Donderdag 19 en vrijdag 20 juni, verder met Jan Scheirs gewerkt aan de klassering van mijn archivalia. Tot nu toe hebben we meer dan 250 archiefdozen en mappen min of meer definitief samengesteld (van “Wilfried Adams” tot “Wereldoorlog I”). Bovendien kregen 272 tijdschriften over vier etages een vaste plaats (Van Acte Unique tot De Zwijger). En ik vrees dat we nog goed twee maanden intensief met dit karwei bezig zullen zijn. Een optimistische schatting.
Eens te meer heel wat significante foto's uit de oude doos herontdekt. En het zal voorlopig niet ophouden. De overduidelijke belangstelling van lezers van de blog voor de publicatie van dergelijke foto's zal niet dus onbevredigd blijven... Belofte maakt schuld!
*
Dinsdag 24 juni: vergadering van de jury van De Diamanten Kogel 2014. Dit jaar werden 117 titels, verschenen tussen 1 juni 2013 en 15 juni 2014, ingezonden. Het hoogste aantal ooit! Enkele prolifieke auteurs dingen met meerdere boeken mee.
's Avonds, viering van een kwarteeuw bestaan van de unieke culturele vriendenkring Exlibris. Boeiend gesprek met componist Wilfried Westerlinck over onze gemeenschappelijke, dierbare vriend Pink Poet Renier van der Velden (1910-1993).
Met componist Jan Hendrik Van Damme en troubadour Frank De Vos ging het vooral over tango-icoon Carlos Gardel.
Na meer dan twee decennia kameraadschappelijke medeplichtigheid hebben kalligrafe Joke van den Brandt, graficus Frank-Ivo van Damme en ik nog maar weinig woorden nodig om elkaars aanwezigheid gevoelig te waarderen...
*
Dezelfde avond vond op initiatief van de Antwerpse schepen van Cultuur Philip Heylen (reeds tweemaal te gast bij Exlibris) de zoveelste “Zwoele Zomeravond” plaats. Bij die gelegenheid werd ter plaatse door Jan Scheirs, op vijf uur tijd, een monumentale schildering van 20 meter lang in de Lichtstraat van het FelixPakhuis verwezenlijkt: “Tien jaar Cultuurschepen Heylen in 't lang en in 't breed...”.
Jawel, een uitputtingsslag: hoe goed je ook mentaal voorbereid bent, onder dwingende tijdsdruk ter plekke compositorische beslissingen nemen, kleur tegenover elkaar zetten, enz. Geen sinecure, voorwaar!
Ondertussen verneem ik dat Scheirs' schildering bij uitzondering nog een week langer door het publiek kan bekeken worden.
Hamvraag: wat gebeurt er nu met zo'n kunstwerk?
(Ik moet hier denken aan het reuzegrote decoratief paneel (11 meter op 30, waar ik als school spijbelende vlakkenvuller aan meegewerkt heb) van Floris Jespers voor Expo 58, dat achteraf – in stukken gezaagd – voorgoed verdween in de catacomben van de Belgische staat – en dat is nog een optimistische visie op die onverkwikkelijke zaak die ik, ondanks herhaalde pogingen, tot nu toe niet kon ophelderen...)
*
En zo worden in deze blog heden en verleden vanzelfsprekend verstrengeld, de blijde toekomst tegemoet.
Henri-Floris JESPERS
