Welkom in Opus 4 op zaterdag 24 mei om 20u , Love2Arts Gallery, Desguinlei 90, 2018 Antwerpen. Tickets: 10 € / –12j gratis.
Frank DE VOS
Nuttige links: http://sorodha.be/
Hee Jeong An
De Koreaanse pianiste Hee Jeong An verzorgt op 26 april samen met cellist Kasper Nowak, een merkwaardig recital bij Opus 4. Op het concertmenu staat die avond de wereldberoemde sonate “Arpeggione” in a klein van Franz Schubert, de sonate nr.2 H286 Allegro- Largo- Allegro comodo van Bohuslav Jan Martinů en de sonate nr.2 opus 5 Adagio sostenuto e espressivo- Allegro molto piu tosto presto- Rondo van Ludwig van Beethoven
Welkom in Opus 4 op zaterdag 26 april om 20u , Love2Arts Gallery, Desguinlei 90, 2018 Antwerpen.
Tickets: 10 € / –12j gratis.
Frank DE VOS
Nuttige links: http://sorodha.be/
Sorodha, de roemrijke Société royale d’Harmonie d’Anvers kondigt met veel genoegen de derde editie van haar jaarlijkse compositiewedstrijd aan. Tijdens de eerste editie mochten ze 132 werken uit 36 landen verwelkomen, en tijdens de tweede editie 181 uit 41 landen. De editie 2014 is voor cello solo.
De jury heeft vijf werken geselecteerd, die in een finaleconcert op zaterdag 22 maart 2014 openbaar zullen worden uitgevoerd, waarna twee prijzen zullen worden toegekend (€ 1.000,00 en € 500,00).
De vijf geselecteerde werken worden uitgevoerd door Sigrid VandenBogaerde en Sarah Dupriez.
Welkom in Opus 4 op zaterdag 22 maart om 20u , Love2Arts Gallery, Desguinlei 90, 2018 Antwerpen. Tickets: 10 € / –12j gratis.
Frank DE VOS
Nuttige links: http://sorodha.be/
Het gezelschap. Van l. naar r. : Frank De Vos, Richard Foqué, Robin Rawly, Roary McKillop
Op de matinee van zondag 2 maart is er de tweede editie van “Antwerp, the Old Busker’s Graveyard”. Voor ex-straatmuzikanten zoals Derroll Adams en Jonathan Swift was Antwerpen de eindbestemming. The Epiphany Brothers met Robin Rowley en Ruary McKillop brengen onvervalste Engelse folkmuziek. Met o.a “Antwerp, the Old Buskers Graveyard” als titelsong en het even melancholische “Refrain for Derroll”, brengen zij een hommage aan hun vriend Derroll Adams.
Gedichten van William Wordsworth, W.H. Auden, en de Engelstalige cyclus “At Walking Distance” van Richard Foqué vormen de poëtische rode draad.
Be now my travel companion
time has come to depart for the ultimate quest
there will be no rewards nor memories left
we all are marching in the same direction.
(Richard Foqué, ‘Exploring the Darklands’)
Met mijn Memories for sale sluit ik als gastheer de weemoed die deze voorstelling doordesemt Op 7 oktober 2013 verscheen op Mededelingen van het CDR hierover reeds een uitvoerige bijdrage.(1)
Welkom in Opus 4 op zondag 2 maart om 16u , Love2Arts Gallery, Desguinlei 90, 2018 Antwerpen. Tickets: 10 € / –12j gratis.
Frank DE VOS
De fluitiste Oriana Dierinck behaalde aan de Gemeentelijk Academie voor Muziek, Woord en Dans te Beveren-Waas cum laude de regeringsmedaille voor dwarsfluit en kamermuziek. Na het behalen van een eerste prijs notenleer aan het Lemmensinstituut te Leuven, vestigde zij zich in Rotterdam en werd zij toegelaten aan het Brabants en Rotterdams Conservatorium bij Raymond Delnoye en Jo Hagen Zij behaalde er de diploma's Docerend en Uitvoerend Musicus .
Orkestervaring deed zij o.a. op bij het Rotterdam Young Philharmonic, waarmee zij speelde onder leiding van Ernst Van Tiel, Roy Goodman en Hans Vonk en optrad tijdens het Gergiev Festival 2001. Via opnames werd zij geselecteerd voor masterclasses van William Bennet (Stichting Linos Amsterdam) en Philippe Pierlot (Deuxième Convention Française de la Flûte, Parijs ) en recent nog voor de auditie tweede fluit bij het London Symphony Orchestra.
Als soliste trad ze op met het Kamerorkest van het Brabants Conservatorium en het Antwerps Kamerorkest.
Bij haar terugkeer in België richtte zij Z V E Z D O L I K I, een ensemble voor kamermuziek in ongewone bezettingen, op. Dit Antwerps ensemble, met de Noorse Kerk aan de Italiëlei te Antwerpen als thuishaven, kon van bij het begin rekenen op veel bijval, zowel bij het publiek als bij de media. Vrijwel onmiddellijk werd Oriana uitgenodigd door radio KLARA waar zij meermaals werd geïnterviewd. De live-opname van de creatie: ‘Autumn Septet’ van de jonge Noorse componist Hugo Harmens o.l.v. Luc Brewaeys werd uitgezonden door de Nederlandse Radio4.
Daarnaast is zij freelance werkzaam bij o.a. het Rotterdams Kamerorkest, het Orkest van het Oosten, de Vlaamse Opera en de Filharmonieconcerten in de Doelen te Rotterdam, in de Filharmonie Haarlem, in de Elisabethzaal te Antwerpen en het Concertgebouw van Amsterdam . Ze werkte mee aan tv-opnames voor de NPS.
Oriana organiseerde het benefiet ‘nooT voor nooD’, dat in 2012 een eerste editie kende met een eigentijdse uitvoering van het ‘Stabat Mater’ van Pergolesi in de Sint-Andrieskerk te Antwerpen. Momenteel werkt zij als artistiek leider van Z V E Z D O L I K Iaan ‘flautO’, een reeks met aan haar opgedragen nieuwe concerto’s voor fluit en aan het realiseren van een cd-opname.
Op zaterdag 15 februari brengt zij samen met Adriaan Jacobs aan de piano: Serenade vanL. von Beethoven, Twee nocturnes van W. Henderickx, Drei Romanzen op. 94 van R.Schumann, en de Sonate en la majeur van C. Franck
Het recital wordt georganiseerd door de v.z.w. Sorodha, de afkorting van de Société Royale d’Harmonie te Antwerpen.
Frank DE VOS
Zaterdag 15 februari 2014, Love2Arts Gallery, Desguinlei 90, 2018 Antwerpen
Tickets: 10 € / –12j gratis.
Aurore Dassesse (°Brussel 1991) begon met cello op zevenjarige leeftijd. Zij studeerde bij Ilia Laporev en Justus Grimm aan de Muziekkapel Koningin Elisabethh en bij Hélène Dautry. Vervolgens werd ze gevormd door Justus Grimm aan het Conservatorium te Antwerpen waarna ze verder studeerde bij Gustav Rivinius aan de Hochschule für Musik Saar (HfM).
Aurore won verschillende nationale wedstrijden waaronder Jeunes Musiciens van de RTBF, Coup de pouce à un artiste van Rotary en heel recent werd ze tweede op de nationale muziekwedstrijd van Lions. In november 2012 werd ze door « Le partenariat Bayard » tot « Jeune Talent belge » gekozen. Zij volgde eveneens verschillende master classes bij David Cohen, Marie Hallynck, Bruno Pasquier, Xavier Gagnepain, Michel Strauss, le quatuor Talich, Jeremy Menuhin, Ivan Monighetti, Vladimir Mendelssohn, Jean-Guihen Queyras, Susan Moses, Adrian Brendel, Vladimir Perlin en Gary Hoffman.
*
Op zaterdag 18 januari brengt Aurore Dassesse samen met Aveline Gram aan de piano:
R. Schumann: Fantasiestücke, Op. 73 for cello en piano ( 1. Zart und mit Ausdruck; 2. Lebhaft leicht; 3. Rasch und mit Feuer); Cassadó: Suite for cello solo (1. Preludio-Fantasia; 2. Sardana; 3. Intermezzo e Danze Finale); J. Brahms: Cello Sonata, n.1, Op.38 (1. Allegro non troppo, 2. Allegretto quasi menuetto, 3. Allegro ); N. Paganini: Moses Variations.
Het recital van dit beloftevol talent wordt georganiseerd door de v.z.w. Sorodha,de afkorting van de Société Royale d’ Harmonie te Antwerpen.
Frank DE VOS
Zaterdag 18 januari 2014, Love2Arts Gallery, Desguinlei 90, 2018 Antwerpen
Tickets: 10 € / –12j gratis.
Op de eerste matinee van 2014, op zondag 5 januari is Lady Angelina (alias Trijn Janssens) te gast. Lady Angelina brengt muziek die vervuld is van vele invloeden: Vlaamse klei, Franse weemoed, een handvol Spaanse roots en een oude fascinatie voor Mexico.
Van puur Vlaams tot Flamenco Puro is dit muzikale programma een boeiende afwisseling vol verrassingen, waar sprookjessferen ook af en toe mogen komen piepen. Met niet-alledaagse instrumenten als accordeon en zingende zaag bezingt zij de liefde en de wereld op een speelse en intense manier.
Lady Angelina woonde geruime tijd in een oude romantische circuswoonwagen waarmee ze nu ’s zomers de festivals rondtrekt, en ook speelt zij momenteel als muzikale stadsboerin een kindervoorstelling in de Vlaamse cultuurcentra.
Lady Angelina maakte theaterprogramma’s met verschillende artiesten waaronder Guido Belcanto, Roland, Marc de Bel, Antje de Boeck , Michael De Cock en Vera Coomans. Haar twee CD’s “C’est Quoi l’Amour” en “Amor y Corazon” konden op veel media-aandacht rekenen waaronder Radio 1, Radio 2, Klara en de Laatste Show.
Frank DE VOS
Welkom in Opus 4 op zondag 5 januari om 16u , Love2Arts Gallery, Desguinlei 90, 2018 Antwerpen. Tickets: 10 € / –12j gratis.
In het kader van het Kerstconcert van de Muziek Academie Ekeren op 21 december 2013 staat de creatie van een een nieuw werk van Jan Hendrik Van Damme centraal. We laten Jan Hendrik zelf aan het woord over dit werk.
Door een samenwerking tussen de Academie voor muziek en woord van Ekeren en het cultuurcentrum van Ekeren kreeg ik de gelegenheid om een werk te schrijven voor tenor, jeugdkoor en orkest.
Een heerlijke gelegenheid, omdat ik me bij het componeren graag laat inspireren door andere kunstvormen. En als er gezongen wordt, komt er vanzelfsprekend tekst aan te pas. Poëzie in het beste geval. Want verzen om op muziek te zetten kies je niet op hun poëtische waarde, maar op de eigenschap dat ze nog ruimte bieden voor muziek.
Bij mijn zoektocht naar poëzie begeef ik me graag op platgetreden paden. In plaats van op zoek te gaan naar dat ene mooie gedicht dat niemand kent bekijk ik graag klassiekers. (Hoewel: in mijn brede omgeving merkte ik weinig blijk van herkenning wanneer ik over “ik draai een kleine revolutie af” sprak. Ik betreed hier dus blijkbaar een lichtjes overwoekerd ooit platgetreden pad…)
Uit mijn schooltijd herinnerde ik me dat de gedichten van Lucebert een Herman de Coninck-achtige eenvoud en toegankelijkheid hebben. En “ik tracht op poëtische wijze” met zijn bekende broodkruimel op de rok van het universum stond ook in mijn geheugen gegrift. En zo lezend kwam ik bij “ik draai een kleine revolutie af” terecht. Een kort en krachtig gedicht, met een muzikaal repeterend “ik” – dat mooi aansluit bij de leefwereld van het koor van 12 tot 18 jarigen.
Het is een gedicht zonder rijm, en zonder vast metrum in de versregels. En daarom was het ook een heftig gevecht om de tekst in een soort draaiorgeltje de gemoederen op te laten hitsen tot een revolutie. Dat was namelijk het klankbeeld dat me voor de geest kwam. Daarnaast wilde ik ook de elementen die erin aan bod komen (water-wind-aarde en revolutionair vuur) verklanken. Alsof het niet al moeilijk genoeg is in een schamele zes minuten een orkest, een koor en een tenor hun ding te laten doen voegde ik er dus nog klanktapijten (aanvankelijk “soundscapes” genoemd) aan toe.
Aan Serge Baeken vraag ik graag om mijn composities van een inspirerende kaft te voorzien. Ik vroeg hem een wilde surfer op hoge baren te maken, die getatoeëerde golven op z’n kale kruin draagt, en een hitsige zeemeermin op z’n flank. Maar zoals hij reeds eerder illustratie bij mijn muziek verzorgde maakte hij er een eigenzinnig en veel toepasselijker werk van.
Jan Hendrik VAN DAMME
De Muntschouwburg heeft een vergeten ‘Hamlet’ van onder het stof gehaald. De versie van Ambroise Thomas (1811-1896) behoort niet tot de top van de theatrale en muzikale bewerkingen. Toch verdient de uitvoering alle lof door de indringende regie van Olivier Py, de muzikale leiding van Marc Minkowski, Stéphane Degout als Hamlet, Lenneke Ruiten als Ophelia, Jennifer Larmore als de koningin, alle andere zangers, het koor en het orkest van de Munt.
Het verhaal van Hamlet is genoegzaam bekend, en wie er maar van verre over gehoord heeft, moet maar in Google duiken. Voldoende is hier te vertellen dat psychologische diepte de ziel van het stuk is. Het begint allemaal met een droom. Hamlet droomt dat zijn dode vader verschijnt, hem zegt dat hij vermoord is door zijn broer en zijn dood moet wreken. De droom blijft spoken door het hoofd van Hamlet, tot hij er iedereen mee besmet. Zelfs de nieuwe koning, broer van Hamlets vader en diens oom, en zijn vrouw, zijn moeder, gaan schimmen zien. Ophelia, wordt krankzinnig omdat de obsessie Hamlet berooft van zijn verlangen naar haar, en kiest voor de verdrinkingsdood. Haar broer Laërte verwijt Hamlet verantwoordelijk te zijn voor haar dood. Men kan hem bij alle goden en hun profeten geen ongelijk geven.
Château Migraine
In de opera van Ambroise Thomas doodt Hamlet zijn oom en wordt de nieuwe koning. Librettisten Michel Carrè en Jules Barbier moeten wel erg veel Château Migraine gedronken hebben toen ze dit bedachten. Want in het oorspronkelijke stuk sterft ook Hamlet. Gelukkig heeft Marc Minkowski voor de Engelse versie van Covent Garden gekozen, in plaats van die idiote Franse. Het maakt dat de zwakte van het stuk in de versie van de Munt aan geloofwaardigheid en waardigheid wint en overwint.
Koetsiersromantiek
Al rammelt het verhaal en is de muziek bezwangerd van koetsiersromantiek, de dirigent weet er een sprankelend spektakel van te maken. Naast het geurtje van de Parijse salons die in aanpak van de muziek doorklinkt, bezorgt de regie de toeschouwer geen extra denkwerk. De oorspronkelijke versie van deze interpretatie is van Olivier Py. Voor de herinstudering is Andreas Zimmerman verantwoordelijk. De opgefriste regie is luchtig en maakt dat het verhaal zelfs voor een leek te volgen valt. Een pracht van een vondst is het hele drama in de vele kelderetages en een doolhof aan gangen te laten afspelen. Hamlets geest verschijnt dus niet op de wallen, maar spookt de hele tijd door de ondergrondse gangen van het kasteel.
Resultaat
Dirigent Marc Minkowski leidt strak het orkest van De Munt, maar weet tijdig het totale klankspel een luchtige toon te geven. Bovendien heeft hij er voor gezorgd dat alle solisten om beurt mochten scoren. Resultaat: tal van open doekjes. Zelfs koorleider Martino Faggiani was gul en zorgde er voor dat het koor de lijn van het orkest volgde. Geen strakke samenzang en zware pathetiek, maar een luchtige aanpak die toch de afwerking van een Zwitsers uurwerk had. Een groot aantal zetstukken die via een draaischijf, met de hand of een combinatie van beide een steeds ander decor vormde. Het zorgde voor een afwisseling die de aandacht gaande hield.
Vederlichte luchtigheid
Was Hamlet niet de drijvende kracht geweest en het gelijknamige stuk niet het gegeven, de voorstelling zou gemakkelijk kunnen doorgaan voor een sequel van The Phantom of the Opera, maar is dat niet.
Kortom, het Deense stuk van Shakespeare, Hamlet, is een pracht van een eindejaarsproductie in De Munt en algemeen directeur Peter De Caluwe heeft een coherente ploeg bij elkaar gekregen. Het zwaarste stuk van de Engelse bard heeft er een vederlichte luchtigheid aan verdiend gekregen. De toeschouwer gaat naar huis met een gevoel van ‘ja, dat hebben ze zichzelf aangedaan; mijn botten worden er niet koud van’.
Guido LAUWAERT
HAMLET – productie De Munt en Theater an der Wien – nog tot 22 december in De Munt – www.demunt.be
Musica celeste imitatione della natura. Quando grazie ti rendo per le ore felice.
Eens meegedreven op bovenaardse tonen mijmer ik over deze prachtzin van Antonio Salieri(1750-1825) , de Weense hofcomponist die onterecht werd verguisd in de meesterlijke film edoch historische kwakkel Amadeus. Muziek, o muziek het is en blijft een wonderlijke taal zonder semantiek, met een onmeetbaar gevoel.
Eliane Rodrigues (°Rio de Janeiro, 1959), laureate Koningin Elisabethwedstrijd 1983, is een pianiste die mijn poëtische ziel door de lichtgaten aan de hemel kan schieten. De eerste maal beluisterde ik La Rodrigues op haar Chopin-cd met gedichten van Anne-Marie Segers, een breed opgeklaarde Klara-stem. Als docente aan het conservatorium van Antwerpen is haar inzet fenomenaal. In Fort-Lilo of Millegem kan je haar ‘beleven’. Elk jaar organiseert ze er voor haar studenten een aantal recitals. Niet alleen ontdek je enkele onbekende pareltjes uit de muziekliteratuur zoals Garun A van de Armeense componist Komitas, in 2011 beeldig uitgevoerd door haar studente Mariam Aveytan. Tot slot speelt Eliane Rodrigues haar carte blanche wat me met knikkende knieën steeds naar het uiterste puntje van mijn stoel doet verhuizen. Haar uitvoering van de Jazz Etude nr. 3 van Nikolai Kapustin of Espelho (spiegel), een eigen compositie voor linkerhand, streelden mijn trommelvliezen. In april van dit jaar viel me de eer te beurt om haar beloftevolle poulain, Billy Pletinck voor zijn masterdiploma in te leiden.
Het affiche
Haar muzikaal talent werd vroeg ontdekt door Arnaldo Estrella, een leerling van Alfred Cortot en vriend van Villa Lobos. Op vijfjarige leeftijd speelde ze haar eerste recital in het Teatro Mesbla, in Rio de Janeiro. Zij is zes wanneer ze op TV met het Orquestra Sinfonica Nacional, een Haydnconcert verzorgt en zeven wanneer ze Mozarts K.V.488 met hetzelfde orkest o.l.v. Edouard van Remoortel uitvoert. Op de Koningin Elisabethwedstrijd van 1983 laat zij met het vierde pianoconcerto van Beethoven een onuitwisbare indruk na.
Na de vele happenings waar ze als wonderkind zoals W. A. Mozart in optrad, wordt ze thans in meer dan 25 landen uitgenodigd. Haar intelligentie en geniaal muzikaal gevoel laten een repertorium toe van maar liefst 61 piano concerto’s. Tot nu toe nam ze 25 CD’s op. Begin 1990 begon ze opnieuw te componeren: briljante en soms ondeugende cadenza's voor haar concerti en vijftien Momentos Musicais.
Niet alleen uw bescheiden melomaan is telkens onder de indruk van deze pianistieke verschijning. Even bevlogen was Frans Verleyen (1941-1997). Met zijn lyrische pen schreef hij in Knack Magazine :
'Eliane Rodrigues is een kleurige libelle uit het verre zuiden. Met haar vleugels maakt ze muziek, zo glinsterend als de Braziliaanse zon boven Rio de Janeiro - haar geboortestad. Maar ze glanst niet zomaar, ze gloeit ook, ze geeft hard en zuiver licht. In haar frêle gestalte schuilt de mysterieuze kracht waarover alleen grote concertpianisten beschikken. De verborgen sterkte van de artistieke eenzaamheid en kwetsbaarheid waarover bijna niemand iets weet. Ze straalt niets dan moeiteloosheid uit bij het spelen van de technisch of emotioneel meest complexe stukken. Wanneer Rodrigues een opus met de van haar bekende levendigheid onder handen neemt, vergeet de luisteraar alle technische bijzonderheden. Wat hij hoort, is de libelle die vrij zweeft door het eeuwige blauw van de hemel.'
Frank DE VOS
