Nederlandse en Franse literatuurgeschiedenis, onuitgegeven teksten, politieke en culturele actualiteit
Morgen wordt de tentoonstelling Requiem for M. van Marc Kennes (°1962) geopend tussen 16 en 22 uur. Rik Hancké leidt om 20 uur in.
Inge Braeckman wijdde alvast een intelligente beschouwing aan het werk van Kennes, waarvoor ze bij wijze van intro een treffend citaat koos uit de notities van Mark Rothko over kunst en de creatieve impuls, daterend van omstreeks 1941:
The satisfaction of the creative impulse is a basic, biological need, essential to the health of the individual. Its aggregate effect on health of society is inestimable. Art is one of the few important means known to man for the articulation of this impulse. This is why its practice is as continuous as life itself.
Hier dan haar benadering van het werk van Kennes:
Wat onmiddellijk treft en opvalt in dit werk is de materialiteit van verf en doek; een techniek die in casu gebruikt wordt om de compositie te onderlijnen, of beter, letterlijk in de verf te zetten, te doen uitkomen. Het is alsof Kennes ons als schilder geen keuze laat. De olieverf vormt de leidraad als een tastbare onaantastbaarheid (of vice versa al naargelang), ze fungeert niet alleen als de draad van Ariadne die ons naar de betekenis van het werk brengt, maar ze is ook het onderwerp, evenals het mysterie dat dit werk bedekt. De uitbundige gedaante van het koloriet zegeviert in een oneindig aantal tonaliteiten in dit universum, waar het procédé van de schilderkunst een uitdrukking geeft zowel aan de creatieve als het expressieve (in de betekenis van communiceren). Dit werk wil geen realiteitsgetrouwe weergave van de werkelijkheid zijn, zoals we die dagelijks waarnemen of via fotografie of film ontdekken, maar het geeft een plaats, schept een ruimte (zowel fysiek als mentaal) voor de verbeelding.
Zoals gewoonlijk werkt Kennes ook deze keer in en met reeksen. Zo zien we bijvoorbeeld in deze tentoonstelling de doeken Frequency, genummerd van 1 tot en met 7. Dit is niet voor niets een reeks die bestaat uit zeven: 7 is trouwens het getal dat symbool staat voor het verbond en in zijn bijbelse betekenis gelieerd is aan het scheppingsverhaal. […] Hoewel die zeven, hier tentoongestelde werken in zekere zin en op het eerste gezicht gelijkaardig zijn, worden ze in hun variabele gedaante picturaal steeds anders uitgewerkt, waardoor, maar niet noodzakelijk, de betekenis kan variëren en varieert. Het spel, het evenwicht met de binnen- en de buitenruimte is hier cruciaal. Zo lijken we bij de werken uit deze reeks het landschappelijke tafereel van achter een raam, meer bepaald een binnenruimte, waar te nemen, en gaan het binnen en het buiten, een double blind aan. Door de gevarieerdheid wordt het loslaten van de uiterlijke voorstelling en het naar voren brengen van een inner-beeld benadrukt. Kennes' schilderkunst, of er nu figuren in aanwezig zijn of niet, bekommert zich trouwens om het wezen der dingen (denken we bijvoorbeeld maar aan zijn Medeareeks), en schuwt de leegte, de eenzaamheid, desolaatheid van het menselijke bestaan en de maatschappij niet. Telkens weer slaagt hij erin, de emotie te 'verlaten', ze picturaal te 'vertalen', en ze te abstraheren naar de verf, de schilderkunst.
De tentoonstelling loopt tot 17 april in Galerie De Zwarte Panter, Hoogstraat 70-74, 2000 Antwerpen.
■