Overblog
Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
29 mars 2013 5 29 /03 /mars /2013 08:00

 

 

Spielzeit.jpg

George Smiley van KF5 ging naar een voorstelling kijken van de v.z.w. Bob. Toen hij weer in The circus arriveerde vroeg M, de master van de BCD [Binnenlandse Culturele Dienst], wat hij ervan vond en of het de moeite waard was om er een verslag over te maken. Dankzij de modernste afluisterapparatuur is het mogelijk de lezers van www.mededelingen.over-blog.com zijn mening weer te geven.

 

Matig tot aanvaardbaar amusant, mum. Vooral voor de groep, de spelers in het bijzonder. Spelers, ja, want acteurs kun je het niet noemen. Spielzeit is een afspiegeling van een les, zoals die tegenwoordig op de theaterschool gegeven wordt. “Doe maar wat; wij zullen wel zeggen of het goed of slecht is en als het tussen goed en slecht is, wat er verbeterd aan kan worden.” Je hoort de lesgever op de achtergrond.’

 

Go on, George, go on. I love the smell of your napalm in the evening.’

 

Het decor is een vloer afbebakend als een half basketbalveld zonder net. Achteraan heb je een plastic lappengordijn, zoals je aan de laadplaatsen van magazijnen aantreft om de koude buiten te houden. Of de warmte. Het hangt er vanaf in welk continent je zit. Achter het gordijn zit een portier aan een tafeltje die de boel in de gaten houdt, een microfoon voor zich. Dan heb je nog een rollend rek met kleren. Vooraan links op het speelveld ligt een stapel boeken. Kniehoogte.’

 

That’s where your world begins, dear George. From knee height upwards. But, down-to-earth. What kind of books, George?

 

Wijsheidsboeken, mum, zoals één van de twee vrouwelijke spelers zegt tot het publiek, dat voortdurend aangesproken wordt, op wat interventies van de portier na. Minder wijze boeken dan deze uit de bijbel, maar ja, dat waren al afkooksels van oosterse leerboeken, as you know better than me. De stapel wijsheidbraaksel is goed om een spel van ruim een uur te houden over het nut van al dan niet politiek geëngageerd toneelspel, over een spel zonder strategie, de koopverslaving van de vrouw, kortom het is een balspel tussen de twee dametjes, goed voor 10 minuten verdraagzaamheid van de supporter, tot de coach, zijnde de portier, ingrijpt. De man is een vervelend typ en hij wordt dan ook halverwege de match voor rot geschopt door een van de spelers.

 

George! You fall asleep from your own words. I want to know the whole story. I have an appointment with the minister of Culture, and he will ask if it isn’t time to send you to your cottage, for the rest of your life.’

 

Sorry, mum. Quiet pleasure… rustig spel, wordt afgewisseld met heavy. Als bindmiddel van de vele zinnen worden Engelse woorden gebruikt, waarvan de meeste al in onze mooie taal zijn geaccepteerd, zelfs door de old schoolboys van onze taalkoran, maar een verengelst Hollands toontje krijgen. Super, voorop, mum. Vanuit ooievaarperspectief. Bijzonder effectief ter bevordering van de stoelgang, mum.’

 

No more, George? Normally, you keep me awake the whole night with the details of the play you see.’

 

Well, mum. Aan het eind worden de kleren van het rek aangeboden aan het publiek, met de vraag om ze door te geven, als ze hun niet passen of aanstaan. Sommigen gaan er op in. Gelukkig kwam de speelster niet mijn kant op, of ik had ze wandelen gestuurd met een theatrale omzetting van de brief van Judas uit het OT, die voorafgaat aan de Apocalyps. Heel wat sportspelen van jongeren zijn best aardig en veelbelovend, maar de meeste zijn toch van zulk een knullig gehalte dat je veel zin hebt om de sporthal in brand te steken, nadat de portier als laatste de deur heeft dichtgetrokken.’

 

You have a license to kill, George, but not as fire-raiser.’

 

Indeed, mum, en dat is de reden waarom ik zo vroeg weer op kantoor ben. Good night, mum!’

 

Don’t touch me, George! No kiss, no hand, not even a cry of your cuckoo clock.’

 

Sleep well, mum.’

 

Bye, George.’

Guido LAUWAERT

 

SPIELZEIT – productie HERTOGSHAEST – 28 maart Arca, Gent – 18 & 18 april Rataplan, Antwerpen – 26 april, de Warande, Turnhout – www.hertogshaest.be

Partager cet article
Repost0
28 mars 2013 4 28 /03 /mars /2013 15:36

 

De-hoed-van-Renee.jpg

De dichteres en romancière Renée van Hekken (°1954), nichtje van Nic van Bruggen, las mijn notitie over heer Bommel en vertelt mij vandaag volgende anekdote.

In september verhuist ze naar Brasschaat, naar een gerenoveerde dorpswoning uit 1927, mét schildersatelier, en verkoopt dus haar villa in Schoten.

Nu wil het toeval dat de makelaar enorm op de Markies lijkt, die altijd rondstapt in de Bommel verhalen ! Bovendien heeft hij een hulpje, dat sprekend op Tom Poes gelijkt !

Als ik de makelaar zie rondstappen met bezoekers in mijn huis, kan ik niet nalaten om altijd weer aan die mooie verhalen te denken... Hij draagt zelfs dezelfde opzichtige “gilets” en al ! Een grappig iets toch hé, wat een verbanden leggen wij schrijvers toch..."

Renée gaat op de Bredabaan wonen, “tussen maar liefst drie dorpscafés in, zou Nic leuk gevonden hebben, niet?”

Henri-Floris JESPERS

(wordt straks vervolgd)

Partager cet article
Repost0
27 mars 2013 3 27 /03 /mars /2013 13:29

 

Heer-Bommel.jpg

De voorjaarsaanbieding van Garant doorgenomen. In vorige afleveringen van deze reeks losse notities heb ik al bij herhaling gewezen op publicaties van die dynamische uitgeverij, die o.m. het voortreffelijke literair-historisch tijdschrift ZL uitgeeft.

Ziehier alvast twee boeken die ik al meteen aangestipt heb.

Heer Bommel in Afrika. A. Folkers & H. Kimmerle, gevoed door ruime ervaringen in het huidige Afrika ten zuiden van de Sahara, verkennen religie en geloof in Maarten Toonders universum en in het Afrikaanse animisme. Uit terloopse opmerkingen van Heer Bommel en Tom Poes en de opvattingen van bepaalde andere figuren, zoals Zwarte Zwaddermeel, de Grote Omhaler, Wammes Waggel en ook uit opmerkingen in Toonders autobiografie blijkt dat hij hierover veel heeft nagedacht en tot duidelijke conclusies is gekomen.

Lezer, er zijn ook Belgen. In deze handelseditie van zijn proefschrift onderzoekt F. van Renssen de interactie tussen de Nederlandse en Vlaamse literatuur via literaire kritiek en uitgeverij (1980-1995). Het boek geeft inzicht in het complexe geheel van factoren dat het grensverkeer tussen Nederlandse en Vlaamse literatuur beïnvloedt.

Henri-Floris JESPERS

(wordt straks vervolgd)


A. FOLKERS & H. KIMMERLE, Heer Bommel in Afrika, Antwerpen/Apeldoorn, Garant, 2013, 111 p., ill. Vierkleurendruk, 20 €. ISBN 978-90-441-2997-7

F. VAN RENSSEN, Lezer, er zijn ook Belgen, Antwerpen/Apeldoorn, Garant, 2013, 485 p., 50 €. ISBN 978-90-441-3009-6

Partager cet article
Repost0
27 mars 2013 3 27 /03 /mars /2013 10:00

 

Anne-Provoost--foto-Bert-Bevers-.JPG

Foto: Bert Bevers

 

Zie: www.detafelvan1.blogspot.com

Partager cet article
Repost0
26 mars 2013 2 26 /03 /mars /2013 20:55

 

SerialThriller13.jpg

Hier werd al vaker aandacht gevraagd voor Serial Thriller. Motor van het blad is Danny de Laet, kenner van de geschiedenis van de Vlaamse misdaadliteratuur en van de Belgische strip, napluizer van de zogeheten pulpliteratuur en volksromans, auteur van erudiete en onthullende monografieën in uiterst beperkte oplages, w.o. Lord Lister  in Antwerpen (1999, 38 p. + een 70-tal full page illustraties in kleuren) en De parasitaire kringloop. Het ware verhaal van Robert en Bertrand (2004, 177 p.).

[Wie “Danny de Laet” intikt in de rubriek “recherche” (kolom rechts) krijgt een volledig overzicht (met link) van wat hier over zijn werk werd gepubliceerd. In het tijdschrift Mededelingen van het CDR (nr. 198, 15 september 2012, pp. 23-24) gaf ik gedetailleerd commentaar op Serial Thriller.]

Ik koester levendige en warme herinneringen aan mijn jarenlange, vaak uitbundige omgang met Willy Vandersteen (en met zijn vriend Jan Merckx, 1924-1992). Willy werd honderd jaar geleden geboren en staat centraal in Serial Thriller 13 (maart 2013). Een specifieke misdaadserie heeft hij nooit getekend (tenzij men de superbe reeks Robert en Bertrand daartoe rekent), maar criminele handeling fungeert wel als “de ontsteker van menig verhaal” van de veelzijdige verteller, aldus de auteur van het erudiete, niet ondertekende opstel “Wegen der criminaliteit: misdaad in de strip”, dat zowat een kwart van de aflevering in beslag neemt. (Dat de bijdrage van de hand van Danny is, lijdt uiteraard geen twijfel.)

VandersteenCovecu.jpg

Van l. naar r.: Walter Soethoudt, Willy Vandersteen en Danny de Laet (in de" Ultieme Hallucinatie" te Brussel, receptie van cahier Vlaanderen Morgen, 1983-1984, uit het geheugen, ik kan er een jaar naast zijn). Foto:(c) coll. Henri-Floris Jespers

Verder in Serial Thriller, de vertaling van “La permutation”, een kortverhaal van Guy Vaes (1927-2012, zie http://mededelingen.over-blog.com/article-guy-vaes-overleden-100392680.html), een hele rits boekbesprekingen en, zoals te verwachten, de kritiek van Danny de Laet op televisie-reeksen. Wolven vindt geen genade in zijn ogen, de titel spreekt al boekdelen: “Van déjà vu naar m'as-tu vu!”:

Filmisch is er niets op deze reeks aan te merken, inhoudelijk des te meer. Het steunt onze overtuiging dat er reeds meer dan genoeg Vlaamse misdaadreeksen zijn gedraaid en dat we nu op het punt van verzadiging zijn geraakt. Laat ons ook deze kelk maar ledigen en hopen dat er na Wolven tijdelijk een punt wordt gezet achter amechtige, weinig spannende en zeker weinig originele misdaadverhalen wordt gezet. Het is nogmaals een kwestie van inhoud, dus van scenario's.

Alleen Salamander (“zoveel geloofwaardiger dan Zone Stad, Code 37, Aspe, Wolven, tot zelfs Vermist) vindt gratie in de ogen van Danny de Laet: Ward Hulselmans is “de beste scenarist van Vlaanderen”. De Engelse reeks Sherlock (met Benedict Cumberbatch) “is een meesterwerk dat op overtuigende en zeer intelligente wijze de oude Conan Doyle-verhalen transponeerde naar onze tijd”.

Tot slot krijgt de verhandeling van communicatiewetenschapster dr. Kathleen Custers over het verband tussen tv-fictie en de angsgevoelens van de kijker terecht aandacht.

*

Ik heb er hier al op gewezen dat ik graag een abonnement neem op Serial Thriller, The unique crime magazine, Tijdschrift voor en over misdaadliteratuur, thrillers, SF en Fantasy. Hoe je dat kàn/màg doen, blijft echter hardnekkig onvermeld. Mij goed, ik geniet blijkbaar toch het voorrecht gratis een exemplaar toegestuurd te krijgen....

Ik stel alleszins vast dat Danny de Laet in de twee jongste afleveringen zijn humeurige (en soms onrechtvaardige) bevliegingen en uitlatingen wist in te tomen. Resultaat van het aangekondigde teamwork?

SerialThriller12.jpg

In de vorige aflevering (nr. 12, ontvangen begin december 2012) staat te lezen:

Serial Thriller wordt ondanks kritiek, alle laster en ondanks het negeren vanwege de Vlaamse uitgevers het blad dat elke liefhebber van misdaadliteratuur, pulp en fantasy boeit en interesseert.

Daarbij wordt trots onderstreept dat Vlaamse en andere misdaadauteurs nergens zoveel aandacht krijgen als in Serial Thriller– wat van een ergerlijke ware het niet naïeve zelfoverschatting getuigt. Bovendien, wanneer een recensie-exemplaar naar de redactie wordt toegestuurd, loop je wel het risico dat het prompt (keurig gefrankeerd) geretourneerd wordt.

Dat overkwam Frank van den Auwelant, die als secretaris van de jury van De Diamanten Kogel de euvele moed had een exemplaar van Ruw & hard, geslepen & begeerlijk naar de redactie van Serial Thriller te sturen.

BoekKogel.jpgHet boek werd ongelezen prompt geretourneerd. Het bevat bijdragen van en over Benny Baudewijns, Jef Geeraerts, Bob Mendes, Esther Verhoef, Felix Thijssen, Parick Conrad, Simon de Waal, Bavo Dhooge, Mieke De Loof en Elvin Post, auteurs die kennelijk geen vermelding waard zijn in het blad dat er prat op gaat:

Nergens anders krijgen Vlaamse en andere misdaadauteurs zoveel aandacht”.

*

Dit alles gezegd zijnde, aarzel ik niet (desondanks, desalniettemin en niettegenstaande) Serial Thriller aan te bevelen. In de volgende afleveringen verschijnen dossiers en/of verhalen van en over Dorothy Sayers; Rex Stout; Maurice Tillieux; Marc Sleen; De onmacht van de Vlaamse thriller; P.P.P. Dirickx: Hoe impotent is de schrijver; Dirk Biddeloo op het spoor van de misdaad.

Henri-Floris JESPERS

(wordt straks vervolgd)

 

Serial Thriller, the unique crime magazine, nr. 13, jg. III, maart 2013, VPOB, 39 p.

Redactie: Pothoek 46, 2060 Antwerpen.

Distributie: Book Market, Magdalenasteenweg 47, 1000 Brussel.

Prijs per nummer; 7 €. Abonnement op aanvraag.

Partager cet article
Repost0
26 mars 2013 2 26 /03 /mars /2013 01:19

 

Hulpelozen.jpg

Het boek van Paul Servaes over Emile Verhaeren (zie Losse notities IV) roept onvermijdelijk “communautaire” en “identitaire probleemstellingen” op, ook al omdat Verhaeren als icoon geïnstrumentaliseerd werd. Ik zal daar op ingaan in de bespreking die in een volgende aflevering van het tijdschrift Mededelingen van het C.D.R.zal verschijnen. Wat er ook van zij, het inzicht dat in het Frans schrijvende Vlamingen hun rechtmatige plaats verdienen in het Vlaamse erfgoed, wint kennelijk veld. Het Provinciaal Verhaeren Museum voor beheerd door het Emile Verhaeren Genootschap vzw maar kan rekenen op een provinciale werkingssubsidie. Aan de Vrije Universiteit Brussel werd de Leerstoel Emile Verhaeren opgericht. De invloed van Verhaeren op de historische avant-garde (o.m. op F. T. Marinetti) wordt in kaart gebracht door prof. dr. David Gullentops die, samen met Hans Vandevoorde, ook aandacht vraagt voor de anarchisten rond Verhaeren, een thema dat ook Frans Boenders wist te boeien.

*

De hulpelozen van de macht van Jean-Pierre Rondas (°1946) uitgelezen. “Het federale graf van de Vlaamse regeringspartijen”, zo luidt de toelichting bij de titel. Meer nog dan de verhelderende, stevig geadstrueerde analyse van de binnenlandse politieke actualiteit (bijv. “Waar het fout liep tijdens de zomer van 2011” of “Suïcidale dialoog en rotte compromissen”), trof mij de brede historische context waarin Rondas (impliciet of expressis verbis) zijn visie moeiteloos situeert. Daarbij aarzelt hij niet autobiografisch op te treden (bijv. in “Een daensistische reactie op het bezweren van de bode”), wat de leesbaarheid van zijn boek niet alleen ten goede komt, maar bovendien een treffend getuigenis zinvol aanreikt. Ach, er vallen nog heel wat kanttekeningen te formuleren bij dit boek, dat vooral niet weggewuifd mag worden als tijdsgebonden pamflet.

De eerste druk verscheen in oktober 2012, de tweede in december.

FontaineVECU.jpgVan l. naar r.: HFJ, André Fontaine en Jef Denkens, voorzitter van de VECU (1978 – ik kan er een jaar naast zijn...)

Ondertussen schrijven we 17 maart. In de late avond verneem het overlijden van André Fontaine (°1921), diensthoofd buitenlandse zaken, hoofdredacteur (1969-1985) en directeur (1985-1991) van Le Monde. Naast zijn journalistieke activiteit publiceerde hij een aantal gezaghebbende boeken over de Koude oorlog en wat destijds de “Oost-West-betrekkingen” werd genoemd.

Henri-Floris JESPERS

(wordt straks vervolgd)

 

Jean-Pierre RONDAS, De hulpelozen van de macht, Kalmthout, Pelckmans, 2012, 151 p., 12 €. ISBN 978 90 289 7017 5

Partager cet article
Repost0
25 mars 2013 1 25 /03 /mars /2013 08:30

 

tekening-MDD--Jongen-studeert--Scheirs--13.JPG

De vertwijfelde lezer © Jan Scheirs

 

In de jongste aflevering van het tijdschrift Mededelingen van de C.D.R.  worden leven en werk van dichter, romancier en thrillerschrijver Kenneth Fearing (1902-1961) opgeroepen door Walter A.P. Soethoudt  (°1939), die thans werkt aan een encyclopedisch boek waar ik naar uitkijk: Hollywood Noir en andere filmverhalen. Fearing werd door literatuurcriticus en hoogleraar Macha Rosenthal (1917-1996) getypeerd als 'the chief poet of the American Depression’. Na zijn dood leeft hij nog verder in het geheugen van filmliefhebbers, hoewel. Ze kennen wel de film, maar weten meestal niet dat hij gedraaid werd naar een boek van Fearing...

206blog.jpg

Guido Lauwaert (°1945) ging even naar toneel kijken in München en brengt getrouw verslag uit. De Dag van de Herinnering (9 april) inspireerde hem alvast tot een speelse column, die op 7 april online gepubliceerd zal worden. Op de FaceBook-pagina van de CDR-Mededelingen stelde trouwe lezeres Miezan Millecam zichzelf de vraag of Guido nog wel tijd heeft om te slapen...

*

Waarom de nieuwe paus her en der Franciscus I wordt genoemd is me niet duidelijk. Er is toch nog geen Franciscus II? Er was toch ook pas sprake van de Tweede na de Eerste Wereldoorlog?”, aldus Bert Bevers op zijn blog www.meergemengdeberichten.blogspot.be. Net als ik ergert hij zich aan schoonheidsfoutjes. Dat blijkt trouwens ook uit zijn rubriek “Cinema Trivia”.

*

Back to basics: documenteren en reëvalueren. Dat zal de opdracht zijn van de nieuwe redactie die in de volgende aflevering bekendgemaakt wordt.

Henri-Floris JESPERS


Abonnementen op het tijdschrift:

mededelingen@lebacq.com

Partager cet article
Repost0
25 mars 2013 1 25 /03 /mars /2013 05:36

 

 

VANHOOF.jpgGuy van Hoof (°1943) publiceerde twee essays over Thierry Deleu: Aan wat overblijft heb ik genoeg (Brugge, Pablo Nerudafonds, 1986), en Als een jager in zijn grondgebied (Wevelgem, Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers, 2002). Het lag dan ook voor de hand dat hij tekende voor het in memoriam Deleu in de jongste aflevering van De Auteur, het tijdschrift van de VVL (zie de vorige aflevering van deze notities).

Een aantal jaren geleden las ik met belangstelling Guy van Hoof, dichter zonder kroon, het treffende portret van de dichter en de mens door Thierry Deleu (Harelbeke, De Gebeten Hond, 2001). Nu viel De dagen zijn huiveringwekkend mooi (2012) in de bus, een essay van Nicole Van Overstraeten (°1946). Zij benadert de poëzie van Guy van Hoof zonder omhaal, to the point, treffend en met veel empathie:

In zijn verzen vestigt hij de aandacht op het kleine, het fragiele, het menselijke. Hij schrijft over de tristesse en de ontgoochelingen van het moderne bestaan, waarvan je met moeite herstelt. Hij schrijft over het theater van de waanzin, van de spotlach/ en de kleine laster, het geschater en de ernst/ de onmacht en de razernij die als een echo trilt...

Al zowat veertig jaar volg het werk van Guy van Hoof, die niet alleen een negental dichtbundels publiceerde, maar ook druk aan tijdschriften meewerkte. De Nieuwe Romantiek, de door Hugo Brems ingeleide bloemlezing die hij in 1981 samenstelde, blijft een belangwekkend tijdsdocument. De jongste tien, twaalf jaar, ontmoette ik hem af en toe op literaire avonden in Den Hopsack. Tot een echt gesprek kwam het nooit. Ik besprak destijds zijn voortreffelijke monografie Aan wat overblijft heb ik genoeg, maar stel nu tot mijn verbazing vast dat ik geen enkele bundel van hem recenseerde. Tot mijn verbazing? Jawel, ik heb hem altijd beschouwd als een miskend dichter, en daar neem ik het graag voor op. Soit.

WoutersVENHOOF.jpgGuy was ook zo vriendelijk mij een exemplaar te bezorgen van Woord én daad van Guy Hoof. Zijn apocriefe evangelie (2005), een doorwrocht maar niet minder boeiend essay, integendeel, van de dichter en beeldend kunstenaar Rik Wouters (°1956).

Henri-Floris JESPERS

(wordt straks vervolgd)

 

Rik WOUTERS, Woord én daad van Guy van Hoof. Zijn apocriefe evangelie, Halle, Xarnego, 2005, 80 p.

Nicole VAN OVERSTRAETEN, De dagen zijn huiveringwekkend mooi, Torhout, VKH- Vriendenkring Kunst Houtland, 2012, 40 p., ill. Illustratie kaft: Suzanne BINNEMANS.

Partager cet article
Repost0
24 mars 2013 7 24 /03 /mars /2013 19:24

 

2013-MAART-012.jpg

Laurent Rébéna

Vrijdag 22 maart werd in het gemeentehuis te Westerlo de tentoonstelling geopend met werk van de Franse kalligraaf Laurent Rébéna (°1963), laureaat van de tweejaarlijkse Internationale Grote Prijs Kalligrafie 2012 (IGPK).

2013-MAART-060.jpg

Gemeentehuis Kasteel Prinses de Mérode

Zoals vermeld in het reglement krijgt de laureaat de kans om in het tussenliggende jaar deze ruimte te vullen met een tentoonstelling waarin hij/zij een bredere kijk geeft op zijn/haar werk.

2013-MAART-036.jpgSchepen van Cultuur Kristof Welters

2013-MAART-016.jpg

Van l. naar r.: Jos Wynants, voorzitter van de Cultuurraad, Karin Bervoets, medewerker Dienst Cultuur en Paul Hermans, lid van de Cultuurraad

In hun toespraken benadrukten Kristof Welters, schepen van cultuur en Paul Hermans, lid van de cultuurraad, het belang van de jarenlange samenwerking van Kalligrafia vzw met het gemeentebestuur van Westerlo en de steeds groeiende internationale belangstelling voor dit in Europa unieke evenement.

2013-MAART-045.jpg

Joke van den Brandt

Joke van den Brandt, voorzitter van Kalligrafia nam de kans waar om enkele misverstanden uit de weg te ruimen: 1° dat handschrift en de kunstvorm kalligrafie twee verschillende zaken zijn en 2° dat het eerste doel van de IGPK Westerlo nooit de competitie was. De eerste bekommernis van de organisatoren was en is nog steeds de kans aangrijpen voor de bekendmaking van de kunstvorm kalligrafie. In het Verre Oosten bestaat al meer dan duizend jaar een traditie om kalligrafie te zien als een uiting van het individu. Veel kalligrafen blijven nog steeds historische lettertypes reproduceren zonder uit het typografische stramien te (durven) treden van de oude manuscripten en oorkonden.Terwijl deze prachtige handschriften juist de mogelijkheid bieden aan de hedendaagse kalligraaf om de begane paden te verlaten.

Laurent Rébéna zegt hierover: "De kalligrafie is voor mij een manier om mij uit te drukken. Vanuit de historische letters geven de hedendaagse picturale technieken mij de kans om letters, tekens, pennentrekken te onderzoeken. Elk schrift, elk schrijfmateriaal heeft voor mij een potentieel van nieuwsgierigheid, vreugde, spel."

Hieruit blijkt het belang van de kennis van de geschiedenis van het schrift. Laurent beheerst op een professionele manier de historische lettertypes, waarin hij zich jarenlang verdiept heeft.

De drie grote doeken die hier getoond worden maken deel uit van een reeks van 30 die hij samen met Bruno Gigarel vervaardigde voor een tentoonstelling over de geschiedenis van de Latijnse (Westerse) kalligrafie. Ze zijn volledig met penseel uitgevoerd met de vrije hand.

Laurent Rébéna geeft vele stages in binnen- en buitenland. Ook in ons land wordt hij geregeld gevraagd als gastdocent. Dezer dagen geeft hij een stage voor “Interligne”, onze bevriende vereniging in Wallonië, waarvan ook enkele vertegenwoordigers present waren op de opening. Deze tentoonstelling verdient een ruime belangstelling die aan de bezoekers een nieuwe frisse kijk kan geven op de hedendaagse kalligrafie en op het werk van Laurent Rébéna.

Sandra LAMBRECHT

 

Gemeentehuis Westerlo, Boerenkrijglaan 61, B2260 Westerlo

Elke weekdag 9-12 u. Woensdag ook van 15u. Zaterdag en zondag 14-16.30 u.

Paasweekend (30/31 maart en 1 april) gesloten

Foto’s : Frank Ivo van Damme
Partager cet article
Repost0
24 mars 2013 7 24 /03 /mars /2013 11:30

 

DeAuteurmaart13.jpg

Dank zij Christina Guirlande (°1938) komt Emile Verhaeren in De Auteur aan bod. Ik had nog maar net het boek van Paul Servaes uitgelezen (zie de vorige losse notities), of het driemaandelijkse tijdschrift van de VVL (Vereniging van Vlaamse Letterkundigen) viel in de bus, waarin Christina Guirlande de tekst van de degelijke informatieve lezing publiceert die zij op 2 februari voor de VVL hield: “Rilke en Verhaeren, tijdgenoten en vrienden”.

Dat bracht mij meteen in herinnering dat mijn vriend Hubert Lampo ervoor pleitte het lidmaatschap van de VVL open te stellen voor in het Frans schrijvende Vlamingen...

Guy van Hoof publiceert een in memoriam Thierry Deleu die hier passend herdacht werd: http://mededelingen.over-blog.com/article-mededelingen-203-thierry-deleu-115235886.html

Karel Hellemans en Clara Haesaert herdenken Bart Mesotten. Hun aandacht gaat echter al te eenzijdig naar de haikoe-kenner en -propagandist. Mesotten (die ik dank zij Clara Haesaert persoonlijk eerde kennen) was echter meer dan dat. Ter aanvulling signaleer ik de hier gepubliceerde gedegen bijdrage van Luc Pay:

http://mededelingen.over-blog.com/article-in-memoriam-bart-mesotten-19-maart-1923-23-november-2012-112850938.html

De nog altijd alerte Willem M. Roggeman vraagt aandacht voor de Bosnische dichter Senadin Musabegovic (°1970) van wie hij een aantal gedichten (uit het Frans) vertaalde.

Niet alleen de blijkbaar onoverbrugbare kloof tussen de VVL en de VVA, maar ook de diepe onvrede van de VVL met de werking van het Vlaams Fonds voor de Letteren komt bij herhaling onverbloemd aan bod.

Henri-Foris JESPERS

(wordt straks vervolgd)


De Auteur, driemaandelijks tijdschrift van de Verenging van Vlaamse Letterkundigen. Maart 2013. Ledenblad. Exemplaren kunnen aangevraagd worden op het secretariaat, Sporhalplein 201, B 2610 Wilrijk.

letterkundigen-vvl@skynet.be

www.letterkundigen-vvl.be

Partager cet article
Repost0

Présentation

  • : Le blog de CDR-Mededelingen
  • : Nederlandse en Franse literatuurgeschiedenis, onuitgegeven teksten, politieke en culturele actualiteit
  • Contact

Recherche