Nog een dag en onze Stella is op. En er is ergens een land ingestort. Jean-Luc Dehaene blijkt een vinger van zevenhonderdvijftig duizend euro in een INBEV biervat hebben steken. Benieuwd of hij de dijkbreuk van publieke verontwaardiging gestelpt kan houden. Er is ergens een land ingestort. Maar 't schijnt al beter te gaan. Nu de Amerikanen geland zijn, met de duizenden. En ze hebben vanalles bij zo blijkt. Dat komt nog goed daar in Haïti, denk je dan. Dan blijkt dat vanalles vooral wapentuig te zijn en rollend materieel dat je meer associeert met een bezetting dan met een reddingsactie of humanitaire missie. Nog een halve dag en onze Stella is op. Komt dat ooit nog goed daar in Haïti? Vliegtuigen met kritieke spullen worden terug naar af of naar belendende landen gestuurd door de Amerikanen, die het vliegveld hebben overgenomen en prioriteit geven aan hun tuigen. Journalisten staan op de tarmak elk hun stand-upje te doen wellicht met naast hen een pruttelende generator die eigenlijk beter ergens een hartpomp zou voeden. Tientallen, nee, honderden. Een monsterachtig circus slaat zijn tenten op de puin van een ingestorte beschaving op. Een revolutionair land en zijn inwoners is nadat het op de knieën gedwongen is door de gewetenloze “vrije markt”, iets waarin Napoleons legers zelfs niet slaagden, nu volledig met de grond gelijk gemaakt. Van binnen uit broos verpulvert een mooi, zij het schijnbaar straatarm, land voor de ogen van de hele wereld. En wij denken dat we dat wel kunnen rechtzetten met een sms of een andere al dan niet girale virale gewetenssusser. Ik betwijfel het. Straks is onze Stella op. Benieuwd of ze onze Stella serveren op de cruiseschepen die ook vandaag aanmeren aan de stranden van Haïti. Een fris biertje is in zulke omstandigheden de aangewezen dorstlesser. Life goes on, and so does the party. Zolang de wind niet draait worden ze niks gewaar daar, op die maagdelijke stranden. Als er fifty ways to leave your lover zijn, dan blijken er ook fifty ways to destroy a country te zijn. En een aardbeving is daar helaas maar één van. Het is als een macabere “bloemekée” voor een bevolking die al in het zand beet toen men boven hun hoofden het vuurwerk afstak, al lang en wrang in het zand bijt, terwijl elders hun geld geteld wordt. Spoel dat maar es door. Want straks kan dat niet meer. Minder dan een uur en onze Stella is op.
Kris KENIS
