YouTube is het oorkussen van de duivel. Ik laat mij immers onweerstaanbaar verleiden oude films (opnieuw) te bekijken – met alle stimulerende maar ook soms al te nostalgische gevolgen van dien. Een chronofage bezigheid. Soit.
Zo blijft mijn bespreking uit van twee merkwaardige catalogi, waar ik wel wat op aan te merken heb, hoe royaal, degelijk (en duur) ze ook mogen zijn: Belgische abstracte kunst en Europa (1912-1930) en Het sterrenalfabet van E.L.T. Mesens.
*
Ik koester treffende herinneringen aan Mesens. Waar is de tijd dat we het in de Petit Rouge in Bussel kameraadschappelijk hadden over de drie Marcels: Broodthaers, Lecomte en Van Maele... ? Hij werd terecht getypeerd als “Dada Joker in the Surrealistic Pack”.
Twintig jaar geleden al heb ik – “als voorzichtige historicus”, aldus Michel Oukhow pp – zijn portret geschetst in mijn boek Genealogie van de herinnering (pp. 69-97). Achteraf heb ik hem nog bij herhaling ten tonele gevoerd, onder meer als vriend van de dichter Paul Neuhuys (Bulletin de la Fondation Ça ira, nr. 25, 1er trimestre 2006, pp. 23-29 ) of als peetvader van de Belgische collage (Mededelingen van het CDR, nr. 96, 30 juni 2007, pp. 3-9).
Meer daarover in een volgende aflevering, indien ik er zin in heb. Ondertussen blijf ik lezen, kortom andere levens beleven.
Henri-Floris JESPERS
(wordt vervolgd)
