Een oud Doels liedeken

Volgevreten vlecht Bansky’s rat zich nog langs uwen muren.

In uwen schemerige stede waarin gij ooit aanwezig waart,

werd elk woord zo week, elke zin onmondig.

Op het arduin voor elke deur, op elke afgesleten trede

waakt nog een verleden op enen afgematte wenteltrap

naar uwen zolder dode dromen.

In mijmerende spinnenwebben aan deuren zonder slot hangen

draden die herinneren, aan ramen uit hun hengsels gelicht,

aan stille slierten het gemis.

Zich mateloos meester telt den tijd uw klagende slagen op zijnen klok.

Beklemd leg ik mijn hoofd in uwen schoot, in mijnen handen

het gejut, gebroken brood aangespoeld op uwen wakken oever.

Frank DE VOS

Over de dichter Carette schreef Patrick Auwelaert in het kunsttijdschrift Vlaanderen (april 2012):

"Hendrik Carette schrijft erudiete poëzie die doorspekt is met talloze verwijzingen naar de wereld van de kunst, de literatuur, de muziek, de wetenschap, de geschiedenis, de filosofie, de mythologie en de Bijbel.

Zijn gedichten zijn altijd begrijpelijk.

Op het eerste gezicht is het anekdotische parlandopoëzie, met een vluchtig karakter, maar dat is slechts schijn.”

*

Op woensdag 4 februari 2015 is de dichter te gast bij ExLibris. De uitnodiging vermeldt met zoveel woorden dat hij een afdoend antwoord zal trachten te geven op de vraag: 'Hendrik Carette, een Vlaamse poète maudit?'

Raadselachtig onderwerp, voorwaar. Wie stelt zich dan wel die gekke vraag behalve de dichter zelf?...

'Poète maudit? Waarom? Ik ben ongetwijfeld de enige niet om alvast heel benieuwd te zijn een 'afdoende antwoord' op die intrigerende vraag te vernemen...

*

Zoals gewoonlijk is iedereen al vanaf 19.30 uur welkom in ons lokaal: Taverne Rochus,

Sint-Rochusstraat 67 te Deurne.

Voor de lezing kan je al lekker (en super goedkoop) eten in Taverne Rochus. Veel Ex-Librisvrienden maken hiervan gebruik.

HFJ

Het bescheiden en des te sympathieker tijdschrift Weirdo's kwam hier al vaker ter sprake. Het altijd lezenswaardige feuilleton van Guy van Hoof – 'De hemel heeft geen dak' – is een vaste waarde .

'Het is maar geld!' – zo luidt de enigszins provocerende titel van de zestiende aflevering (pp. 23-27), waarin de onvolprezen Guy van Hoof onder meer wijst op het werk van Tapiaco (pseudoniem van Willi Smeuninx).

Wat me in het kader van deze tekst in de eerste plaats interesseert is een reeks onder de titel Das Kapital, onder meer collages met elementen van het monopolyspel waarmee Tapiaco verwijst naar de financiële crisis, het manipuleren en witwassen van geld. Targets and ties is de titel van een nieuwe reeks, een fantasievolle maar tevens betekenisvolle satire op het nieuws, de dikdoenerij en de dikkoppen van de politieke arena en al diegenen die mensen het voor het zeggen te hebben, al is hun mond groter dan hun verstand. De kunstenaar maakt er anonieme personages van maar gebruikt hun kop wel als schietschijf, zodat iedereen er zijn eigen frustraties in kan terugvinden en erop kan reageren. Dat is ook de bedoeling: een reactie uitlokken, laten nadenken. Ernst én spel gaan bij hem samen, ironie én inhoud.

Bezieler van Weirdo's Hubert Van Eygen publiceert een stoïcijns gedicht, 'The final countdown':

Toen we nog rondhuppelden

als jonge veulens

en aan tafel zaten

met alle goden

konden we niet snel genoeg optellen.

Nu we de ploeg

niet meer kunnen trekken

en de goden

ons vergeten zijn

kunnen we nog enkele aftellen

en hopen

dat er

op het einde

nog niets overblijft...

*

Verder, naast de vaste rubrieken: sterk proza van Frank Roger; gedichten van Ingeborg Haalboom, Freda Kamphuis, Hans Kilian, Liliane Melis, Henk Puister en Guido Utermark. Zonder de (altijd al) treffende illustraties te vergeten.

Weirdo's geeft de voorkeur aan inzendingen met een sociaal geëngageerde inslag en/of een 'afwijkend' karakter. Wat de redactie met 'afwijkend karakter' bedoelt, is mij niet meteen duidelijk, maar dat zal wel aan mij liggen...

Wat er ook van zij, dit marginaal maar niet minder prijzenswaardig tijdschrift verdient alle steun (waarom niet van de Provincie Limburg...?).

HFJ

Weirdo's, jaargang 27, nr. 4, december 2014, 34 p.

Vier nummers per jaargang: 13 €.

Info: hubert.vaneigen@skynet.be

Buitengaats achter de basalten strekdam

naderen grote zeeschepen

Zeebrugge en haar lange kaaimuren.

De wieken van de windmolens wieken en roteren

en staande onder een zwevende mantelmeeuw

bewonder ik de vijandig woelende zee.

Het is het Zweedse Swedenborg uit Göteborg

met grote rollen papier

dat in de haven binnenglijdt als een jacht.

En ook de Nieuw-Zeelandse Abel Tasman

uit Auckland met kisten kiwi in het ruim

en op het dek de zo hoog gestapelde containers.

Het hinterland ligt nu ver achter mij.

Ik hoor de branding en zie hoe het knisterend zand

opwaait als in een kleine zandwoestenij.

De wind is aanlandig, rukt ruw aan mijn windjak

en de zilte zeelucht maakt mij weer beresterk

want ik voel mij niet langer loom en landerig.

Tussen twee zandplaten van ’t zeegat in

is de geul waar golf op golf zich ontrolt

in de zuidelijke grijsgroene Noordzee.

Hendrik Carette

Peter de Zwaan (foto: Bob Bronshoff)

Vorig jaar had ik het al gehoord, maar ik was vergeten het in mijn hoofd op te slaan in de afdeling ‘column over maken’. Dat komt er van als je druk bent met serieus werk, je vergeet de leuke dingen zoals korte stukjes schrijven.
Ruim een maand geleden hoorde ik het van drie collega’s, kort achter elkaar, maar nog daalde het niet in.
Vanmorgen dacht ik eraan omdat ik in een krant een stuk las waarin de vraag centraal stond waarom mensen rond Ernst Jansen Steur de neuroloog niets in de weg legden toen hij patiënten tot wanhoop, armoede en, in één geval, de dood dreef.
Toen pas schoot me te binnen dat ik een nest had bevuild.
Het nest van Cargo, onderdeel van De Bezige Bij.
Ik wist niet dat ze een nest hadden, maar blijkbaar is het er en het is vervuild.
Mijn schuld.
Ik hoop dat het schoon is te krijgen en als er een werkster door overspannen raakt, wil ik met plezier iets bijdragen in de kosten, al was het maar om het schuldgevoel kwijt te raken.
Ik schreef De Loverman, de misdaadroman waarin ik afreken met de mensen die Jansen Steur jarenlang zijn gang lieten gang. Ik deed zelfs (op verzoek) iets wat ik nooit eerder had gedaan: toen de eerste versie op papier stond, stuurde ik die naar de uitgeverij: ‘Kijk, zo wordt het ongeveer, wat vind je ervan?’
Geen enkele reactie.
Die kwam wel toen het boek af was.
‘Prachtig boek,’ ik citeer letterlijk, ‘maar niet commercieel genoeg.’
Als een uitgever je boek niet goed genoeg vindt, kun je er over praten. Als hij het niet commercieel genoeg vindt, kun je dat ook, maar dan moet je niet Peter de Zwaan heten. Ik schrijf boeken, ik schrijf geen commerciële boeken, daar hebben we Suzannes Vermeer voor.
Ik zei zoiets als: ‘Oké, dan niet,’ en ging mijn eigen weg. Achter op De Loverman zette ik ‘Prachtig boek, maar niet commercieel genoeg.’ Helemaal de waarheid. Geen woord gelogen.
Werden ze heel boos door, bij Cargo.
Ik had het eigen nest bevuild.
Eigen nest?
Als je weg bent, is het je nest niet meer. Dan is het nest van een ander en laat die maar zorgen dat het op orde blijft.
Dat ik het er hier over heb, is omdat het natuurlijk wel een beetje godgeklaagd is. Een uitgever negeert volkomen dat je je een jaar lang het schompes hebt gewerkt, zegt dat hij het niet zal publiceren omdat het niet commercieel genoeg is en wordt daarna boos als je laat merken dat je dat niet leuk vindt.
Ik heb De Bezige Bij altijd de beste uitgeverij van het land gevonden en ik vind dat nog steeds. Ik ben groot geworden met de prachtige boeken die in de jaren vijftig, zestig, zeventig verschenen: Apie Prins Ik ga m’n eige baan, Simon Vinkenoog VogelVRIJ, C.B.Vaandrager De hef. Er waren er meer, veel meer. Ik heb ze nog steeds, en ik weet wel zeker dat ze destijds bij De Bezige Bij niet riepen: ‘Hoi, kassakrakers’.
Als de geest van nu toen had geheerst, was veel moois niet verschenen.

Peter DE ZWAAN

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor acht van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met Het Alibibureau won hij in 2000 die prijs. In 2013 verscheen zijn nieuwe thriller De Loverman bij zijn eigen uitgeverij Zwarte Zwaan. Vorig jaar publiceerde uitgeverij Conserve In mijn hoofd  een roman over alzheimer. De Zwaan werkt aan een nieuwe Jeff Meeks-thriller, getiteld De dwergbowler.

www.peterdezwaan.nl