"Hoe rosser het dak, hoe natter de kelder."

(Nonkel Wannes)

Hoera! Driewerf hoera! Na het verkwikkende bad waarin Goedele Liekens ons verwende, worden we nu ondergedompeld in het sop van Kaat. Nee, niet tante Kaat, die is met schimmelnagels, wc-potten en bubbeltjesplastic bezig. Déze Kaat heet Bollen, doodgewoon Bollen. En zij is seksoewolloge, net als Goedele, maar in tegenstelling met haar vakgenote, die bruinharig is en al flinke walletjes onder de ogen torst, bezit de nieuwe schuimkoningin warrig ros haar dat ze over haar tierige borsten kan draperen, en is ze nog in de fleur van haar leven.

Alleen haar naam heeft ze niet mee. Goedele, dat ligt nog aardig in de mond, maar wie heet nu Kaat, vooral als je seksoewolloge bent? Tante Kaat, ja, dat ligt in de lijn van wassen-en-plassen en roze babybilletjes. En Kaatje Tralalaatje van Ketnet is ook nog te doen, evenals Kaat van de het 2dehandswinkeltje Kaat&co.

En de onevenaarbare mosselkeurvrouw Kaat Mossel natuurlijk (1723-1798), het orangistisch "achterstraatsch wijfje" dat in 1783 samen met Ruige Keet, Malle Piet en het 'graauw' van de straat Rotterdam op zijn kop zette, in de gevangenis belandde en verdedigd werd door de advocaat-dichter Willem Bilderdijk. Die Katen mogen trots zijn op hun naam, maar een seksdeskundige die Kaat heet, en dan nog Bollen!?…

Nee, een echt lekkere naam heeft de rivaal van Goedele niet direct, maar met haar Bollen is dat van ondergeschikt belang. Want die hééft ze, zijt maar zeker. Als ze (uiteraard heel toevallig) vooroverbuigt, krijgen we een leuke inkijk in haar santeboetiekje. En elders zit ze, in een ultrakort zwart jurkje, gehurkt aan een 'negerinnentetteke' te likken, o lala! terwijl ze ons appetijtelijk aankijkt vanuit haar ooghoeken.

Heus, we kunnen er niet genoeg van krijgen van die Kaat. Zo onvoorwaardelijk, zo roekeloos zelfs gooit ze haar bollen in de strijd voor geestelijke ontvoogding! Zo overdonderend zijn de wijsheden waarmee ze Vlaanderen op een hoger niveau zal tillen. Neem pakweg haar proclamatie dat sperma het haar en de nagels versterkt. Hoeveel Eva's zullen we niet tellen die in het belang van deze attributen aan het slikken zullen gaan. Hopelijk weten ze ook dat voor een echt positief effect zowat een liter van het goedje nodig is. Hoewel, zegt Bollen, alle kleintjes helpen.

Ach, wat mogen wij, achtergebleven Vlamen, ons gelukkig prijzen dat Kaat ons de weg aanwijst. Om Vlaanderen uit zijn gefrustreerde ketens te bevrijden heeft ze zelfs boeken geschreven over haar 'onderzoekingen'. Want zomaar iets uit de mouw schudden is niet aan haar besteed. Of mevrouw Bollen, zoals mevrouw Liekens, een diploma behaald heeft van licentiate in de Klinische Psychologie, is niet helemaal duidelijk, maar ze heeft alleszins een 'thesis' gemaakt. Over schaamhaar nog wel. Met al die Vlaamse kokosmatten moest het maar eens gedaan zijn, vond ze. De bermudadriehoek moest maar eens grondig ontluisd en gestyleerd worden.

En dus keek het wakkere meisje, met de hulp van 'Humo', even in de slipjes van zowat 5000 Vlamingen (m/v). En dat resulteerde in Het Schaamhaarboek, waarin ze naast kortere hoofdstukjes over de biologie van het schaamhaar, de geschiedenis van het schaamhaar, de huidige toestand van het schaamhaar, de religie en het schaamhaar, de kunst en het schaamhaar, in het langste hoofdstuk, getiteld 'Het grote ontbossingsoffensief', de resultaten van het "grootste onderzoek ter wereld hierover" rapporteert. Het laatste hoofdstukje trakteert de lezer op de nieuwste snufjes in verband met het onderhoud en versieren van de schaamstreek.

Uit Kaats boek blijkt overduidelijk dat haar voorkeur uitgaat naar de fraaiere 'kapsels', zoals de Fullwax en de Kojak (waarbij een tekeningetje niet hoeft). Of zoals de meer gesofisticeerde coupe brésilienne… nee, sorry, dat is crème-glace… we bedoelen de Brazilian of Landingsbaan (één dun streepje in het midden), of de Valentijn (een hartje op de Venusheuvel), of de Charlie Chaplin (een smal, horizontaal streepje in de vorm van een snor).

Eindelijk dus. Eindelijk het boek waarop Vlaanderen al zoveel jaren zat te wachten.. Al sinds Fons Rademakers in de film Mira (1971) de weelderige rimboe van Willeke Van Ammelrooy op het scherm zette. [Tegen Willekes willeke in. Enfin, dat zei de actrice toch, maar volgens de regisseur was dat nodig om meer 'artistieke diepgang' te geven aan Streuvels' Teleurgang van den Waterhoek.] Voor Tom Lenaerts was het uiteraard een gedroomd item om er in zijn Pappenheimers (23.01.11) gniffelend grappen over te maken. Ook Matthijs van Nieuwkerk vond het verschijnen van Het Schaamhaarboek belangrijk genoeg om de 'auteuse' in zijn programma 'De Wereld Draait Door' (24.09.11) op het scherm te brengen.

Mede dank zij die teevee-optredens verkocht het boek als zoetebroodjes, wat Kaat ertoe aanzette om van her aan het onderzoeken en schrijven te gaan. Aan 8500 vrouwen vroeg ze wat ze dachten over en deden met hun borsten. En zie, nog geen jaar later lag een nieuw meesterwerk uit te puilen in de vitrines: Het Borstenboek. En het jaar daarop volgde Met drie in bed, waarin Kaat vanuit haar seksoewollogepraktijk kruidige verhalen vertelt die ze van deskundige uitleg voorziet. Het gaat alweer over 'boeiende' onderwerpen zoals libido, erectiestoornissen, penisafmetingen, porno, masturbatie, bdsm en dat soort dingen. En het is een 'doe-boek', jawel, met allerlei opdrachten die gegarandeerd je seksleven verbeteren! Zoals bijvoorbeeld een tekening van een mannen- en een vrouwenlichaam waarbij je samen je gevoelige plekjes kunt inkleuren.

En wie mocht denken dat de titel 'Met drie in bed' uitsluitend slaat op een triootje, heeft het mis: het kan even goed betrekking hebben op een hond die in bed mag slapen, wat uiteraard het libido van de partners niet ten goede komt.

Frans DEPEUTER

Voetnoten:

1.Ondertussen heeft Kaat zich van studente opgewerkt tot 'seks-BV' en gaat ze haar uitzonderlijke missie ook in Nederland uitdragen. De KRO ofte Katholieke Radio Omroep, – die in 1925 is opgericht door pastoor Lambertus Hendricus Perquin, – heeft haar zending begrepen en haar Alle dagen seks gegeven. Dat is een programma over enkele koppels die 30 dagen lang elke dag minstens één keer met elkaar van bil willen gaan. Op 25 juli werd het startschot gegeven van dit 'grensoverschrijdend experiment' en op 21, 22 en 23 augustus werd het afgesloten met drie live-uitzendingen waarbij Kaat als 'begeleidster' optrad.

2.Vlabin-vbc – het documentatiecentrum dat zich tot doel stelt om "openbare bibliotheken, schoolbibliotheken, archieven en documentatiecentra te ondersteunen in de uitbouw van een boekencollectie die kwaliteit garandeert op inhoudelijk en formeel vlak" – noemt Het Schaamhaarboek een "erg leuk boek, met veel mooie foto’s". De verantwoordelijke voor deze kwotering is ene Ingrid Stevens, die onlangs ook zelf haar creatieve bijdrage over onze favoriete vrijetijdsbesteding leverde, met een "inspirerend document om uw erotisch vermogen wakker te maken en te vergroten", Sexual healing voor vrouwen.

Graag zou ik naar een onbewoond eiland verhuizen. Toch voor een tijdje. Als ik mag kiezen: een groen eiland. Het hoeft niet groot te zijn maar liefst wel voorzien van een dikke, schaduwrijke boom. Heerlijk om tegen te leunen bij het lezen, zalig om in te slapen. Het zou een sereen verblijf kunnen zijn.

Ontwaken met J.S. Bach en het meesterlijke Musikalisches Opfer (BWV 1079), een nooit aflatende bron van harmonieën en variaties, intrigerend en verlossend. https://www.youtube.com/watch?v=kegrnJAvG9Y

Als de zon het hoogst staat zou ik een rondje kuieren op de klanken van Stefano Landi met het ensemble l’Arpeggiata onder leiding van Christina Pluhar ofwel met Aux marches du palais uit Romances & complaintes de la France d'autrefois met het ensemble Le Poème harmonique onder leiding van Vincent Dumestre en met sopraan Claire Lefilliâtre. Bij een mogelijk dipje wil ik dan wellicht Barbara, Georges Brassens of Jacques Brel horen zingen.

Vervelen zou ik me niet. Ik kan lezen in Àla recherche du temps perdu van Marcel Proust (de Pléiade-uitgave), in de verzamelde gedichten van R.M. Rilke of in een lijvige bloemlezing van internationale gedichten, die ik in de loop der jaren heb samengesteld. Heerlijk vooruitzicht.

Niet vergeten mag ik een dik schrift ruitjespapier en wat potloden waarmee ik aan de slag kan. De eye-openers heb ik al in mijn bezit. Een laptop zal ik niet meenemen. Daar kan ik niets mee en hij verstoort de essentie van het onbewoond eiland. Hij is een moeial, een mogelijke inbreker in de stilte van het denken.

Dan mis ik wel mijn geliefde Nachten van Cabiria (1957, Italiaanse film van Federico Fellini) en Le Festin de Babette (1987, Deense film van Gabriel Axel), maar die kan ik me uitvoerig herinneren. Als ik dan nu en dan de foto’s van mijn geliefden, de kleine collectie grafiek (1 Rembrandt, 1 Jos Hendrickx, 1 Jozef Van Ruyssevelt) en een miniscuul Turnertje bekijk is het leven goed op dat eilandje.

Marleen de Crée, Kalmthout

Het boek Vorm & Visie (Gent: PoëzieCentrum, 2014, 343 p.) van Renaat Ramon (°Brugge, 1936) met als ondertitel: ‘geschiedenis van de concrete en visuele poëzie in Nederland en Vlaanderen’ werd zaterdag 27 september voorgesteld op de Vrijdagmarkt in het snikhete duistere zaaltje met de houten balken van het Poëziecentrum te Gent. Prof. dr. Dirk de Geest (Katholieke Universiteit van Leuven) hield als een ware didacticus een levendige inleiding waarin hij zich verbaasde dat hij vele tijdschriften waaraan in dit boek werd gerefereerd niet eens van naam kende en nog nooit eerder in handen had gehad. Hij verwees naar de ring van Möbius om de vrouwelijke buste op de kaft te duiden en het dient gezegd; het boek dat opgedragen werd aan de Nederlandse kunstcriticus Erik Slagter (°1939) werd opgebouwd omheen 17 hoofdstukken en het is van belang om hier even de wat excentrieke maar originele en veelzeggende titels op te sommen : 1. Tegenspraak in termen; 2. Voor en met de letter; 3. X-Beelden, 4. Alles Wurscht; 5. Uit de beklemming van de kunst; 6. Totaalpoëzie; 7. Brandschone gramschap; 8. Een mythe in de marge van het maniërisme; 9. Formeel verzet; 10. Taal en toeval; 11. Een talig universum; 12. Taal mobiliseren; 13. Tekst op zucht; 14. Concreet lyrisme; 15. Subversieve Koenst; 16. Visual Writing en tenslotte Postmodern Times. Het hele boek werd rijkelijk geïllustreerd met diverse unieke visuele documenten die uiteraard onmisbaar zijn en waren voor dit overzichtswerk. Het boek bevat uiteraard een exhaustieve bibliografie, een personenregister en zelfs een tijdschriftenregister en telt dan ook 343 bladzijden. Bij de aanwezigen merkten wij de volgende personen : Hans Clavin, Gerd Segers, Claude van den Berge, Jooris van Hulle, Luc Fierens, Bart Vonck, Hendrik Carette, Mark Insingel, Frans Deschoemaeker, E.H. Frans Terrie (bisdom Brugge), Lieve Terrie (zonder wie de uitgave van dit boek onmogelijk zou zijn geweest), Carl De Strycker (de nieuwe directeur van het PoëzieCentrum), Gerrit Jan de Rook, Wilfried Wynants, Dirk de Geest, Alain Delmotte, Herlinda Vekemans, Helen White, Marcel Vanslembrouck, Patrick Lateur, Beatrijs van Dessel, Marc Segher e.v.a die in dit duistere zaaltje slechts met moeite werden gespot.

(HBC)

zie:

http://mededelingen.over-blog.com/article-agenda-nazomer-ix-lauryssens-van-hoeydonck-soetkin-soethoudt-ramon-124583404.html

We schrijven nog altijd 25 september. Niets verloren, de nieuwe dichtbundel van Philippe Cailliau wordt om 20u30 voorgesteld in Den Hopsack te Antwerpen.

Frank Pollet

Gerrit Westerveld en Philippe Cailliau

Philippe Cailliau leest (voor een schilderij van Ron Scherpenisse)

Frank Pollet leidde in, uitgever Gerrit Westerveld (Kleinood & Grootzeer) overhandigde het eerste exemplaar en Philippe Cailliau las enkele gedichten.

*

Hier het gedicht in memoriam beeldend kunstenaar, dichter, prozaïst en uitgever Frans Mink (Rotterdam, 11 januari 1950-22 februari 2013), met o.a. Bert Bevers medeoprichter van Uitgeverij WEL en medeoprichter van Stichting Drukwerk in de Marge. In 1989 richtte hij Doorgeverij Zinderend op. Frans Mink overleed na een lang ziekbed. Hij is op 1 maart 2013 gecremeerd.

Broeder, je veranderde van aanschijn

in de stilte die voorafging aan je storm.

Je liep, je slofte. Je verdwaalde in het zand

dat tot je enkels reikte en je dieper

almaar dieper in het water trok.

Je keek met ogen toe, reikhalzend

keek je en bereidde voor wat komen zou.

Je sloot de paragraaf. Eerst, die je naar het leven

stond, die van de storm. Dan die van wat ziek

en wat versleten was: je lijf met leden.

Zo ging je, als een Griekse god, zo trots

en opgelucht omdat je klimmen kon,

bedachtzaam en met ogen minzaam,

ging je verdrinken in de stilste storm,

het wildste water. Minder uitgestorven

ben je, minder dan je denkt.

Onder de aanwezigen Bert Bevers, Piet en Bea Brak, Guy Commerman, Patrick Cornillie, Alain Delmotte, Reine De Pelseneer, Frank De Vos, Richard Foqué, Geertje Hoefnagels, René Hooyberghs, Henri-Floris Jespers, Erick Kila, Paul Rigolle, Mieke Robroeks, Tony Rombouts, Ron Scherpenisse, Paul Van Dessel en Moniek Vermeulen.

(HFJ)

(Foto's: Bert Bevers)

Het waren drukke dagen die al te veel van mijn krachten vergden en resulteerden in heftige astma-aanvallen, wat die trage verslaggeving verklaart. (Gisteren was de eerste dag in jaren dat ik geen regel schreef.)

*

Uitgeverij Manteau presenteerde donderdag 25 september om 15 uur het boek van Stan Lauryssens over Julien Schoenaerts, een “docu-drama” waarin de auteur op de dramatische jaren 1970-1974 focust.

Foto: Frank Ivo van Damme

“Alles echt waar en echt gebeurd”, aldus Stan Lauryssens in de inleidende speech die hij hield in het trappenhuis en onder de glazen koepel van de statige woning, Vleminckveld 18 te Antwerpen, waar het gezin Schoenaerts destijds een appartement betrok. Aansluitend las zoon Bruno enkele pagina's uit het boek.

Jacky en Bob Cools (foto: Frank Ivo van Damme)

Onder de aanwezigen: Ruddy Berghmans, oud-burgemeester Bob Cools, Danny de Laet, Leo De Ley, Henri-Floris Jespers, Pruts Lantsoght, Simone Lenaerts, Filip Marsboom, Robert Merhottein (Merho), Boris Rousseuw, Jan Scheirs, Walter Soethoudt, Jan Vanriet, Frank Ivo van Damme, Joke van den Brandt, Leen van Dijck, Paul van Hoeydonck, Erik van Malder en Alex Willequet.

(HFJ)

Joke van den Brandt, striptekenaar Robert Merhotein (Merho) en acteur Alex Willequet (foto: Frank Ivo van Damme)

Leen van Dijck en Walter Soethoudt (Foto: Frank Ivo van Damme)

Jan Vanriet (Foto: Jan Scheirs)

In gesprek met Eric van Malder

Pruts Lantsoght en Bruno Schoenaerts (Foto: Jan Scheirs)

In gesprek met Paul van Hoeydonck (Foto: Jan Scheirs)