Wie heeft het gedaan? En wat was het motief? Wie is dader en wie slachtoffer? Voor wie de kogel en voor wie de diamant? Vragen stellen: dat is wat een thriller met een mens doet. En een goede thriller stelt ook altijd de goede vragen over onze condition humaine. Zijn thrillers eigenlijk nog een apart genre? En zo ja, behoren Umberto Eco en Dostojevski dan tot deze categorie? We doen het zo graag: mensen in hokjes plaatsen maar met teksten lijkt dat al maar moeilijker… Gelukkig. Een goede tekst is altijd een goede tekst. Een goede tekst is al een beetje als een crime scene: je zet hem af, niemand mag hem betreden tot je hem helemaal hebt onderzocht. Het is een vorm van sporenonderzoek. Vaak naar onszelf, onze samenleving, onze tijdsgeest. Literatuur – ja, zo durven we dat noemen – is mensenwerk. Literatuur is werk voor en door mensen. Literatuur helpt mensen zich te ontspannen en toch ook zich in te spannen om meer over de mensheid te weten te komen. Kortom, een goed boek slorpt je op en pas als het uit is, kom je er als een ander mens weer uit.
Napoleon noemde Antwerpen ooit een pistool, gericht op het hart van Engeland. Ik noem deze prijs een kogel van diamant, gericht op het hart van de letteren. Want laten we even de erelijst bekijken: hebben Mieke de Loof, Jef Geeraerts of Bob Mendes niet voldoende bewezen over grote literaire kwaliteiten te beschikken? Deze stad heeft een hart van diamant en dat een prijs hiernaar is genoemd kan ik alleen toejuichen. Maar wat ik écht toejuich is dat we binnen het woord cultuur niet langer kiezen voor het ‘of…of’ van Kierkegaard maar voor het ‘en…en’ van de eenentwintigste-eeuwse mens.
Deze prijs is een prachtig initiatief en het woord ‘prijzen’ een prachtige infinitief. Ik prijs de diamanten kogel dan ook uitvoerig en wens deze onderscheiding een stralende toekomst toe. Laat de Vlaamse Henning Mankells en Ian Rankins maar aanrukken…
Philip HEYLEN
Schepen voor cultuur en toerisme
