Martijn Benders (° 1971) is een interessant (alleen al omwille van een titel als Haydar gaat naar Istanbul om een pauw te kopen) dichter. Hij is ook erg tegendraads. Dezer dagen verscheen, als deel 3 van de Canonreeks van Uitgeverij Stanza (waarvoor dichters zelf hun eigen tien beste gedichten mogen kiezen – eerder waren daarin Chrétien Breukers en Nanne Nauta te gast), De essentiële Martinus Benders. Ik wil het hier niet over ’s mans poëzie hebben, maar zijn eigenaardigheden even voor het voetlicht brengen. Zo bestaat zijn persoonlijke website uit hoop en al één pagina. Datzelfde geldt voor de webstek van zijn Fonds der Kritiek, waarnaar hij achterin zijn nieuwe boekje verwijst. Benders bewijst zijn eigenzinnigheid nog maar eens met de omslag daarvan: die is gespiegeld! Gevoel voor humor heeft hij ook.
Op de laatste bladzijde van De essentiële Martinus Benders staat:
Dit is een bloemleesvrije publicatie. Uit dit werk mag niet worden gebloemleesd, nu niet en in de toekomst niet, ook niet als de auteur hiertoe toch toestemming verleent. Help mee een bloemleesvrije toekomst te creëren en steun het Fonds der Kritiek – voorvechters voor duurzame literatuur en een canonvrije maatschappij. Waarop hij na een witregel besluit met De dichtbundel is de iris van de participatiesamenleving.
Ik mag Martijn Benders wel….
Bert BEVERS
