Serial Thriller verschijnt zo af en toe, net als het monster van Loch Ness. Tot mijn verbazing viel gisteren nummer 11 in de bus, gedateerd zomer 2012.

Serial thriller, The unique crimemagazine, Tijdschrift over en voor misdaadliteratuur is in principe een driemaandelijkse publicatie van de VPOB. Waar dit initiaalwoord voor staat, is mij een raadsel. De redactie is gevestigd op het adres van Danny de Laet, kenner van de geschiedenis van de Vlaamse misdaadliteratuur en van de Belgische strips, napluizer van de zogeheten pulpliteratuur en volksromans, die lezenswaardige erudiete publicaties in eigen beheer publiceert onder het vaandel van VPOB, bijvoorbeeld de onovertroffen en onthullende studie De parasitaire kringloop. Het ware verhaal van Robert en Bertrand (2004, 177 p.).

De redactie kan ook bereikt worden via het email-adres van schrijver en dramaturg Dirk Biddeloo (°1952), broer van wijlen Karel Biddeloo, tekenaar van de De Rode Ridder. Redactieleden zijn John Rypens en de mij onbekende, al dan niet gemaskerde A. Marcus, E. Verhoeven, Nonkel Zigomar en Diego Delirio....

Danny de Laet vestigt de aandacht op de Nederlandse vertalingen van Henry Cauvain (1847-1899, maar die levensdata verneem je niet in het artikel), auteur van Maximilien Heller, een hoogtepunt in de ontwikkeling van de misdaadroman in de negentiende eeuw. In de rubriek 'Boeken & Strips' spreekt hij zich lovend uit over Het document van Jacob Slavenburg (Ankh-Hermes, 2012), een 'spannende, boeiende en leerrijke roman. Wat een verschil met het pretentieuze proza van Brown en konsoorten!'

Het overlijden van Guy Vaes en Ray Bradbury vond bitter weinig weerklank in de Vlaams pers. Ze worden beiden met veel empathie deskundig herdacht door Danny de Laet.

Naast de erudiete De Laet heb je ook de polemische, humeurige De Laet die, laat het mij mild uitdrukken, geen blad voor de mond neemt. Zo vermeldt hij terloops het enkele maanden geleden verschenen essay Pieter Aspe – Portret van een toptalent van 'de surrogaat literatuurkenner J. Van Hulle, een kazakkendraaier eerste klas, vermits hij al jaar en dag donderend zijn afkeer voor misdaadliteratuur predikte'.

Hij is ook blij dat 'er eindelijk een einde aan de treurige misdaadserie Witse' kwam: 'Dag Witse en tot nooit meer! Ouwe zak!! […] Opgeruimd staat netjes!'.

Schoemans beschouwt hij al langer 'als een van onze beste misdaadauteurs en (geloof me zoveel zijn dat er niet, ik bedoel de goeien)', maar...

'Helaas geef ik de uitgever voor dit boek zowel de Oscar als de Diamanten Kogel en de Gouden Strop of zelfs de Goncourt, zonder de Pulitzerprijs te vergeten, voor de allerlelijkste cover ooit. Een boek met zo'n omslagillustratie koop ik gegarandeerd niet.'

Gelukkig is er ook 'goed nieuws':

'Onze onvermoeibare medewerker en excellente misdaadschrijver Hubert Van Lier is er on geslaagd een nieuwe vereniging voor Vlaamse misdaadauteurs op te richten, onder voorzitterschap van Christiaan De Coninck. Presentatie en persconferentie zou dit najaar plaatsvinden in Brussel. Een mooie revanche voor Van Lier, destijds weggehoond door de kliek van Maria De Loof, die er tenslotte niets van terechtbracht (om haar – bedenkelijke – reputatie te redden, verliet ze wel het zinkend schip voor het ten onder ging).

Nu maar hopen dat het lukt, want onze Vlaamse auteurs hebben zulk initiatief broodnodig. Meer info in volgende nummers.'

Insiders weten het wel: tussen Danny de Laet en Mieke de Loof (laureate van de Hercule Poirotprijs en van De Diamanten Kogel) komt het nooit meer goed. Dat is echter geen reden om een bewust en kwaadwillig vertekend beeld op te hangen van de geschiedenis van het Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs (het lemma GVM in Wikipedia is trouwens dringend aan correctie toe).

Henri-Floris JESPERS

(slot volgt)

Vijftig jaar geleden werd ik getroffen door de verrassende, sterke dichtbundel Parabool van ene mij onbekende Ans Arne (kennelijk een pseudoniem). De bundel telt 44 pagina's. Geen colofon, geen plaats of datum van uitgave. Ik signaleerde die bundel in 1962 in Monas (zo lees ik nu in de onvolprezen bibliografie van Roemans en Van Assche, I, 13, p. 16) – ik bezit nl. geen exemplaren van dit efemeer tijdschrift).

Auteur Ans Arne schreef een 'Verantwoording' die ik hier integraal publiceer:

De twee gedichten waaruit dit werkje bestaat, behandelen beide het verschijnsel der geestelijke vereenzaming van de hedendaagse mens. Door de zich wijzigende omstandigheden, in een tijd aan diepgaande veranderingen onderhevig, is dit verschijnsel verklaarbaar, maar niet opgelost. In alle bescheidenheid heb ik getracht met de middelen, die mij daartoe ter beschikking staan, door te dringen in het raadsel mens en eenzaamheid, zowel ten opzichte van de opgang in het mystieke als het leven in harmonie of disharmonie met de natuurelementen, de gemeenschap en uiteindelijk de kosmos. De hier aangehaalde volgorde der thema's, is ook deze waarin ze in de gedichten behandeld worden, de gedichten zijn daardoor onderling vergelijkbaar, wat de titel parabool verklaart. Daar de taal volkomen ondergeschikt was aan visioen en verbeelding, heb ik deze bewust eenvoudig gehouden, ik heb zoveel mogelijk getracht overtollige stijlfiguren, voornamelijk het hedendaags zo overschatte metaphoor, te weren. Of ik hiermede iets bijgedragen heb tot de poëzie, laat ik aan anderen over te beoordelen.

Mönchengladbach-Mechelen 1961-1962.

Parabool werd opgedragen aan Nicole en Pierre Jacobs. 

Ik signaleer hier Ans Arne ter attentie van Bart FM Droog die de ambitie koestert een (nota bene gesubsidieerde) exhaustieve 'Nederlandse Poëzie Encyclopedie' samen te stellen en online beschikbaar te stellen....

Henri-Floris JESPERS

De talrijke soms uitvoerige reacties op mijn berichten over Willy Decorte sterken mij in het voornemen iets te schrijven over de 'volksdichter' die ik vergeten achtte.

Gisteren, bij het uitpluizen van archiefdozen in samenwerking met kunstschilder Jan Scheirs, kwamen nog twee publicaties van hem tevoorschijn.

Liederen voor Elle, een bundel liefdesgedichten, verscheen in 1977 met een tekening van niemand minder dan de onvolprezen Zwarte Panter-schilder Ysbrant (°1937).

Liederen voor Elle: illustratie door Ysbrant

Soms... en Dichterlijk kookboek is een heuse dubbelbundel: 24 losse door Willy zelf geïllustreerde gedichten en tien gedichten, die het Dichterlijk Kookboek met feestelijke hapjes voor iedere gelegenheid vormen. 'Reeds jaren zijn er gedichten van mij in omloop waaronder vermeld staat: uit “Dichterlijk kookboek”', aldus Willy Decorte:

Dit zijn gedichten waarin kookboekterminologie gebruikt wordt om bepaalde niet kookgebonden toestanden of menselijke ongerijmdheden, heet uit de pan te verduidelijken of er een ironisch tintje aan te geven.

Tot nu werden deze gedichten nooit gebundeld

Dit is nu een eerste proeve.

Ziehier alvast de 'Elegie voor de laatste friet':

Treur allerlaatste friet,

Ik deel in uw verdriet.

Gij ligt daar in dat bakje

Of onderaan in 't zakje

Met lieders vette mayonaise,

Kalorievrije béarnaise,

Of andere sausjes uit een pot,

Versmaad, verworpen en verlaten

Gelaten met dat droevig lot.

Ach,

't Is als boter aan de galg,

Aan frietenvreters,

Strijkt men best geen zalf !

Hoezeer ook ik

Van frietenvreters walg,

Toch treur ik liever

Om het verdronken kalf !

Maar als ook ik eens fieten eet

– Ik wil dat gij het zeker weet –

Treur dan niet langer, laatste friet,

Want ik vergeet U en de werkman niet !

Het staat iedereen vrij dit gedicht te betrekken op de actualiteit...

De bundel bevat tevens een anonieme, gefotokopieerde tekst over de geschiedenis van herberg 'het Elfde Gebod', gelegen aan de Torfbrug te Antwerpen. Ik vermoed dat de bundel eind de jaren tachtig, begin de jaren negentig verscheen. De (naar zijn doen lange, persoonlijke) opdracht van Willy Decorte is jammer genoeg ongedateerd.

Henri-Floris JESPERS

Over Willy Decorte, cf. ook:

http://mededelingen.over-blog.com/article-henri-floris-jespers-bibliotheek-herschikken-xx-willy-decorte-107935063.html

Redactioneel

Bezuinigingen in de cultuursector?

Positieve adviezen en toch geen eurocent?

Negatieve adviezen en een pak euro's?

Bestaat er zoiets als Belgische poëzie? Die bestaat zeker, luidt de stelling van Benno Barnard. Dirk van Bastelaere vindt dat larie.

Ranzige columns van Hugo Camps.

BDW burgemeester?

Toogpraat: Face Book als surrogaat?

Moordend geweld tegen homo's.

Toenemende arrogantie van, laten we maar zeggen... 'jongeren'?

Stof genoeg voor tien redactionele beschouwingen.

Te lui echter om eraan te beginnen. Werk voor later.

■

Inhoud

Necrologisch

Gerrit Komrij

Antoon Vermeylen

Gedicht

Ingrid VANDER VEKEN, Nachtspel

Column

Frank DE VOS, Wat nu? Quid, mijnheer de minister-president?; Matrakken toen, GAS-boetes nu: Nihil novi sub sole.

Kritisch

Frank DE VOS, 'Heen: een galerij van dode zielen'.

Misdaad

MENOTTE, Slikken zonder problemen; Een mindere Deflo

Cinema trivia

Bert BEVERS: Leve de slechte film!; Tarzan: de enige echte allereerste; Kampioenen doodgaan; Jeux interdits; Tweet! Tweet!

Door de leesbril bekeken

Ineke van den Bergen over Mieke de Loof; dalende verkoop van de Vlaamse weekbladen; Mario Vargas Llosa over de banalisering van de cultuur; HAM-prijs; Ben Kleins eemanstijdschrift HA; Albert Szukalski en Goldwell open air museum in Nevada; Zuurvrij 22; Frank De Vos en Hazim Kamaledin.

Achteruitkijkspiegel

Henri-Floris JESPERS, Zomers dagboek.

Foto: Bert Bevers

Zie: www.detafelvan1.blogspot.com