Beeldschoon. Een treffender woord kan ik niet plakken op De veer van César. Deze kortfilm van regisseur Oscar Spierenburg (tevens getalenteerd kunstschilder) beleefde donderdag jongstleden de persvoorstelling in Cartoon's. Er was zoveel publiek op komen dagen dat hij een uur later nog eens werd vertoond. Dat belooft voor de officiële première in de Roma, komende maandag om 20.30 uur. Oorspronkelijk was het de bedoeling die op het balkon daar door te laten gaan, maar het wordt de grote zaal! Ook in Gent vindt een première plaats, en wel op maandag 6 juni in Kinepolis, Ter Platen 12.
De veer van Césaris gebaseerd op César aan het woord, het gedicht dat Stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen (die zelf ook in beeld komt als kastelein) schreef met het taaluniversum van de eigenzinnige Pjeroo Roobjee in gedachten. Die Roobjee, tevens fascinerend beeldend kunstenaar, mag hier de hoofdrol spelen van de uitbater van een speelgoedwinkel (de door eigenaars Jetty De Laet en Lotte Verhelst welwillend ter beschikking gestelde Sjokkel in de Wijngaardstraat) die langzamerhand zijn houvast op de werkelijkheid kwijtraakt onder de zware schaduw van een nakend faillisement. Hij doet zulks met verve, doorlopend met de van hem bekende peuk op de lippen en in zijn vertrouwde zangerige Oost-Vlaams. César doolt door het Antwerpse stadshart, dat wonderlijk fraai in beeld wordt gebracht, en kan maar geen afstand nemen van zijn winkeltje en het speelgoed daarin.
Ook dat speelt een hoofdrol, en dat is de verdienste van animatieregisseuse Minske van Wijk die onder meer ballonnen en een zilvermeeuw ontroerend door de scènes laat zweven.
Pjeroo Roobjee
Maar op het Conscienceplein laat ze ook ineens een mallemolen opduiken, in de Wolstraat César wegspringen voor een reusachtige speelgoedtram ( en in de Wijngaardstraat mensgrote mechanische poppen verschijnen.
De scène waarin een speelgoedmuisje een suikerklontje in César's koffietje komt gooien doet denken aan die in Jean-Pierre Jeunet's Le fabuleux destin d'Amelie Poulainwaarin op haar nachtkastje een varkentje haar lampje uitdoet. Intiem, ontroerend.
Onder meer Jan Decleir (zijn présence, al duurt die nog zo kort, op celluloid blijft verbazingwekkend) en Robbe De Hert tekenen voor opmerkelijke gastrolletjes. De encadrering is vlekkeloos, het kleurenpalet hartverwarmend en de muziek (gecomponeerd door regisseur Oscar Spierenburg in samenwerking met diens broer Tobias) charmant.
De veer van Césaris Oscar Spierenburgs debuut als cineast, en hij mag er fier op zijn. Minske van Wijk liet zich met eerder animatiefilmwerk reeds opmerken op festivals in onder meer Berlijn, Melbourne en Rome.
Naschrift
Conscienceplein
Toen ik vorig jaar door Michaël Vandebril van Antwerpen Boekenstad namens de makers mee werd uitgenodigd (er werden meer dichters benaderd) om te figureren in De veer van César ging ik met plezier op die invitatie in. Terwijl de meeste van mijn literaire of anderszins artistieke collegae (als Dianne Broeckhoven, Frank De Vos, Noella Elpers, Adriaan Raemdonck, Annmarie Sauer en Ingrid Vander Veken) opteerden voor een presentie later op de dag in dat sympathieke en warme cultuurminnende café Rood-Wit aan de Drubbelstraat 42 in Berchem meldde ik me op een bitterkoude oktoberochtend (het was echt om te kléumen!) op het Conscienceplein waar behalve de filmmakers alleen Pjeroo Roobjee aanwezig was. In René Frankens boekhandel Demian gingen we de krant lenen waarin ik op een bankje voor de Carolus Borromaeuskerk zit te lezen. Minske van Wijk vroeg hem en passant of hij ook even wilde opdoemen in die opname. Daaruit komt de still hierboven. Rechts kuiert Pjeroo. In de film zie je René mij passeren en goeiendag wensen, waarop ik hem beleefdheidshalve à l'improviste een goeiendag terug wens. Je hoort dat natuurlijk niet, maar éigenlijk had ik dus een sprékende rol. Het was een bijzondere ervaring Oscar, Tobias, Minske en Mustapha zo gedreven bezig te zien met het creëren van iets waarvan zíj al wisten hoe het er uit moest gaan zien. Op de plaats van de draaimolen op de foto was die morgen slechts een enorm groen laken te zien waarop later die carrousel werd gemonteerd. Het was leuk om, hoe bescheiden dan ook, eens deel uit te maken van het productieproces van een film in plaats van die louter te consumeren.
Ik ben, in een tijd dat het bezit van een televisietoestel nog geen vanzelfsprekendheid was, opgegroeid als zoon van een filmoperateur. In de Roxy aan de Grote Markt in Bergen op Zoom zag ik als jongetje al zoveel films op groot formaat dat ik televisie immer als ersatz ben blijven zien. Het was niet eens zozeer als dichter of als lid van de Vlaamse Vereniging van de Filmkritiek (VVF) dat ik het een bijzondere sensatie vond om mijn naam op de aftiteling van een op groot scherm geprojecteerde rolprent te zien, maar toch vooral als zoon van de filmoperateur....
Bert BEVERS
Zie ook:
