Overblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
31 août 2013 6 31 /08 /août /2013 07:59

 

FMtwee

Frans Adang

(31 maart 1943-14 augustus 2013)


Frans Adang was een van die vastberaden en veelzijdige militanten die achter de coulissen in hoge mate bijdroegen tot de bijzondere nestgeur van de Volksunie. Als jonge ambtenaar bij Financiën werd hij in 1965 verkozen als bestuurslid van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde, de start van zijn carrière binnen de partij: secretaris van het arrondissement (1968-1972), partijraadslid (vanaf 1968); lid van de Statutencommissie (vanaf 1974); lid van het Nationaal Beheerscomité (vanaf 1979). Van 1972 tot 1979 was hij Schepen voor Ruimtelijke Ordening van de Randfederatie Halle; in 1976 werd hij gemeenteraadslid van Sint-Pieters-Leeuw.

In de regeringen Tindemans II en Vanden Boeynants II was Frans Adang lid van het kabinet van staatssecretaris Vic Anciaux. In de eerste Vlaamse regering – toen nog “Executieve” genaamd – adviseerde hij Gemeenschapsminister van Financiën en Begroting Hugo Schiltz.

Met recht en reden kon hij zonder de minste zweem van aanmatiging stellen “Nourri dans le sérail, j'en connais les détours”.

*

Ik heb Frans leren kennen op het kabinet Schiltz (1981-1985) en ik koester de herinnering aan een vlotte, sympathieke compagnon. Het klikte meteen tussen het doorwinterde partijbeest en de persoonlijke, artistiekerige vriend van de minister. Niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk. Spoedig bleek het dat we alvast één ding gemeenschappelijk hadden: een pragmatische aanpak, no nonsense. Tijdens die vier jaar dagelijkse omgang ontdekte ik gaandeweg zijn bezonken, brede culturele en historische belangstelling, waar hij niet mee pronkte. Hij was immers niet alleen politiek actief, maar ook – veelal als bestuurslid – in allerlei, uiteenlopende sociale, culturele en sportieve verenigingen: de 'Vrienden van Felix de Boeck', de 'Stichting Hendrik Beyaert', het 'Opbouwwerk Pajottenland', het Davidsfonds, zonder de KimeKarate club te vergeten, waarvan hij stichtend-voorzitter was...

Ach neen, vrienden waren we niet. Het woord 'vriend' wordt te pas en te onpas gebruikt en is hier dus niet aangewezen. Frans was een warme weggenoot, een van die mensen die mijn levensweg tijdelijk kruisten en dan weer door omstandigheden uit mijn gezichtseinder verdwenen– tja, “les choses de la vie”... Hij had zin voor humor en kon raak uit de hoek komen. Maar ja, verba volant. Wie weet nog wie hij zo treffend typeerde als “de majoor Haddad van de christelijke milities binnen die Volksunie” ?

*

De implosie van de VU heeft Frans Adang nooit kunnen verwerken. Bij zijn heengaan stond in 't Pallieterke te lezen:

Ik zal altijd VU'er blijven, punt!”, hoorden we hem ooit in een gemoed van triestheid en woede verklaren. Op het VB had hij het dan ook niet begrepen, wat slechts tot op zekere hoogte aan die VU-achtergrond lag. Het had ook te maken met stijl, met een bepaalde communicatie die niet de zijne was.

Met stijl, met een bepaalde communicatie? Tja, dat is wel héél diplomatisch uitgedrukt...

*

In 2008 ondertekende Frans Adang het eerste manifest van de Gravensteengroep – en daar is alles mee gezegd.

Henri-Floris JESPERS

Partager cet article
Repost0

commentaires

Présentation

  • : Le blog de CDR-Mededelingen
  • : Nederlandse en Franse literatuurgeschiedenis, onuitgegeven teksten, politieke en culturele actualiteit
  • Contact

Recherche