Viool en harp is een niet alledaagse combinatie. Hierdoor zijn er dus weinig originele composities die speciaal voor deze instrumenten samen werden geschreven. Op zaterdag 19 oktober betreden Vadim Tsibulevsky (viool) en YanaTsibulevskaya (harp) dit weinig bespeelde pad. Zij brengen werk van H. Vieuxtemps, J.S .Bach, J. Absil, J. Massenet, L. Spohr en G.B. Pescetti.

Vadim Tsibulevsky is een van de weinige violisten die zijn solo en kamerorkestengagementen succesvol met grote orchesten combineert. Als solist trad hij op in Europa, Israël en Rusland en hij nam deel aan het Massenet festival en het Festival Pau Casals. Hij is tevens de eerste concertmeester van het Nederlands Filharmonisch Orkest, en gast concertmeester van het Vlaams Radio Orkest, het Residentie Orkest in Den Haag en het WDR Symphonisch Orkest te Keulen.

Op  zijn  tiende  won hij The Republican Contest  in Baku, Azerbeidzjan en debuteerde hij bijhetNationaal Symfonieorkest van Azerbeidzjan onder leiding van Maestro Niazi. Twee jaar later ontving hij de eerste prijs in de Regional Trans-Caucasian Competition  (in de leeftijdsgroep tot 16 jaar) en werd hij uitgenodigd om in Moskou bij Professor Sergey Kravchenko, (assistent van de legendarische violist Leonid Kogan) te gaan studeren. Hij werd er concertmeester van het Kamerorkest van het conservatorium te Moskou.

Op zoek naar nieuwe perspectieven emigreerde Vadim in 1990 naar Israël waar hij lid werd van het Israëlisch Kamerorkest onder leiding van Shlomo Mintz. Hij vervolledigde hij zijn studies aan het  Rubin's Academy of Music  in Tel-Aviv bij professor Yair Kless. Tijdens een masterclass bij Yehudi Menuhin ontving hij diens ‘magische zegen”. Van het American-Israel Cultural Foundation kreeg hij een vermaarde Ruggeri viool uit de achttiende eeuw om te bespelen.

In 1996 werd Vadim concertmeester bij "I Fiamminghi" onder leiding van Rudolf Werthen wat hem de mogelijkheid gaf om een Europese carrière te starten. Sindsdien verblijft hij met zijn vrouw en drie dochters in België. Chausson's "Poème" en Paganini's Variaties voor viool solo "Nel Cor Piu Non Mi Sento" zijn de laatste opnames van Vadim in samenwerking met de Franse dirigent Grigory Penteleitchouk.

Yana Tsibulevskaya begon op haar vierde piano te studeren. Op haar zevende werd ze toegelaten in het Tbilisi Special School of Music. Een jaar later schakelde ze over op harp. In 1980 ontving ze de eerste prijs tijdens The Republican Contest  in Tbilisi, Georgië, en in 1985 won ze de eerste prijs in de Trans-Caucasian Contest  in Baku, Azerbeidzjan.

Datzelfde jaar verhuisde ze naar Moskou om verder te studeren aan het Tchaikovsky State Conservatory  bij de legendarische harpiste, professor Vera Dulova. Gedurende de volgende vijf jaar concerteerde zij over gans de USSR, en werd de eerste harpiste bij het Symfonisch orkest van het conservatorium..

In 1990 verhuisde Yana Tsibulevskaya naar Israël waar ze was uitgenodigd door het Israëlisch national opera orkest. Als gastharpiste trad ze op met het Israëlisch kamerorkest, het Symfonie orkest van Jeruzalem en Camerata Jerusalem. Zij werkte er samen met de diringenten Valery Gergiev, Zubin Metha, Daniel Oren, Garry Bertini, Yoel Levy, en Muhai Tang.

Sinds 1997 woont zij in Antwerpen. Als gastharpiste trad zij regelmatig op met ‘I Fiamminghi’, het Gulbekian Orkest in Lisabon en het Nederlands filharmonisch orkest in Amsterdam. Zij trad op in vele operaproducties aan de meest prestigieuze operahuizen en verleende haar medewerking aan talloze opnames.

Het concert wordt georganiseerd door de v.z.w. Sorodha of de Société Royale d'Harmonie te Antwerpen (1)

Zaterdag 19 oktober om 20u, Love2Arts Gallery, Desguinlei 90, 2018 Antwerpen

Tickets: 10 € / –12j gratis.

Vanaf 18u wordt u een concertschotel met een glaasje wijn voor slechts 15 € aangeboden.

Frank DE VOS

(1) http://sorodha.be/

http://www.facebook.com/Sorodha1814

Paul Joostens, Zelfportret, gepubliceerd in het tijdschrift Ça ira, nr. 5, augustus 1920

Het Kunstmuseum aan zee herbergt de collecties van de Provincie West-Vlaanderen en de Stad Oostende.

'Het sterrenalfabet van E. L. T. Mesens' loopt nog tot 17 november.

Zie:http://mededelingen.over-blog.com/article-henri-floris-jespers-dagboeknotities-e-l-t-mesens-120114303.html

*

De tentoonstelling 'Hugo Claus: omdat ik geen beeld ben' kan bezocht worden tot 5 januari 2014 – het meest representatieve ensemble ooit van werk van de op alle gebieden 'vruchtbare ram'.

*

Mu.ZEE bereidt nu een tentoonstelling voor over het oeuvre van de Antwerpse avant-garde kunstenaar Paul Joostens (1889-1960). Deze tentoonstelling opent begin maart 2014 en zal vooral focussen op het grafische werk (potlood- en inkttekeningen) en de collages.

Ze zijn daar goed bezig in Oostende. Een gemiste kans voor Knokke, die nochtans objectieve redenen genoeg had en heeft om zich ook te affirmeren op plastisch vlak...

Henri-Floris JESPERS

Michel Bartosik bij de ontvangst van de Trap-prijs (een beeld van Renaat Ramon), VECU, Antwerpen, 1976.

Op zaterdag 12 oktober om 14u30 wordt in het Letterenhuis te Antwerpen de bundel Schroomruil. Verzamelde gedichten van Michel Bartosik, lid van de gedenkwaardige Pink Poets, voorgesteld.

Michel Bartosik (1948 – 2008), die tot doctor in de wijsbegeerte en letteren promoveerde met een proefscrift overJacques Hamelink en vanaf de jaren negentig docent Nederlandse letterkunde en poëzie was – voltijds aan de VUB en deeltijds aan de ULB – overleed na een slepende ziekte op 1 februari 2008. Het was een hersenbloeding die hem uiteindelijk velde.

Michel Bartosik was geen veelschrijver. Hij publiceerde vier dichtbundels:

• Linguïstiek, Antwerpen, Uitgeverij Contramine, 1975.

• De verzamelnaam der eenzaamheid, Antwerpen, Pink Editions & Productions, 1976.

• Rigor mortis, Antwerpen, Pink Editions & Productions, 1980.

• Geschreven familie, Gent, Poëziecentrum, 2003 (waarin opgenomen een herziene versie van Sunt lacrimae, een bibliofiele editie die in 1990 verscheen).

Het Poëziecentrum geeft nu zijn verzamelde gedichten uit: Schroomruil (naar de titel van het gedicht Schroomruil in het Kurort uit de bundel Geschreven familie.) Alle gedichten uit de vier genoemde bundels, alsook het verspreid verschenen werk, zijn nu gebundeld.

In een Nawoord schetst Erik Spinoy, dichter en hoogleraar Nederlandse letterkunde, de evolutie van Bartosiks oeuvre.

Carl De Strycker, directeur van het Poëziecentrum, zal de aanwezigen verwelkomen, waarna Jan Mestdagh de bundel inleidt. Roger De Neef, Lucienne Stassaert en Joris Gerits lezen gedichten van Bartosik voor.

Wie graag aanwezig zal zijn op de voorstelling van de bundel (toegang gratis), maar nog niet heeft gereserveerd, wordt bij deze verzocht een mail te sturen aan Sara Rouges van het Poëziecentrum: sara.rouges@poeziecentrum.be.

Letterenhuis, Minderbroederstraat 22, 2000 Antwerpen, 12 oktober 2013, 14u30.

Philippe CAILLIAU

De nieuwe aflevering van Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift wordt voorgesteld op donderdag 3 oktober. Nummer 120 is het feestnummer n.a.v. het 30-jarig bestaan van het tijdschrift. Dertig auteurs brengen aan de hand van originele teksten (poëzie, proza, essay, filosofisch betoog, voorspellingen en een grafrede) hun indrukken vanuit het jaar 2043.

Kurt van Eeghem is ceremoniemeester, minister van Werk Monica De Koninck opent de literaire werkzaamheden (wat dit ook moge betekenen), provinciaal deputé Rik Röttger legt uit waarom er mag worden gefeest, (dank u), Lut De Block en Elvis Peeters lezen hun poëzie, Claire Huynen “raconte pourquoi Paris etc etc” en de onvermoeibare Guy Commerman, motor van Gierik & NVT bedankt het publiek, waarna receptie, glazen der vriendschap, hapjes, bubbels en babbels.

Donderdag 3 oktober om 19 uur in het Bernarduscentrum, Lombardenvest, 2000 Antwerpen.

*

Het Vlaams Fonds voor de Letteren schrapte enkele jaren geleden de betoelaging van het op vele gebieden zonder meer baanbrekende en grensverlengende kwartaalschrift Gierik & NVT.

■

Bob en Jenny Mendes bezoeken Auschwitz (2008)

Vrijdag interviewde John Vervoort (recensent van De Standaard der Letteren) Bob Mendes over zijn nieuwe roman, Bloed, zweet en tranen.

Het gesprek wordt vrijdag 4 oktober uitgezonden op Canvas.

*

Op 9 juni 2009 werd al een reportage over het oorlogsverleden van Bob Mendes uitgezonden op Canvas.

In de Mededelingen van het CDR werd toen volgende bijdrage van Bob Mendes opgenomen.

'Deze reportage over mijn oorlogsverleden heeft niet alleen bij mijn vrouw en mij heftige gevoelens losgemaakt, maar maakte ook op de makers zelf indruk: op regisseur Toon, op cameraman Jo, op geluidsman Piet, op scriptman Tim. We behoren nochtans tot drie verschillende generaties. Het sterkt me in mijn overtuiging dat het nodig was om dit verhaal te vertellen. Voor mijn kinderen, kleinkinderen en de rest van de wereld was Benjamin Mendes tot nu niet meer dan de naam op een doodsprentje. Het team van Verloren Landheeft hem met tact en sereniteit weer tot leven gebracht als een man met veel liefde voor zijn vrouw en kinderen – sterker en heldhaftiger dan ik kon vermoeden.

Bij mijn tachtigste verjaardag noemde mijn uitgever mijn oeuvre in zijn laudatio een monument dat ik had opgericht voor mijn vader. Vooral de proloog van mijn oorlogsroman De smaak van vrijheid, sindsdien in vele talen vertaald, vertoont veel autobiografische raaklijnen met wat het gezin Mendes tijdens de Tweede Wereldoorlog is overkomen. De makers van Verloren Landhebben daar een gedenksteen aan toegevoegd, in de vorm van een ontroerende en serene uitzending.

Ik heb twee of drie keer geweigerd om deel te nemen aan Verloren Land. Voor mij was de Tweede Wereldoorlog een afgesloten hoofdstuk. Een moeilijke periode, waar ik eigenlijk niet meer over wil praten, omdat ze gepaard gaat met heel veel emoties. Dat ik in eerste instantie aarzelde om mee te werken aan een reportage over mijn oorlogsgeschiedenis, had niet alleen te maken met mijn vrees dat het slopen van de beschermende muur van zwijgzaamheid, die ik in een soort van overlevingsstrategie rond me heb opgetrokken, een tsunami zou veroorzaken van pijnlijke herinneringen. Ik vroeg me ook af wie me – meer dan zestig jaar na de feiten – zou begrijpen in een landje dat sindsdien alleen vrede en welstand heeft gekend.

Toen realiseerde ik me dat ik tot de laatste – nu ook al uitdunnende – generatie behoor die de gruwel van de Tweede Wereldoorlog aan den lijve heeft ondervonden en die er nog over kan getuigen. Elie Wiesel zei het al: "Wie naar getuigen luistert, wordt zelf getuige." Dus daarom stemde ik uiteindelijk toch toe. De tiendaagse reportage werd een uiterst emotionele tocht door het verleden, een soort van wedergeboorte van een vader die ik een leven lang heb gemist. Ik was immers de benjamin van Benjamin.'

Bob MENDES

zie:

http://mededelingen.over-blog.com/article-bob-mendes-en-dror-mishani-spannende-boeken-vers-van-de-pers-120287116.html