Bert Bevers (rechts) en Henri-Floris Jespers overleggen...
Uit reacties op de CDR-blog en op FaceBook blijkt voldoende dat de reeks 'Dichter op het stadsplan' van Bert Bevers op veel belangstelling mag bogen.
Eergisteren kwam dan als laatste aflevering de Consciencestraat aan bod. De eersten zullen de laatsten zijn, dacht ik zo. Maar is dat wel het geval? Is Conscience wel de eerste schrijver die de eer genoot in Antwerpen een straat 'te krijgen'? Ik weet het echt niet.
*
De Consciencestraat, tussen Charlottalei en Lange Leemstraat, werd geopend bij Koninklijk Besluit van 19 mei 1868. Hendrik Conscience (1812-1883) was toen reeds een vermaarde schrijver, zij het minder als dichter. De poëzie van Conscience is nu dank zij Bert Bevers on line te lezen: www.uitphantazy.blogspot.com
Met nadruk wijs ik hier op de memorabele gedenkrede die mijn verre maar niet minder achtbare vriend Gaston Durnez voor de 200-jarige jubilaris uitsprak, exclusief te lezen op: http://www.knack.be/nieuws/boeken/nieuws/de-revolutie-van-hendrik-conscience/article-4000035385973.htm
*
Het lijkt mij boeiend de naamgeving nader te onderzoeken. Sinds wanneer worden schrijvers, en meer bepaald dichters, qualitate qua met een plaats op het stadsplan vereerd? Op wiens initiatief? Onder wiens beleid? Volgens welke criteria werd de beslissingen genomen? Futiele vragen misschien, maar toch relevant, dacht ik, op het vlak van de cultuur- en mentaliteitsgeschiedenis, neen? Over dat alles bestaan ongetwijfeld administratieve dossiers.
Is het vermetel te veronderstellen dat het initiatief straten te noemen naar schrijvers een vrij recent verschijnsel is (op de Consciencestraat na), rechtstreeks verbonden met de stadsuitbreiding, de renovatie en de aanleg van (nieuwe) wijken?
Uit een oppervlakkig onderzoek blijkt dat alvast het geval te zijn voor de Franstalige dichters op het stadsplan. Max Elskamp (die mee aan de basis lag van het latere Museum voor Folklore) werd al in 1937 vereeuwigd op het Kiel. In de jaren zestig kwamen dan Emile Verhaeren, Georges Eekhoud, Victor Hugo en Théophile Gautier aan bod op Linkeroever, waar ook een behoorlijke concentratie Vlaamse dichters broederlijk de eeuwigheid trotseert.
*
Stof voor een nieuwe reeks, ooit...?
HFJ
