(Foto: Lieve Terrie)
Marcel van Maele (1931-2009) was reeds bij leven een legende. Alhoewel hij, zoals alle verstandige en ambitieuze artiesten zijn vaderstad Brugge heeft verlaten zohaast hij ongeveer meerderjarig was, houdt een reeks pittige anekdotes er zijn legende levend.
Op de affiche voor zijn tentoonstelling in Galerie Ramon in 1978 werd hij amicaal verwelkomd met de woorden ‘Marcel back in town’. Hij was een van de deelnemers aan Visie / Versa, de internationale tentoonstelling concrete en visuele poëzie te Brugge in 2002, die de toen actieve Nederlandse en Vlaamse beoefenaars van het genre bij elkaar bracht.
Thans eert de stad hem postuum met een tentoonstelling in het Gezellemuseum.
Manfred Sellink, directeur van Brugge Musea, gaf na zijn verwelkoming het woord aan Johan Pas, curator van de tentoonstelling (samen met Yves T’Sjoen). Pas typeerde Van Maele als een onderzoeker in het ‘niemandsland’ tussen poëzie en beeldende kunst, een dichter die ‘woordspeeldingen’ creëerde en ook graag samen werkte met beeldend kunstenaars, vooral met Fred Bervoets. Hij vertelde dat Van Maele zijn objecten steeds in drie exemplaren vervaardigde, zodat het mogelijk is drie identieke tentoonstellingen tegelijk in te richten. Zo dacht Van Maele, steeds volgend Pas, zijn werk niet alleen in de ruimte maar ook in de tijd te verspreiden. De curator stelde ook dat het eerste exemplaar van een werk het origineel is, het tweede een kopie, vanaf het derde is er sprake van multipels – een stelling die, zoals hij zelf aangaf, voor betwisting vatbaar is.
Na Johan Pas nam de Brugse burgemeester Renaat Landuyt (sp.a) in een helblauw pak het woord. Hij memoreerde de ‘nachten van de poëzie’ uit de jaren tachtig, er overigens aan toevoegend dat zijn enige bijdrage aan de poëzie tot nu toe het opstellen van de statuten van de vzw Behoud de Begeerte is geweest. Daarna verklaarde hij de tentoonstelling voor geopend, maar Manfred Sellink nam nog even het woord om de aandacht te vestigen op het naar aanleiding van de tentoonstelling verschenen boek Marcel van Maele in Meervoud. Catalogus van de boeken, prenten & multipels – en om de receptie aan te kondigen.
Die receptie was niet sober en zeer verzorgd. Er werd van genoten door zo’n honderddertig aanwezigen waaronder Carine Lampens, de weduwe van Marcel van Maele, enkele familieleden van de dichter, de Zwarte Panters Adriaan Raemdonck en Jan van Broekhoven, de oude getrouwen Roger en Constance de Neef, Gerd en mevrouw Segers, Roos Vandewalle en Wilfried Wynants. En door een bont Brugs gezelschap, onder wie Joris Barbier van de poëzieminnende boekhandel De Reyghere, de auteurs Johan Debruyne, Luc Decorte en Patrick Spriet, de kunstenaars Gautier Fremaut en Jan Verhaeghe, de historicus Yvan vanden Berghe, de regisseur Tony Willems.
De tentoonstelling, gecoördineerd door Inge Geysen, laat in de ruimtes van het museum de diverse aspecten van Van Maeles oeuvre zien. Zijn literair werk, dichtbundels, romans, toneelstukken en bibliofiele uitgaven, worden getoond in volgorde van verschijnen, van Soetja (1956) over, om slechts enkele opvallende titels te noemen, het stripverhaal De onthaarde maagd (1972), Muggen en liegen (1980) en Nu het geduld zijn hoge hoed verliest (1988) tot Over woorden gesproken (2007). En daarnaast affiches, foto’s, zeefdrukken en multipels, alles bij elkaar een merkwaardig overzicht van dit veelzijdig oeuvre. Ondanks zijn reputatie moet Marcel van Maele vaak zeer nuchter zijn geweest.
Renaat RAMON
