Luc Boudens, Kurt van Eeghem en Henri-Floris Jespers (links: Kris Geerts)
In september verschijnt bij Vrijdag de nieuwe roman van Luc Boudens (°1960), Op eenzame hoogte. De roman beschrijft het proces van de emotionele verlichting.
Brussel. De toevallige ontmoeting met student Bastien haalt het comfortabele bestaan van investeerder Amaury helemaal overhoop. Deze bejaarde bankier ontdekt prompt dat zelfs iemand als hij, typische telg van een vermogend geslacht, over emoties beschikt. Zijn genegenheid voor Bastien onthult gestaag wat hij al die tijd verborgen hield. Plots lijkt zijn hele wereld weer op te warmen. Gedeelde fascinatie voor het werk van Jean Cocteau betekent voor Amaury een zenuwslopende afdaling in zichzelf, voor Bastien een wegwijzer voor de toekomst.
Wat veelbelovend startte, leidt tot een helse neergang.
*
Boudens was de eerste Vlaamse schrijver die zijn werk promootte met een videoclip (geproduceerd door Kurt van Eeghem). Hij debuteerde in 1988 met twee zonder meer schitterende verhalenbundels, Vrijdag Visdag (Nioba) en De tiende provincie (Dedalus). In de unaniem lovende Vlaamse en Nederlandse kritiek werd hij steevast in een adem genoemd met Herman Brusselmans en Tom Lanoye. Vervolgens publiceerde hij bij Dedalus drie romans, Het zijn lange dagen (1989), Het lijden van de jonge Werner (1990) en Gesloten wegens familieomstandigheden (1992) en de dichtbundel Wie legt er mee patience? (1991).
Bij Carbolineum Pers – het onvolprezen eenmansproject van Boris Rousseeuw –verschenen de dichtbundels Op een kameel gezeten (1989); Vrienden voor het leven. Een zwanezang (1993); Laat maar zwaaien (1997) en Betere tijden lachen ons toe (2010). De met eigen lino's geïllustreerde bundels verschenen in een zeer beperkte oplage.
Met Henri-Floris Jespers vertaalde hij poëzie, proza en een theatertekst van Michel Seuphor (Cabaret, Jef Meert, 1997; Het vergankelijke is eeuwig, ib., 1999).
Naast zijn literair werk ging Boudens zich vooral toeleggen op zijn beeldend werk: schilderijen, tekeningen, lino's en tapings, die hij met succes exposeerde. Lino's van Boudens werden gebundeld in De Zeemeerman en zeven anderen (Carbolineum Pers, 1989) en Sites (Djemma, 2004, met een nawoord van Jespers, 'In kaart gebracht'), telkens met de hand gedrukt op 26 exemplaren.
Naar het einde van de jaren 80 en het begin van de jaren 90 kwam Boudens vaak op het podium in Vlaanderen en Nederland. Het duurde evenwel tot 2010 vooraleer hij opnieuw publiek optrad (– op ZuiderZinnen).
In 2007 werd Boudens uitgenodigd mee te werken aan de boeiende enquête van Gierik & NVT (jg. 25, nr. 94) over “zwijgende schrijvers”. In zijn antwoord aan de redactie stipte hij aan:
Ik schrijf nog hoor, zij het ‘op waakvlam’, dus zonder welbepaald doel voor ogen. Noem het een zachte behoefte, een vaardigheid die ik rustig blijf koesteren. Alle mogelijke redenen – door jullie aangevoerd – om in een zekere luwte te belanden, vond ik in min of meerdere mate in mijn werk. Alleen vergaten jullie de ‘luiheid’ & het ‘gebrek aan zelfvertrouwen’.(pp. 21-22)
De vierde roman van Boudens, Op eenzame hoogte verschijnt in september bij Vrijdag (160 p., 18,50 €).
Henri-Floris JESPERS
Zie:
http://mededelingen.over-blog.com/article-luc-boudens-een-jeugd-in-brussel-73917925.html
http://mededelingen.over-blog.com/article-luc-boudens-collages-en-sculpturen-117749289.html
