De jongste dagen herlas ik twee recente dichtbundels waar ik al in typoscript kennis van nam: Luchthaven voor vogels van Roger de Neef en Slechts kwade wind van Vera Alexander Beerten.
Van mijn verre Parijse vriend Gérard Berréby, de scherpzinnige Allia-uitgever wiens fonds een voorbeeldige en tijdloze wereldbibliotheek vormt, las ik nu de dichtbundel Stations des profondeurs, in feite een ongesmukt lyrisch dagboek. Ik ontdekte niet alleen aspecten van zijn boeiende persoonlijkheid die mij onbekend waren, maar bovendien een lyrische gedrevenheid die geen enkele poëzieliefhebber onverschillig kan laten.
Zowel in Zuurvrij als in Poëziekrant, Wetenschappelijke tijdingen, De Leeswolf als in Deus ex Machina of Weirdo's trof ik bijdragen die mij zonder meer wisten te boeien.
Tot mijn verbazing las ik op de website van De Slegte Wapper Antwerpen dat de weerbarstige dichter Ben Klein overleden zou zijn (het bericht werd wel onder voorbehoud geplaatst...) Wat er ook van zij, de vaak kwetsende egelstelling van Ben Klein heeft zijn geheel persoonlijke 'pohesie' genadeloos (maar niet minder onterecht) naar de marginaliteit verwezen. So what? Ik nam ook een aantal bundels van Albert Hagenaars opnieuw ter hand (Spertijd / Curfew, 1983; Linguitiscum, 1994; Tropical drift, 2003 en Drijfjacht, 2005), nog zo'n dichter die om onbegrijpelijke redenen slechts aandacht kreeg binnen een beperkte kring van kenners. (Dan moet ik onvermijdelijk denken aan de steeds groeiende meute 'dichters' die via het wereldwijde net lawaaierig en geheel schaamteloos aandacht opeist voor banale producten die destijds niet eens schoolblaadjes gehaald hadden.)
Vrijdag ging ik naar de opening van de nieuwe Verbeke Gallery, waar je geconfronteerd wordt met de te verwachten mix van macabere bio-kunst, arte povera, minimalisme, installaties en video's. Je moet geen kenner zijn om te beseffen dat hier de invloed van Martin uit den Boogaard voelbaar is. It's not my cup of tea, maar Verbeke Gallery slaagde er wel in, ongetwijfeld mede dan zij de samenwerking van Geert Verbeke en curator Simon Delobel, grote namen uit die richting bijeen te krijgen. Verbeke Gallery heeft zich aldus meteen scherp geprofileerd in het landschap van de Antwerpse galeries.
Vervolgens ging ik naar de vernissage van de tentoonstelling recent werk van great old lady Lucienne Stassaert in het Elzenveld. De tekst van de inleiding van Roger de Neef wordt hier in de volgende aflevering gepubliceerd. Ik kon er alvast enkele woorden wisselen met ouwe getrouwen en weggenoten als Eddy Ausloos, Maris Bayar, Bert Bevers, Marleen en Jean de Crée, Renée van Hekken, Carine Lampens, Bob en Karin Lebacq, Roger Nupie, Renaat Ramon, Tony Rombouts, Annmarie Sauer, Gerd Segers, Bart Stouten, Ludo Simons, Jo Gisekin, Rose Vandewalle, Bart Vonck en Frank de Vos en mijn medewerker Jacques de Barsy.
Achteraf ging ik een pint drinken in Thalamus bij mijn ouwe Tunesische vriend en weggenoot Mansour, waar met Maris Bayar en Gerdi Esch nagepraat werd, alsmede met (CDR-bestuurslid) Luc Boudens en clavecimbelspeler Mario Sarrechia.
Zondag kreeg ik dan bezoek van Herman van de Velde, ontwerper van creatief en exclusief schrijnwerkerswerk. Hij vertelde mij verhalen die je vanuit de uitoefening van zo'n ogenschijnlijk rustig beroep helemaal niet verwacht!
Meer over een en ander in een volgende aflevering.
Henri-Floris JESPERS
