Frank Castelyns: 'plastisch element' en dichter

Onder gespannen aandacht las vanavond plastisch kunstenaar Frank F. Castelyns gedichten voor in het literair-artistiek café Den Hopsack, waar hij als gastdichter uitgenodigd was voor de 165ste editie van de Muzeval. Hij werd ingeleid door de onvermoeibare Bart van Peer. Tussen het publiek: Jo van Cauwenberge, Paul Ilegems, Henri-Floris Jespers, Pruts Lantsoght, Christel de Loos en Jan van Veen.

De dichter droeg zijn lezing op aan de nagedachtenis van zijn onlangs overleden moeder, Rosa 'Rozeke' Dralans. 'Zij was protestants en protesteerde, wat haar in het katholieke Vlaanderen niet altijd in dank afgenomen werd”. (zie: http://mededelingen.over-blog.com/article-afscheid-van-rosa-anna-rozeke-dralans-107032938.html)

Ziehier een gedicht van Frank Castelyns dat ik niet aarzel te bestempelen als 'constructivistisch' of 'serieel'.

vierkante tuinen

langs het achterraam

hebben me steeds verhinderd te verhuizen

omdat die vierkante ramen aan mijn achterraam

pasten in de vierkante tuinen

waar zouden zo nog tuinen in mijn ramen passen

zonder dat ik eigenhandig de ramen of de tuinen zou aanleggen

waarvoor de zin mij ontbrak

de reden dus

dat ik vastgeankerd ben

aan mijn optrek

als vastgepind met ijzeren pinnen

is van estetisch-geometrische aard

vandaar mijn waanzin

doordat de tuinen

toevallig in mijn ramen pasten

het opzet van derden was

vreesaanjagend

doordat ze de lijnen

van de ramen met die van de tuinen deden samenvallen

of die van de tuinen met die van de ramen

op het kadaster deed ik nooit navraag

wat er eerst was de tuinen of de ramen

daardoor woon ik er nog steeds

in eeuwigdurende verwondering

*

Frank F. Castelyns (°4 november 1942) studeerde even fysica aan de RUG en volgde les aan de Academie voor Schone Kunsten te Gent en Antwerpen. In 1968 hielp hij professor Van Esbroeck bij de restauratie van de St.-Pauluskerk te Antwerpen. Vanaf 1969 onderneemt hij lange zwerftochten door Zuid-Europa, Frankrijk, Corsica, Italië en Sardinië. Hij overleeft er door het maken van krijttekeningen op de stoep, portrettekeningen en souvenirtekeningen. Hij verricht er ook seizoenarbeid en is er visser op de Middellandse Zee. In 1971 stichtte hij in de bergen van Corsica een hippie-commune in het verlaten dorp Muna. Daar werd hem via séances het einde van de wereld voorspeld in 1975. Frank keert er terug in 1975 met Ria Pacquée om gered te worden....

Vanaf 1980 exposeert hij geregeld in binnen- en buitenland.Hij krijgt beurzen van het ministerie van Cultuur en geeft gastcolleges aan de Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen en aan de Académie des Beaux Arts te Luik ('Sculptures a travers les matériaux de récupération'). Tot een gebouw opgestapelde containers maken deel uit vaan de permanente collectie van de onvolprezen Verbeke Arts Foundation te Kemzeke.

*

De Muzeval wordt georganiseerd door de vzw Pipelines in samenwerking met het Masereelfonds Anwerpen. Het initiatief wordt (meer dan terecht) gesteund door Antwerpen Boekenstad, onder leiding van de onvolprezen dichter Michaël Vandebril. (Tussen haakjes: Stad Antwerpen heeft al altijd veel gedaan om dode schrijvers te herdenken. Nooit werd er echter meer gedaan om de levende literatuur te bevorderen dan onder het beleid van schepen van Cultuur Philip Heylen.)

HFJ