Hier werd al vaker aandacht gevraagd voor Serial Thriller. Motor van het blad is Danny de Laet, kenner van de geschiedenis van de Vlaamse misdaadliteratuur en van de Belgische strip, napluizer van de zogeheten pulpliteratuur en volksromans, auteur van erudiete en onthullende monografieën in uiterst beperkte oplages, w.o. Lord Lister in Antwerpen (1999, 38 p. + een 70-tal full page illustraties in kleuren) en De parasitaire kringloop. Het ware verhaal van Robert en Bertrand (2004, 177 p.).
[Wie “Danny de Laet” intikt in de rubriek “recherche” (kolom rechts) krijgt een volledig overzicht (met link) van wat hier over zijn werk werd gepubliceerd. In het tijdschrift Mededelingen van het CDR (nr. 198, 15 september 2012, pp. 23-24) gaf ik gedetailleerd commentaar op Serial Thriller.]
Ik koester levendige en warme herinneringen aan mijn jarenlange, vaak uitbundige omgang met Willy Vandersteen (en met zijn vriend Jan Merckx, 1924-1992). Willy werd honderd jaar geleden geboren en staat centraal in Serial Thriller 13 (maart 2013). Een specifieke misdaadserie heeft hij nooit getekend (tenzij men de superbe reeks Robert en Bertrand daartoe rekent), maar criminele handeling fungeert wel als “de ontsteker van menig verhaal” van de veelzijdige verteller, aldus de auteur van het erudiete, niet ondertekende opstel “Wegen der criminaliteit: misdaad in de strip”, dat zowat een kwart van de aflevering in beslag neemt. (Dat de bijdrage van de hand van Danny is, lijdt uiteraard geen twijfel.)
Van l. naar r.: Walter Soethoudt, Willy Vandersteen en Danny de Laet (in de" Ultieme Hallucinatie" te Brussel, receptie van cahier Vlaanderen Morgen, 1983-1984, uit het geheugen, ik kan er een jaar naast zijn). Foto:(c) coll. Henri-Floris Jespers
Verder in Serial Thriller, de vertaling van “La permutation”, een kortverhaal van Guy Vaes (1927-2012, zie http://mededelingen.over-blog.com/article-guy-vaes-overleden-100392680.html), een hele rits boekbesprekingen en, zoals te verwachten, de kritiek van Danny de Laet op televisie-reeksen. Wolven vindt geen genade in zijn ogen, de titel spreekt al boekdelen: “Van déjà vu naar m'as-tu vu!”:
Filmisch is er niets op deze reeks aan te merken, inhoudelijk des te meer. Het steunt onze overtuiging dat er reeds meer dan genoeg Vlaamse misdaadreeksen zijn gedraaid en dat we nu op het punt van verzadiging zijn geraakt. Laat ons ook deze kelk maar ledigen en hopen dat er na Wolven tijdelijk een punt wordt gezet achter amechtige, weinig spannende en zeker weinig originele misdaadverhalen wordt gezet. Het is nogmaals een kwestie van inhoud, dus van scenario's.
Alleen Salamander (“zoveel geloofwaardiger dan Zone Stad, Code 37, Aspe, Wolven, tot zelfs Vermist) vindt gratie in de ogen van Danny de Laet: Ward Hulselmans is “de beste scenarist van Vlaanderen”. De Engelse reeks Sherlock (met Benedict Cumberbatch) “is een meesterwerk dat op overtuigende en zeer intelligente wijze de oude Conan Doyle-verhalen transponeerde naar onze tijd”.
Tot slot krijgt de verhandeling van communicatiewetenschapster dr. Kathleen Custers over het verband tussen tv-fictie en de angsgevoelens van de kijker terecht aandacht.
*
Ik heb er hier al op gewezen dat ik graag een abonnement neem op Serial Thriller, The unique crime magazine, Tijdschrift voor en over misdaadliteratuur, thrillers, SF en Fantasy. Hoe je dat kàn/màg doen, blijft echter hardnekkig onvermeld. Mij goed, ik geniet blijkbaar toch het voorrecht gratis een exemplaar toegestuurd te krijgen....
Ik stel alleszins vast dat Danny de Laet in de twee jongste afleveringen zijn humeurige (en soms onrechtvaardige) bevliegingen en uitlatingen wist in te tomen. Resultaat van het aangekondigde teamwork?
In de vorige aflevering (nr. 12, ontvangen begin december 2012) staat te lezen:
Serial Thriller wordt ondanks kritiek, alle laster en ondanks het negeren vanwege de Vlaamse uitgevers het blad dat elke liefhebber van misdaadliteratuur, pulp en fantasy boeit en interesseert.
Daarbij wordt trots onderstreept dat Vlaamse en andere misdaadauteurs nergens zoveel aandacht krijgen als in Serial Thriller– wat van een ergerlijke ware het niet naïeve zelfoverschatting getuigt. Bovendien, wanneer een recensie-exemplaar naar de redactie wordt toegestuurd, loop je wel het risico dat het prompt (keurig gefrankeerd) geretourneerd wordt.
Dat overkwam Frank van den Auwelant, die als secretaris van de jury van De Diamanten Kogel de euvele moed had een exemplaar van Ruw & hard, geslepen & begeerlijk naar de redactie van Serial Thriller te sturen.
Het boek werd ongelezen prompt geretourneerd. Het bevat bijdragen van en over Benny Baudewijns, Jef Geeraerts, Bob Mendes, Esther Verhoef, Felix Thijssen, Parick Conrad, Simon de Waal, Bavo Dhooge, Mieke De Loof en Elvin Post, auteurs die kennelijk geen vermelding waard zijn in het blad dat er prat op gaat:
“Nergens anders krijgen Vlaamse en andere misdaadauteurs zoveel aandacht”.
*
Dit alles gezegd zijnde, aarzel ik niet (desondanks, desalniettemin en niettegenstaande) Serial Thriller aan te bevelen. In de volgende afleveringen verschijnen dossiers en/of verhalen van en over Dorothy Sayers; Rex Stout; Maurice Tillieux; Marc Sleen; De onmacht van de Vlaamse thriller; P.P.P. Dirickx: Hoe impotent is de schrijver; Dirk Biddeloo op het spoor van de misdaad.
Henri-Floris JESPERS
(wordt straks vervolgd)
Serial Thriller, the unique crime magazine, nr. 13, jg. III, maart 2013, VPOB, 39 p.
Redactie: Pothoek 46, 2060 Antwerpen.
Distributie: Book Market, Magdalenasteenweg 47, 1000 Brussel.
Prijs per nummer; 7 €. Abonnement op aanvraag.
