niet zijn geboren

Omdat allen die dicht bij mij in het leven stonden

Er niet hebben gewoond

Ook daarom wil ik in Frankrijk begraven worden

Begraven liefst op een zaterdag

Omdat mensen dan doorgaans ontspannen

En vergeetachtig zijn

Zij geven zich weg

Terwijl ze boodschappen doen handen schudden

Koffie slurpen kranten lezen

Ja in Frankrijk wil ik begraven worden

Constance zal zwijgen

Met de woorden die ik al altijd sprak

Zij zal bedroefd zijn

Doorschijnend als de regen

Ook zondag

Ook de dag nadien

 

Niets erger

voor Eddy van Vliet

 

Vrouwen knaagden aan hem

Kanker kapte hem kaal

Dankbaar is Eddy doodgegaan

Misschien was hij meer

Dan de dingen die wij vaak

Over hem hadden gehoord

Na voorlezing van

Dichters in het S.M.A.K. in Gent

Vertelde hij mij

Optreden doe ik liefst zoveel mogelijk

Niets erger dan tijdens je leven

Al vergeten te zijn’


Guido LAUWAERT

Roger DE NEEF, Luchthaven voor vogels, Gent, Poëziecentrum, 2010, 18,50 €. ISBN 9789056550547

Partager cet article
Repost0

commentaires

Présentation

  • : Le blog de CDR-Mededelingen
  • : Nederlandse en Franse literatuurgeschiedenis, onuitgegeven teksten, politieke en culturele actualiteit
  • Contact

Recherche