.
De Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode organiseerde in oktober vorig jaar enkele manifestaties in Litouwen, zowel in de hoofdstad Vilnius als in Šiauliai. Hierbij kon de actieve Vriendenkring rekenen op de steun van de Vlaamse representant in Litouwen (Estland en Polen), Koen Haverbeke, die het zevende congres van de Lithuanian-Flanders Joint Commission te baat nam om de presentatie in Vilnius nog meer luister bij te zetten, alsmede van ambassadeur Peter Lescouhier, die in Šiauliai een aantal scherpzinnige uitspraken deed over het vertalen van poëzie en op de verwantschap wees tussen het oeuvre van Anton van Wilderode en dat van een aantal Litouwse dichters.
Dat alles komt rijkelijk aan bod in de jongste, voortreffelijk geïllustreerde aflevering van de viermaandelijkse Nieuwsbrief van de Vriendenkring AVW, die eergisteren in de bus viel.
Bijzonder lezenswaard is ook het vraaggesprek van Suzanne Vrolijk met Anton van Wilderode, oorspronkelijk gepubliceerd in april 1987 in Reizen, het tijdschrift van de Koninklijke Nederlandse Toeristenbond ANWB. Van Wilderode gaat daarbij in op De Vlinderboom (mijns inziens zijn sterkste bundel) en op zijn virtuoze vertalingen van Vergilius.
(Nieuwsbrief van de Internationale Vriendenkring AVW, XVIIIde jg., nr 1, april-mei-juni, juli 2013, p/a Beatrijs van Craenenbroeck, Wezelsebaan 250, B 2900 Schoten.)
In Joods Actueel wordt Bob Lebacq herdacht door Louis Davids, stichter van het Belgisch-Israëlitisch Weekblad (daarna omgedoopt tot Joods Actueel):
'Het gebeurt maar uitzonderlijk dat ik mijn 'Overpeinzingen aan een persoon wijd. Behalve wanneer de betrokkene een uitzonderlijke staat van verdiensten heeft. En zo was de vorige maand in Antwerpen overleden Bob Lebacq, hetgeen in de Joodse gemeenschap met droefheid werd vernomen. […] Bob Lebacq was een uitzonderlijke man, een kroon van rechtvaardigheid. […] Hij heeft mij meermaals vergezeld toen ik voordrachten hield in steden en dorpen om het Jodendom beter te doen begrijpen. […] Uit sympathie woonde hij, samen met zijn echtgenote, meermaals Joodse manifestaties bij. […] Bij mij en alle geloofsgenoten die hem gekend hebben, zal hij blijven leven als “een rechtvaardige onder de volkeren” die recht hebben op de eeuwige tenten van de toekomstige gelukzaligheid.'
(Joods Actueel, in de krantenwinkel.)
In gesprek met Bob Lebacq, 21 juni 2000
Bob Lebacq kon terugblikken op hartelijke contacten met drie generaties Jespers'en. Hij werd hier en, uitvoeriger, in de Mededelingen van het CDR (nr. 208 de dato 1 mei, pp. 4-8 ) herdacht. Toen ik mij in een vorig leven grondig boog over de (destijds fel omstreden) internationale bevoegdheden van het Vlaams Gewest en van de Vlaamse Gemeenschap, was hij één van de drie diplomaten bij wie ik te rade ging. De jongste jaren gingen onze gesprekken niet alleen over de (inter-)nationale politiek, maar vooral over de jongste, grondige publicaties over de Jodenvervolging in België, en meer bepaald te Antwerpen. Ik blijf de herinnering koesteren aan een wijs man, wies evenwichtig oordeel altijd verhelderend was. Hij was niet één van mijn leermeesters, neen, wel een bevoorrechte gesprekspartner van wie ik veel leerde. En ik was niet weinig trots wanneer ik hem een boek kon aanreiken dat hij niet kende...
*
Ondertussen las ik beschouwingen over Hugo Claus, homo (non-)politicus, van Erik Spinoy en Carl De Strycker in de jongste aflevering van De Leeswolf, alsmede een nieuwe oprisping van Marc Tiefenthal n.a.v. de Herman J. Claeys-prijs. Stof genoeg dus voor volgende losse notities die, laat het mij onderstrepen, niets meer zijn dan dagboekaantekeningen.
Henri-Floris JESPERS
