De 150ste editie van De Muzeval, Illusieloos inzicht in de werkelijkheid, vindt plaats op donderdag 12 mei in Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24, 2000 Antwerpen.
Gastdichter is Pom Wolff (°Amsterdam, 1953).
Pom Wolff (foto:Lynne Greenaway)
Pom Wolff studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werkt als juridisch adviseur. Hij is bestuurslid van De School der Poëzie in Amsterdam en adviseur van het Cornelis Vreeswijk Genootschap. Zijn optredens bezorgden hem diverse eretitels: hij staat al jaren in de nationale slamfinale en won in 2006 brons in Tivoli. Hij was Dichter van het jaar in Delft 2005 en tevens slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Lente te Amsterdam.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "Hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid".
Voorts is hij winnaar van Slamersfoort 2006, winnaar van het Zaans Dichtersfestival en de daaraan verbonden BRUNA poëzieprijs 2006, slamjaarwinnaar 2007 in Zeist. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling Letteren en won hij het 2eDrentse open dichtfestival. In december 2009 de jaarfinale van Slamersfoort. In 2010 de dobbelslam en de dichtslamrap van Boxtel.
Zijn poëziesite 'Gedichten & slampoëzie' is de meest bezochte poëziesite in de Lage Landen (méér dan één miljoen hits per jaar en door de Koninklijke Bibliotheek te Den Haag gearchiveerd en gewaardeerd als cultureel erfgoed).
In de befaamde Windroosreeks van uitgeverij Holland verscheen in 2005 zijn debuut je bent erg mens- inmiddels uitverkocht.
Daarover schreef Poëzierapport(december 2005):
Strak gecomponeerd wordt het innerlijk van een mannelijk mens blootgelegd, zonder schroom worden vooroordelen op tafel gelegd, hier worden geen engelen bezongen, maar de ruwe werkelijkheidsbeleving van een individu. En die is schrijnend, navrant. Pom Wolff heeft mijns inziens een sterk debuut geschreven.” Oud Windrozer Simon Vinkenoog kwam tot een soortgelijke conclusie: "Navrant en indringend, overtuigend en onverbiddelijk (...)
In 2006 gaf uitgeverij Holland zijn tweede bundel toen je stilte stuurde uit, waarover Jos van Hest schreef:
Ze zingen en kreunen. Ze zijn onrustig en argwanend. Ze vertederen en verlinken je tegelijkertijd. De gedichten in deze bundel van Pom Wolff. Ze barsten uit hun voegen van karigheid. Maken onverwachte grappen die geen grappen zijn. Vechten zich een weg de bundel uit. Het oog van de lezer, het oor van de luisteraar in.
■
[Bron: De Muzeval, 3 mei]
*
een zinloos uur
van mij had je mogen blijven
dat weet je wel
ik ben een uur gaan zitten
met een boekje in mijn hand
een pen om je te schrijven
het was een zinloos uur
er is er een vertrokken
en een is blijven staan meer is het niet
dat er altijd zand zal zijn
en altijd wel een kind
zo weten we het zand
weer los en laten het
ik adem nog
en jij in mij niet minder
dat is het dat ik schrijven kan
dat is het dat ik dood
tegen vuur
voor simon vinkenoog
tegen de staat van stalen tanks
en moddersporen
over ruggen van oedeem
tegen een kennelijke staat van onzin
tegen macht of leger nog
tegen een staat van onvermogen
een staat van dienst
en lintjes als je oud bent
een bom kan slechts een steen verlichten
voor open monden, taal als taal
voor verwondering en adem
voor ieder woord, voor iedereen
een babyschreeuw dat is een lintje
Pom WOLFF
