In 1508 wordt de eerste rietsuiker van de Canarische eilanden te Antwerpen gelost. Het is het startsein voor intense handelscontacten met deze archipel. Ladingen worden gelost en Vlaamse kunstwerken worden ingescheept. In 2005 bezocht ik in de Sint-Pietersabdij te Gent de opmerkelijke tentoonstelling ‘El Fruto de la Fe’ ( de vrucht van het geloof), Vlaamse religieuze kunst uit La Palma. Tientallen polychrome topwerken van onze laatmiddeleeuwse beeldhouwers evoceerden wat verloren ging toen in 1566 de Beeldenstorm over de lage landen raasde. Hierdoor is er bij ons nauwelijks nog middeleeuwse kerkkunst te vinden.
De vernietiging van Buddhas in Bamyan, de ravage aan erfgoed in Timboektoe; vernieling door ziekelijke geloofsijver blijft een plaag.
Tussen vers gesneeuwde toeristen, met een cortado op een terrasje las ik inDiario deAvisos een paginagroot artikel over Luis Vandewalle (1505-1587), een Brugse koopman die in de zestiendeeeuw naar La Palma uitweek en over het boek Van Brugge naar La Palma van de hand van Cas Goossens, ex-Directeur Generaal van de BRT en Jozef Van Minsel, honorair consul van België in La Palma (1). Het betreft de verkorte en geautoriseerde uitgave van De Brujas a La Palma Luis Vandewalle. El Viejo y la consolidacion de un linaje van de historica Dr. Ana Viña Brito over deze Bruggeling.
In La Palma prijkt zijn naam er na vijfhonderd jaar nog steeds op straten en pleinen. Hij bouwde er een imperium op. Dat je vader een armoezaaier is, daar kan je niets aan doen. Maar als je schoonvader een sukkelaar is dan ben je wel een idioot moet hij hebben gedacht. Dus een handige huwelijkspolitiek ging hand in hand met zijn ondernemende geest.
In het artikel werd door een van zijn nazaten de liefdadigheid van Luis Vandewalle dik in de verf gezet. ‘Si lo recordamos ahora es por su filantropia y no por su fortuna”. (Wanneer we hem in herinnering brengen dan is het voor zijn filantropie en niet voor zijn fortuin). Getuige hiervan zijn bijdragen aan de watertoevoer in Santa Cruz de La Palma, de bouw van het Hopital de Dolores en de oprichting van het Convent van Santo Domingo.
Wat het artikel niet vermeldde is dat onze Luis niet alleen slaven bezat maar eveneens een ‘familiar’ was, zowat de steun van de ‘comisario’, de man die op lokaal vlak de acties van de Inquisitie leidde.
Verder las ik het overlijden van Santiago Carrillo (1915-2012) gewezen secretaris van de PCE, de Spaanse communistische partij. Zoals Nobelprijswinnaar Pablo Neruda die lofgedichten voor Stalin schreef, was Carrillo eveneens een notoire volgeling van deze bloedige dictator. Hij bekeerde zich in de jaren zeventig tot het Eurocommunisme.
In El Mundo werd hij geprezen omdat hij mee het herstel vande monarchie in Spanje mogelijk maakte. Tijdens de Spaanse burgeroorlog toen hij de verdediging van Madrid organiseerde werden tussen de 2500 en 5000 Franquisten gefusilleerd. Een oorlogsmisdaad die hij had kunnen voorkomen. Van Carrillio las ik volgend citaat: ‘En la política el arrepentimiento no existe. Uno se equivoca o acierta, pero no cabe el arrepentimiento." (In de politiek bestaat geen berouw. Iemand vergist zich of heeft succes maar berouw past niet.)
Vakkundig wordt er veel niet geschreven.
Vakkundig mag een canon alleen suikerzoet klinken.
Altijd, altijd, altijd….
Frank DE VOS
(1) Cas GOOSSENS en Jozef VAN MINSEL, Van Brugge naar La Palma, Tielt, Lannoo, 135 blz., 19,99 €. ISBN:9789401405102
