Tijdens redactievergaderingen van de CDR-Mededelingen ontstond er al eens discussies over musicals. De niet liefhebber komt altijd met hetzelfde argument, dat ze het zo belachelijk vinden dat er ineens uit het niets gezongen wordt. Jammer. Musical is een kunstvorm op zich en je houdt ervan of niet.
Buiten het louter muzikaal niveau, hangt een musical sterk af hoe het gezongen gespeeld en geregisseerd wordt. Daar valt of staat het ding ook mee. In principe geldt dit trouwens ook voor een theaterstuk.Ik kreeg nogal wat tegenwind omdat een “spektakel” zomaar gekoppeld werd met de ellendige Eerste Wereldoorlog.
Nu is deze productie werkelijk het meest hoogstaande spektakel van zo een omvang en met zo een integriteit dat ik ooit gezien heb. Het verhaal kan je vinden in alle media maar is er niettemin eentje die pakt.
Van de eerste seconde af word je erbij betrokken, de visuele ontwerpen zijn zo sterk dat ze je haar doen rechtop komen.
Je beleeft de oorlog, je beleeft de vriendschap van de personages maar vooral je beleeft de dood.
Ik heb nooit een zaal in Vlaanderen gezien waar ze zo stil zijn gepakt, morsgeslagen. Geen applaus tot het laatste ogenblik.
Ten eerste is het decor en het licht van een fenomenale aanpak, met uiterst schaarse middelen wordt in de enorme ruimte van de Nekkerhallen een gevoel gecreëerd van hoe het moet geweest zijn in de Grote Oorlog. Veel films heb ik gezien, zelf 3D, doch geen zelfde effect op mij als bij deze voorstelling waar je precies in het oorlogsveld zelf lijkt te zitten.
Ten tweede de staging van choreograaf Martin Michel geeft je de indruk dat massa's mensen op de vlucht slaan, zich in de loopgraven bevinden, dood op het slagveld liggen, dit slechts met een bescheiden crew van een veertigtal mensen.
Het meest indrukwekkende moment van de voorstelling is wanneer een grafkruis in de grond gestampt wordt. Op dat ogenblik zie je alleen maar kruisbeelden 500 meter diep, met een dode ernaast.
In één beeld wordt de oorlog gevat!
Ten derde heb je het scenario van Allard Blom en Frank Van Laecken en daaraan gekoppeld de regie van Frank Van Laecken en vooral het filharmonisch aspect van de muziek van Dirk Brossé.
Een ijzersterk verhaal die alle elementen van een musical bevat, maar het is geen “feel-good story”. Het is niet van 'alles komt wel in orde'. Neen integendeel!
Het loopt slecht af, zoals het voor miljoenen slecht afliep.
En nu na meer dan een week blijf ik nog steeds met een beklijvend gevoel achter.
Zeg me nu nog eens dat musical een minderwaardige cultuurvorm is...
Een absolute aanrader.
PS: neem wel plaatsen dichtbij, ik vermoed dat wanneer je achteraan zit, je je minder betrokken voelt bij de in alle opzichten voortreffelijke voorstelling.
Jan SCHEIRS
