Bert Bevers en Frans Mink, 1973.
Ouder worden brengt meer herinneringen met zich mee. Soms zijn die scherp, dikwijls ook vaag. Ik weet nog precies waar en wanneer ik mijn oude vriend Frans Mink ontmoette. Maar daar bestaan geen foto’s van. We stonden mee aan de wieg van de poëzie-uitgeverij WEL (waarbij onder meer Chrétien Breukers – al wil hij om redenen die mij onbekend bleven van zijn eerste bundel niets meer weten –, Jan Kostwinder, Johanna Kruit, Victor Vroomkoning en Rogi Wieg debuteerden), en trokken destijds veel met elkaar op. Op 22 februari overleed Frans tot ons, en veler, verdriet op slechts 63-jarige leeftijd. Tijdens zijn uitvaart werden er foto’s geprojecteerd. Daaronder was er een waarvan ik me absoluut niéts kon herinneren. Ik sta te biljarten (allez: ik sta te doen alsof ik van die edele sport iets begrijp), en Frans slaat mijn stoot gade. We roken allebei boven de biljarttafel, hetgeen eigenlijk een gotspe is (niet het roken an sich, maar zulks boven een biljart doen). Het bizarre is dat ik me er absoluut geen beeld van kan vormen (terwijl ik toch over een bovenmodaal geheugen beschik) wáár deze opname is gemaakt, laat staan door wie. Wat het jaartal betreft ben ik redelijk zeker: 1973. Maar wat de locatie aangaat tast ik in het duister. Waar bevond zich deze kroeg? Ik betwijfel of het in mijn geboortestad Bergen op Zoom was. Niet dat ik daar nou alle cafés wist, maar ik herken niets van het decor. Zelfs de barjuffrouw en de mannen aan de toog niet. De opname moet, afgaande op de versiering rechts bovenaan in beeld, rond Kerstmis zijn gemaakt. De consumptie van Underberg was destijds, afgaande op het rijtje flesjes links, nog erg in zwang. Was het in Tholen (waar Frans toen woonde), in Breda (waar hij in die jaren op de Kunstacademie zat), in Tilburg (waar ik studeerde) of elders (waar we wel eens kwamen om uit eigen werk voor te lezen)? Ik weet het gewoon niet meer, en dju – wat nog veel erger is – ik kan het hem niet meer vragen….
Bert BEVERS
