Woensdag 29 mei overleed Jack De Graef (°4 februari 1927), jazz-muzikant en auteur van een rist stuk per stuk verhelderende boeken over de Antwerpse taal en het Antwerpse volksleven. De vrijzinnige uitvaartplechtigheid aan de asurne zal plaatsvinden in de aula Aster van het intercommunaal Crematorium van Antwerpen, te Wilrijk op maandag 10 juni om 10 uur. De bijzetting in het columbarium gebeurt aansluitend op de begraafplaats Silsburg Borgerhout.
*
Jack de Graef schreef hét boek over het Antwerps dialect, aanvankelijk verschenen als Het Groot Woorden- en Liedjesboek over het Antwerps Dialect. Als Het Antwerps dialect : van dezekestijd tot in de 21e eeuw beleefde het boek in 1999 een 13de druk (uitgeverij De Vries-Brouwers).
Ik koester vooral De Swingperiode (1935 – 1947): Jazz in België (De Dageraad, 1980), niet alleen een encyclopedisch naslagwerk, maar ook een stukje mentaliteitsgeschiedenis, voornamelijk over de jazz tijdens de bezetting, toen “Swingtanzen Verboten” was. Kortom, een ware fundgrube...
Jammer genoeg heb ik Jack de Graef slechts oppervlakkig ontmoet. Ik kan dus niets toevoegen op het in memoriam dat Walter Soethoudt op zijn webstek “De Twijfelaar” publiceerde: http://waltersoethoudt.blogspot.be/
Foto: Jan Scheirs
Gisteren werd Philip Heylen tijdens de vergadering van ExLibris zachtjes uitgelokt om te reflecteren op zijn muzikale smaak. Als jongen droomde hij ervan orgel te spelen. Onder invloed van zijn grootmoeder, operazangeres, kwam hij snel in de ban van de Italiaanse romantici en (met enig voorbehoud toch...) van Wagner. En dan kwam jazz – zijn oom Gerald “Jerry” Dauphin, bij wie hij vaker te rade ging, bracht immers een indrukwekkende collectie jazzplaten bijeen.
Van Jerry naar Patrick Conrad, de stap is gauw gezet. Ik stel dus zonder verbazing vast dat Philip en Patrick “FaceBook-vrienden” zijn. Vandaag las ik op de webstek van Knack een schitterend recensie van Patricks jongste roman, Tango assassino door Lukas De Vos, mijn geleerde collega redactielid van het Nieuw Vlaams Tijdschrift beatae memoriae en mede-stichtend lid van de stichting Arkprijs van het Vrije Woord.
*
De kritische receptie van “spannende boeken” staat in Vlaanderen kwalitatief op een bijzonder laag pitje. Lukas de Vos hoort bij de drie musketiers (die met vier waren) die daar de spreekwoordelijke uitzondering op vormen. Lezen dus, die recensie!
Henri-Floris JESPERS
