Foto: (c) Jan Vanriet
Donderdag 27 september om 20 uur wordt De onvervangbare, de derde roman van Simone Lenaerts, voorgesteld in kunstencentrum Villanella, Maarschalk Gérardstraat 4 te 2000 Antwerpen. Met een laudatio door Dirk Verhofstadt, muziek van cellist Roel Dieltiens en voordrachten door Anneke de Keersmaeker en Peter Van den Eede.
U bent welkom, maar reserveren is aanbevolen via www.deburen.eu
*
Simone Lenaerts (°1947) groeide op in een communistisch ‘nest’ in Antwerpen. Naast haar baan als onderwijzeres in het lager onderwijs was zij nauw betrokken bij de activiteiten en tentoonstellingen van haar man, de kunstenaar/dichter Jan Vanriet. Voor de BBL-galerie te Antwerpen organiseerde zij markante exposities van onder anderen Breyten Breytenbach, E.L.T. Mesens, René Magritte, Marcel Broodthaers, Peter Klasen, Osvaldo Romberg en Denis de Rudder.
Lenaerts vertaalde het toneelstuk Teibele en haar demon van Isaac Bashevi Singer. Zeewater is zout, zeggen ze is haar romandebuut en is genomineerd voor de Academica Debutanten Prijs 2009. Spinnenverdriet is haar tweede roman. In haar derde roman toont zij wat er gebeurt als gewone mensen uit hun beschermde omgeving worden gerukt en middenin de oorlog belanden.
■
Saint-Rémy
Foto: Guy Vaes
Een andere dichter die graag in de Kruidtuin kwam was Saint-Rémy. Ook hij woonde lang in de nabijheid van de Hortus Botanicus. Had Maurice Gilliams aan het einde van zijn leven domicilie in de Lange Gasthuisstraat, Saint-Rémy sleet de laatste jaren van zijn leven nóg dichter bij de Botanieken ’Of. Saint-Rémy werd op 22 december 1913 geboren in Varsenare als Rémy Henri De Muynck. Hij was uiterst veelzijdig, en behalve als dichter actief als aquarellist, boekhandelaar, graficus (hij illustreerde overigens een bibliofiele uitgave van Gilliams – daar is hij weer!), kalligraaf, romancier, tekenaar en vertaler. Saint-Rémy beheerde van 1945 tot 1952 uitgeverij en boekhandel Orion aan de Sint-Katelijnevest, van 1953 tot 1957 gevestigd op de hoek van de Leopoldstraat 9 (tegenover de Nationale Bank). Op 13 april 1957 opende hij Kunsten & Letteren in de Nieuwe Gaanderij (de passage tussen de Huidevetter- en de Korte Gasthuisstraat). Hoewel de auteur in kwestie later deed uitschijnen dat hij zulks pas een half decennium later deed, debuteerde Leonard Nolens wel degelijk in 1969 bij Saint-Rémy, met Orpheushanden. Maar ik dwaal af: sedert 1955 woonde Saint-Rémy op het adres Leopoldstraat 67 (pal tegenover de Kruidtuin), waarna hij in de zeventiger jaren verhuisde naar Mechelsesteenweg 12 (bus 16), een beetje verderop. In Het Letterenhuis trof ik bijgaande foto van Saint-Rémy, genomen naast de cacteeënkas in De Kruidtuin op 14 juli 1979.
Vijf weken nadien was hij dood: hij blies de laatste adem uit in zijn woonst aan de Mechelsesteenweg op 21 augustus 1979. Hij werd begraven op Schoonselhof.
Bert BEVERS
P.S. Ten bewijze van Nolens’ verzwegen eigenlijke debuut bij dezen een foto van diens echte, gefotografeerd ten huize van de hoofdredacteur van deze onberispelijke blog!
Het is vrij algemeen bekend dat Walter Soethoudt (°1939) allerlei boeken onder diverse pseudoniemen schreef. Minder bekend is dat hij in 1979 enkele gedichten publiceerde: heiligbeen en stuitbeen.
De bundel werd in eigen beheer uitgegeven ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van de auteur, op 20 september 1979, in een oplage van 77 exemplaren “voor de vriend- en relatie-, familie- en kenniskring”.
Op 26 oktober 1979 schonk hij mij nummer één, met als opdracht: “voor vriend nummer 1”. Waar is de tijd....
Henri-Floris JESPERS
Hubert Van Lier
Naar aanleiding van de twee (veelgelezen blogs) over het tijdschrift Serial Thriller ('over en voor misdaadliteratuur') heeft Hubert Van Lier, oud-voorzitter van het Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs (GVM), mij vriendelijk gevraagd mijn lezers te melden dat hij in tegenstelling tot wat ik in een vorige post schreef geen medewerker is van het besproken tijdschrift.
Ik ontving de jongste aflevering van Serial Thriller ter recensie. Daarin staat te letterlijk lezen:
'Onze onvermoeibare medewerker en excellente misdaadschrijver Hubert Van Lier is er in geslaagd een nieuwe vereniging voor Vlaamse misdaadauteurs op te richten, onder voorzitterschap van Christiaan De Coninck.'
Hubert Van Lier dient dus in eerste instantie een rechtzetting te vragen van Serial Thriller.
Hier alvast de mededeling van Hubert Van Lier:
'Via omwegen heb ik vernomen dat u nogal wat aandacht aan Serial Thriller schenkt en erook nog een leuke tekst van Soethoudt aan toevoegt. In dat verband zou ik u en uw lezers willen melden, dat ik geen medewerker van DDL ben en enkel vorig jaar heb meegewerkt aan de John Vermeulenprijs omdat ik John persoonlijk kende en ook omdat Toneelfonds Janssens de wedstrijd steunde. Ik neem trouwens ook afstand van alle insinuaties en scheldpartijen in Serial Thriller ten aanzien van andere mensen.'
*
De Mededelingen van het Centrum voor Documentatie en Reëvaluatie hebben al tien jaar aandacht gevraagd voor de misdaadliteratuur als volwaardig literair genre. Uiteraard hebben we hier (en in het tijdschrift) nauwlettend bericht over de talrijke helaas vergeefse pogingen om een slagvaardige vereniging van misdaadauteurs te bestendigen. Na het voorzitterschap van Bob Mendes en Hubert Van Lier verwierf de vereniging rechtspersoonlijkheid onder het voorzitterschap van Mieke de Loof. Na zich een aantal jaren ingezet te hebben, verkoos De Loof zich geheel aan haar eigen werk te wijden. De leiding werd dan overgenomen door Jeroen Kuypers (a.k.a. Max Moragie). Uiteindelijk oordeelde hij dat er te weinig belangstelling was vanwege de leden om verder te gaan (aldus letterlijk meegedeeld) en besloot de v.z.w. op te doeken.
Nu wordt er dus een zoveelste poging ondernomen om de krachten samen te bundelen (of is dat ook een loze bewering van Serial Thriller?).
Was het niet eenvoudiger geweest een nieuw bestuur te verkiezen?
Vandaar de hier verschenen louter informatieve berichtgeving, gebaseerd op gedocumenteerde stukken, niet op roddels....
Bovendien kan ook nog de geschiedenis opgerakeld worden van een vorig tijdschrift van Danny de Laet, Moord & Brand....
HFJ
Op korte tijd publiceerde Fred van den Bergh drie lijvige romans. Patrick Conrad verwierf naam als crime-auteur met zijn zogeheten 'L-trilogie', Van den Bergh affirmeert zich nu meteen met de verrassende 'miljardairtrilogie 13, 14 en 15'.
Fred van den Bergh (°1946) studeerde scheikunde en milieusanering aan de RUG
en behaalde een graduaat bedrijfseconomie aan de KUL. Hij werkte als hoofd van de laboratoria in diverse chemische bedrijven in het Antwerpse en reisde beroepsmatig naar meer dan vijfentwintig landen in vier continenten als technisch consultant. Zes jaar geleden begon hij een tweede leven als schrijver. Hij schildert ook abstracte doeken en volgt op de voet de ontwikkelingen in de fysica.
Fred van den Bergh neemt meteen een benijdenswaardige plaats in de rij van de Nederlandstalige misdaadauteurs.■
Fred VAN DEN BERGH, Dertien kilo, Lannoo, 2011, 287, 19,99 €.
Fred VAN DEN BERGH, Kluis veertien, Lannoo, 2012, 281 p.,19,99 €.
Fred VAN DEN BERGH, Mijn vijftien, Lannoo, 2012, 364 p.,19,99 €.
