De eerste indruk van Art Brussels 2014 is een déjà vu: weer meer van hetzelfde. Opnieuw veel dezelfde namen en vergelijkbare beelden, met misschien een lichte variatie op vorig jaar omdat er nu ook heel wat Aziatische kunst te bekijken is.
Wel raak ik, net als vorig jarig, weer danig onder de indruk van het poëtisch werk van Julien Salaud (in de stand van Galerie Suzanne Tarasieve uit Parijs). Salaud omgeeft een dode man die op de grond ligt met pareltjes. Uit zijn buik groeit een boom, en aan de kale takken daarvan hangen draadjes met dauwdruppels. Zeer mooi werk. Dit beeld straalt theatrale kracht uit.
In dezelfde stand is een prachtige sculptuur van houtskool te zien. Een soort vleugels. Het zwart slorpt je op. Het werk is niet zo extreem groot maar komt toch monumentaal over. Hier ook een prachtig bas-reliëf. In eerste instantie lijkt het hout, maar het is van karton. Suzanne Tarasieve heeft smaak!
Verder toch veel kunst die frozen is. Alsof ze gemaakt is om perfect in een steriel minimalistisch wit huis te passen. Veel ervan oogt koud en hard, is soms weliswaar mooi maar mist vaak toch passie en ziel. Filosofische mijmeringen zijn dan ver weg. Niet zo bij Axel Vervoordt Gallery. Die zet toch wel aan tot verdieping. Ik kijk er vol bewondering naar een werk van Anish Kapoor met een dieppurperen kleur. Het werk zuigt je op: is een kathedraal van stilte, een zwart gat van schoonheid.
Carlos Aires is goed vertegenwoordigd in de zaal van de gevestigde waarden. Hij wordt vertegenwoordigd door zowel galerie ADN uit Barcelona als door galerie Mario Mauroner uit Wenen. Aires snijdt geld uit! Veel geld! Van over de hele wereld! Dollars, euro’s, maar ook Syrisch, Marokkaans en Turks geld. Daaruit snijdt hij de contouren van bekende situaties. Zo sneed hij bijvoorbeeld bij de Amerikaanse dollar twee figuren met het oranje pak uit Guantanomo uit. Hilarisch vind ik er de uit een oude mark gesneden Hitler in een roze pakje met wat make-up.
Malborough Contemporary uit Londen toont een prachtig werk van de Belgische Robert Devriendt! Jawel: veel Belgische kunstenaars worden door buitenlandse galerijen vertegenwoordigd. Op Devriendt mogen we trots zijn. Diens miniatuurseries zijn adembenemend mooi gemaakt, en zowel schilderkundig als inhoudelijk spannend.
Galerie Aeroplastics brengt dan weer een interessant werk van Fleur de Lys: in een aquarium zien we een minikerncentrale gebouwd. Erboven hangt een giftige groene wolk. Een hallucinant beeld.
De grote verrassing op deze Art Brussels is voor mij Ante Timmermans (° Gent, 1976)
Ik kende zijn naam wel al, maar zijn werk nog niet. Ik word in de stand van galerie Barbara Seiler uit Zürich volledig achterovergeslagen door een van zijn grote tekeningen.
Dit zijn slechts enkele aspecten. Er is hier eigenlijk teveel te zien om op te noemen. Spannend is Art Brussels niet. Een hoog niveau heeft de uitstalling wel. Het is goed tot zeer goed werk dat getoond wordt. Daarom blijft het zeker de moeite om naar Art Brussels te komen.
Als ik op weg terug naar huis de gang tussen metro en station in wandel word ik gegrepen door de heerlijk geur van stoemp. Ik loop de hoek om en daar staan honderden mensen aan te schuiven voor een bordje eten. Een massa hongerige mensen. In onze hoofdstad. Waar op Art Brussels een glaasje champagne 15 euro kost. En een gemiddeld werk….? Het is de eerste keer dat ik in België in een tijdspanne van een half uurtje zó’n grote discrepantie tussen arm en rijk zie. Kan kunst de wereld redden?
Jan SCHEIRS
Foto's: (c) Jan Scheirs
