Werner Spillemaeckers (foto: Bert Bevers)

“Er zijn van die mensen die opvallen zonder op  te vallen.

Zo iemand was jij.

Je vergat jezelf tot je vergeten was door de grote buitenwereld”

Guido Lauwaert

(Foto: Frank Ivo van Damme)

Vanochtend werd in de Sint-Rochuskerk te Deurne afscheid genomen van Werner Spillemaeckers. De dienst werd bijgewoond door o.m. Evelyn Baetes, Maris Bayar, Bert Bevers, mr. Pieter Bocken, Joke van den Brandt, Frank Ivo van Damme, dr. Paul Hoffbauer, Pruts Lantsoght, Walter Soethoudt, Marc Somers, Gerd Segers, Lucienne Stassaert en Gert Vingeroets.

(Foto: Frank Ivo van Damme)

Henri-Floris Jespers bracht hulde aan Werner Spillemaeckers, een man van tegenstellingen en, ja, soms van tegenstrijdigheden.

"Hij kon zwijgen als geen ander, hij kon zijn gedichten lezen als geen ander. Maar zijn observerende zwijgzaamheid was sprekend en zijn woordspel, hoe weergaloos virtuoos ten gehore gebracht, verwees naar de ware kern van het gedicht, die stilte is.

Tegenstellingen en tegenstrijdigheden ? Ja, in de ogen van wie denkt dat zwart en wit de enige kleuren zijn.

Een man van gewoontes met een onrustige, avontuurlijke geest. Een man van recht en orde die in de omgang voor een vandaag als ouderwets versleten hoffelijkheid koos omdat die nu eenmaal de menselijke omgang bevordert.

Een man die vanuit een diep gewortelde zin voor rechtvaardigheid niet aarzelde rebelse standpunten te vertolken.

Een minzaam man die onverzettelijk uit de hoek kon komen.

Een ernstig man, met veel zin voor vaak onderkoelde humor en ironie.

Een vrolijke melancholicus.

Een trouwe spitsbroeder.

*

De dichter Spillemaeckers stelde zichzelf hoge eisen. Hij publiceerde zuinig maar trefzeker.

Met Majakowski wist hij het maar al te goed:

Dichten

is hetzelfde als radium winnen.

Arbeid: een jaar

Opbrengst: één gram.

Om één enkel woord te verzinnen,

verbruikt men tonnen puin of slijk.

Een noeste werker, inderdaad, die een belangrijk, geheel oorspronkelijk en eigenzinnig, al te onvolprezen oeuvre opbouwde. Werner hield zich afzijdig van het gratuite rumoer van het zogenaamde literair leven. Hij was niet uit op herkenning, maar op erkenning. En bij kenners viel hij op door niet op te vallen, inderdaad.

Hij kon bogen op een gedegen muzikale cultuur (wat voldoende blijkt uit zijn poëtisch oeuvre). Zijn omgang met plastische kunstenaars vertaalde zich in secure essays.

Hij was al diep in de vijftig toen hij zich toelegde op de Latijnse literatuur, vandaar dit citaat: “Altissima quaeque flumina minimo sono labi.”

Inderdaad, de diepste rivieren stromen met het minste geluid.

*

Geachte familie, vrienden, collega's, medeplichtigen, wij behoren niet tot de grote buitenwereld, wij vergeten Werner Spillemaeckers niet. Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering.

Laat bij dit afscheid honderd herinneringen bloeien."

*

Aansluitend geschiedde de asverspreiding op de strooiweide van de begraafplaats Silsburg te Deurne.

■

gedenk mij niet

mijn spoor is bijster

mijn vlees wordt reeds verschiet

de dagen die ik droeg

de nachten dat ik schreide

beschrijven nu met spoed

de tegenspoed

bederf ik al gissend

de manke waan geschilderd

op mijn been

mijn oog berust als beige

en entert de frambozen dood

vrienden noch vergeefse vrouwen

trage transen noch flambouwen

Werner SPILLEMAECKERS

Littekens

                        voor Werner Spillemaeckers

Toen ik jouw overlijden vernam stond de tijd even stil.

Hoewel ik jou slechts kort persoonlijk heb gekend zag ik je voor me

Zoals je was: een minzaam man met vrijheid in bast en mast.

Er zijn van die mensen die opvallen zonder op  te vallen.

Zo iemand was jij. Je was een blok pure poëzie. Dat voelde men.  

Je hoefde er geen ooglid voor op te slaan, geen pink voor uit te steken.

Bescheiden was je in de omgang, sober je poëzie maar niet schamel.

Je vers viel op de ziel, zoals het herfstblad op de grond.

Nu is je stam gevallen, omver gewaaid door je eigen gestorven stem.

Maar dood zal je niet zijn. Ik kom je tegen op oud papier

Zwarte letters in hoogdruk, een blinde kan je lezen.

Een bos is woud door vele soorten bomen, benoemd naar hun littekens.

Je vergat jezelf tot je vergeten was door de grote buitenwereld.

Maar binnen, in de kleine wereld van het verzet,

Viel je niet om. Een dode boom stapt over lijden over.

Je komt terug. Kom langs. Zet je neer. In de kring. Je bent. Zo.

Guido LAUWAERT

Werner Spillemaeckers overleed op 9 november. De afscheidsplechtigheid heeft plaats op woensdag 16 november 2011 om 10 uur in de kerk Sint-Rochus, Sint-Rochusstraat te Deurne. Samenkomst en gelegenheid tot groeten in de kerk vanaf 9.40 uur. Aansluitend geschiedt de asverspreiding op de strooiweide van de begraafplaats Silsburg te Deurne.

■

Een eeuw geleden kreeg Maeterlinck de Nobelprijs. De VRT, nooit gehinderd door enige dossierkennis, vond het nodig het woord te geven aan uitgerekend Marc Reynebeau. Wat de makelaar in pseudo historische platitudes te vertellen heeft kan bekeken en helaas gehoord worden op de website redactie.be.

'll n'y a pas de grand homme  pour  son valet de chambre.'

■

Op 5 november werd in literair Café ”Den Hopsack” de nieuwe bundel van Bert Bevers voorgesteld. Geregelde lezers van deze blog kennen Bert als de verwoede zoeker naar de geboortehuizen van schrijvers in Antwerpen. Die nog steeds groeiende reeks verdient trouwens een uitgave in een mooi klein boekje. Het gaat hem Bert niet alleen om de geboorteplaats, die steeds geïllustreerd is met een foto van het bewuste pand of locatie. Ook de bijhorende teksten zijn met zorg gekozen en spreken tot de verbeelding.

Gerrit Westerveld

Wil van Til

Graficus/uitgever Gerrit Westerveld verwelkomde de aanwezigen

De bundel Arrondissementen werd daarna voorgesteld door Wim van Til, directeur van het Poëziecentrum Nederland, die het eerste exemplaar overhandigde aan Bert Bevers. Het geheel werd opgeluisterd door Marc Clement aan de piano.

In 20 gedichten evoceert Bert Bevers de evenzoveel arrondissementen van Parijs. En ook hier sluipt de anekdotiek naar binnen. In elk sonnet is er ergens een verwijzing naar een historisch feit, een citaat, (zoals in vers III waarin hij letterlijk een versregel van Nic van Bruggen verwerkt) , een landschap, een film enz. Deze aantekeningen staan ter verklaring ook achter in de bundel.

Arrondissementen is vormgegeven en met de hand gemaakt door graficus/uitgever Gerrit Westerveld van de kleine eenmans uitgeverij Kleinood & Grootzeer uit Breda.(JvdB)

Van l. naar r.: Gert Vingeroetsn Joke van den Brandt en Willem M. Roggeman

www.kleinood-en-grootzeer.com

Zie ook:

http://mededelingen.over-blog.com/article-nieuwe-bundel-van-bert-bevers-arrondissementen-86721716.html