Het mooie auditorium van het museum Plantin Moretus mag slechts veertig personen bevatten. Heel wat belangstellenden moesten geweigerd worden...
In het auditorium van het museum Plantin Moretus Antwerpen vond gisteren de lustrumeditie plaats van Initiaal, de vereniging van alumni van het Plantin Genootschap.
Het Plantin Genootschap bestaat sedert 1951 en biedt een kwaliteitsvolle opleiding voor typografen en vormgevers. Leden van Initiaal zijn uiteraard liefhebbers en makers van het goede boek. De lustrumeditie stond dan ook in het teken van BEELD en TAAL en hun onderlinge wisselwerking.
Moderator Marc Mombaerts
De organisatoren, Bert Nelissen, Connie Wiera, Kiki Douwes en Jan Van der Linden stelden een ongemeen boeiend programma samen dat door moderator Marc Mombaerts, bestuurslid van het Plantin Genootschap, in goede banen geleid werd zodat de goedgevulde dag vlekkeloos verliep.
De eerste spreker, prof. dr. Jos van den Broek, docent biomedische wetenschappen & communicatie aan de Universiteit van Leiden, zette al meteen de toon door deaanwezigen aan te spreken als stadsgenoten.
Prof. dr. Jos van den Broek
Hij verwees hiermee naar de woelige periode midden XVIeeeuw, toen velen van Antwerpen naar Leiden verhuisden en hun kennis meenamen.Ook Plantin verbleef vanaf 1583 tot 1586 in Leiden. Vele van zijn stadsgenoten vestigden zich definitief in de universiteitsstad en verrijkten haar met hun kennis. Zo staat in Leiden nog de Saaitoren die hiernaar verwijst. In die periode was er een sterke achteruitgang van de lakenindustrie. De goedkopere saai (een fijne wolsoort) werd door de Antwerpenaren geïmporteerd en zorgde voor een nieuwe bloei in Leiden.
Op een boeiende, interactieve wijze leidde prof. van den Broekde aanwezigen binnen in de wereld communicatievormen waarbij de tekst niet primair is. De drie elementen van de visuele communicatie : Gestalt-wetten (kijken), semiotiek (begrijpen) en visuele retorica (overtuigd worden) passeerden de revue als een onlosmakelijke drie-eenheid.
Klaas Verplancke
Klaas Verplancke, meermaals bekroonde illustrator ( o.a. Bologna Ragazzi Award 2001) gaf een kijk op zijn uitgebreid oeuvre en toonde hoe hij van figuratief illustrator evolueerde naar zijn zeer herkenbare stijl met een dwarse, surrealistische kijk op de werkelijkheid. Dit jaar verscheen The First Klaasboek een overzicht van zijn twintigjarige loopbaan als illustrator en schrijver.
Geert De Weyer
De Morgen-journalist Geert De Weyer, die de stripjournalistiek als een volwaardig genre in de nederlandstalige pers introduceerde, sneed met zijn thema: “Waarom vrouwen geen strips lezen” een onderwerp aan dat de toeschouwers soms met verbijstering sloeg. Vrouwen hebben jarenlang geen strips gelezen omdat er geen vrouwen in strips voorkwamen. De cijfers die hij hierover aanhaalde waren hallucinant. Als er toch sporadisch vrouwen in strips voorkwamen (tante Sidonie , Bianca Castafiore) waren het geen wezens van vlees en bloed. Ook over de Amerikaanse en Franse censuur i.v.m. sex of vermeende sex in strips deed hij een boekje open. Hoofdthema werd dan de opkomst en evolutie van de Grafic Novel.
Frank Ivo van Damme
Tot slot werd de Typosiumprent 2010 een kopergravure van Frank Ivo van Damme (Laureaat Plantin Genootschap 1971) door de kunstenaar zelf voorgesteld. In de prent “Liefde en Typografie” verzamelde hij elementen van de oude typografie en de nieuwe digitale cultuur. ■
