Overblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
23 novembre 2013 6 23 /11 /novembre /2013 01:04

 

Eliane-Rodrigues-1.jpg

Musica celeste imitatione della natura. Quando grazie ti rendo per le ore felice.

Eens meegedreven op bovenaardse tonen mijmer ik over deze prachtzin van Antonio Salieri(1750-1825) , de Weense hofcomponist die onterecht werd verguisd in de meesterlijke film edoch historische kwakkel Amadeus. Muziek, o muziek het is en blijft een wonderlijke taal zonder semantiek, met een onmeetbaar gevoel.

Eliane Rodrigues (°Rio de Janeiro, 1959), laureate Koningin Elisabethwedstrijd 1983, is een pianiste die mijn poëtische ziel door de lichtgaten aan de hemel kan schieten. De eerste maal beluisterde ik La Rodrigues op haar Chopin-cd met gedichten van Anne-Marie Segers, een breed opgeklaarde Klara-stem. Als docente aan het conservatorium van Antwerpen is haar inzet fenomenaal. In Fort-Lilo of Millegem kan je haar ‘beleven’. Elk jaar organiseert ze er voor haar studenten een aantal recitals. Niet alleen ontdek je enkele onbekende pareltjes uit de muziekliteratuur zoals Garun A van de Armeense componist Komitas, in 2011 beeldig uitgevoerd door haar studente Mariam Aveytan. Tot slot speelt Eliane Rodrigues haar carte blanche wat me met knikkende knieën steeds naar het uiterste puntje van mijn stoel doet verhuizen. Haar uitvoering van de Jazz Etude nr. 3 van Nikolai Kapustin of Espelho (spiegel), een eigen compositie voor linkerhand, streelden mijn trommelvliezen. In april van dit jaar viel me de eer te beurt om haar beloftevolle poulain, Billy Pletinck voor zijn masterdiploma in te leiden.

Het-affiche.JPG

Het affiche

Haar muzikaal talent werd vroeg ontdekt door Arnaldo Estrella, een leerling van Alfred Cortot en vriend van Villa Lobos. Op vijfjarige leeftijd speelde ze haar eerste recital in het Teatro Mesbla, in Rio de Janeiro. Zij is zes wanneer ze op TV met het Orquestra Sinfonica Nacional, een Haydnconcert verzorgt en zeven wanneer ze Mozarts K.V.488 met hetzelfde orkest o.l.v. Edouard van Remoortel uitvoert. Op de Koningin Elisabethwedstrijd van 1983 laat zij met het vierde pianoconcerto van Beethoven een onuitwisbare indruk na.

Na de vele happenings waar ze als wonderkind zoals W. A. Mozart in optrad, wordt ze thans in meer dan 25 landen uitgenodigd. Haar intelligentie en geniaal muzikaal gevoel laten een repertorium toe van maar liefst 61 piano concerto’s. Tot nu toe nam ze 25 CD’s op. Begin 1990 begon ze opnieuw te componeren: briljante en soms ondeugende cadenza's voor haar concerti en vijftien Momentos Musicais.

Niet alleen uw bescheiden melomaan is telkens onder de indruk van deze pianistieke verschijning. Even bevlogen was Frans Verleyen (1941-1997). Met zijn lyrische pen schreef hij in Knack Magazine :

'Eliane Rodrigues is een kleurige libelle uit het verre zuiden. Met haar vleugels maakt ze muziek, zo glinsterend als de Braziliaanse zon boven Rio de Janeiro - haar geboortestad. Maar ze glanst niet zomaar, ze gloeit ook, ze geeft hard en zuiver licht. In haar frêle gestalte schuilt de mysterieuze kracht waarover alleen grote concertpianisten beschikken. De verborgen sterkte van de artistieke eenzaamheid en kwetsbaarheid waarover bijna niemand iets weet. Ze straalt niets dan moeiteloosheid uit bij het spelen van de technisch of emotioneel meest complexe stukken. Wanneer Rodrigues een opus met de van haar bekende levendigheid onder handen neemt, vergeet de luisteraar alle technische bijzonderheden. Wat hij hoort, is de libelle die vrij zweeft door het eeuwige blauw van de hemel.'

Eliane-Rodrigues-2.jpg

Frank DE VOS

Partager cet article
Repost0

commentaires

Présentation

  • : Le blog de CDR-Mededelingen
  • : Nederlandse en Franse literatuurgeschiedenis, onuitgegeven teksten, politieke en culturele actualiteit
  • Contact

Recherche