Naïm Khader (1939-1981)
De column van mijn vriend Frank de Vos wekte herinneringen bij mij op. Bijna drie decennia geleden, in 1981, mijmerde ik in het weekblad Wij, in mijn vaste rubriek 'Door de leesbril bekeken' (toen al...), over de thans nog altijd onopgeloste moord te Brussel op Naïm Khader De tekst werd een jaar later opgenomen in mijn boekje Tussen zweefvlucht & zwaartekracht.
Ik heb er geen probleem mee de tekst hier in extenso te publiceren.
Mijmerend over de moord op Naïm Khader, directeur van het PLO-bureau te Brussel (zowat de – uiteraard niet erkende – ambassadeur van het Palestijns Onafhankelijkheidsfront), duiken plots beelden uit een schijnbaar lang vervlogen verleden op. De donkere middeleeuwen blijken steeds dichterbij dan ons lief is te erkennen. Moord, machiavellistische machtspolitiek, staatsraison, irrationeel – of nog erger: rationeel – fanatisme, feodale verhoudingen zijn vandaag de dag nog steeds schering en inslag. Om dit in te zien volstaat het een blik zonder oogkleppen op de wereld te werpen. Ook Europa – dat zo prat gaat op een ongeëvenaarde beschaving en cultuur – ontsnapt hier niet aan. Universele en abstracte begrippen blijken al te vaak slechts window dressing voor roofdierlijk barbarendom. De mythische gemeenschapsidealen van de middeleeuwen hebben echter de plaats geruild voor het rekenende denken der gevoelloze nihilisten. Niets is nog zeker, er is alleen de ontluisterde en ontluisterende teistering van een ijl en ontlichaamd abstracte denken, dat elke menselijkheid negeert en uiteindelijk uitmondt... op moord bijvoorbeeld. Niet langer de roemrijke dood van de tragische held, doch het zinloze creperen bij een kille dageraad zonder hoop. Politieke moord als materiaal voor statistische gegevens.
De meest gewelddadige beelden roepen thans geen enkele emotie meer op bij de geblaseerde televisiekijker, die het verschil niet meer aanvoelt tussen de realiteit van vlees en bloed en het op celluloid gestolde moment van de allerlaatste ontknoping.
De audio-visuele cultuur leidt het tijdperk in van de versnelde vervlakking. Dit heet dan het begin van een nieuw tijdperk te zijn. Het begin, wie weet, van een nieuwe mythologie.
Henri-Floris JESPERS pp, Tussen zweefvlucht & zwaartekracht, Antwerpen, &Vondel, 1982, 34 p.
