'Volksdichter' of 'kroegdichter' Willy Decorte (17 februari 1926-27 december 2002) was in alle opzichten een buitenbeentje. Hij schreef zijn gedichten in zijn mooiste handschrift, maakte fotokopieën, voorzag ze van een kaftje en bracht ze aan de man in Antwerpse kroegen. De prijs was de prijs van een 'bolleke' in het café waar hij zich op dat moment bevond. Wanneer ik Willy tegen het lijf liep, liet ik nooit na die nederige publicaties (enkele bladzijden op formaat 15 x 10 cm) te kopen, o.m. Liederen van liefde en haat (1973), Ballade voor het Oranjehuis (1979), Ballade voor het 11de Gebod en Ode aan de Muze (1980).
Willy Decorte had gevaren. Of hij kapitein ter lange omvaart was, zoals vaak gefluisterd werd, weet ik niet. Heel wat burgerlijke kroeglopers dachten dat hij een sjofele marginaal was die een aalmoes vroeg om een 'bolleke' te kunnen drinken. Niks van, hij had dat écht niet nodig, hij vroeg gewoon aandacht voor zijn verzen. Onder het motto 'Decadentie' trad hij ooit op met Nic van Bruggen, Patrick Conrad en Guy van Hoof in café De Herck. Op een 26 mei. Kan iemand mij het jaar meedelen? Overigens hou ik mij ten zeerste aanbevolen voor bibliografische info over Willy Decorte.
Bij het herschikken van mijn bibliotheek en het sorteren van mijn archief heb ik nu een exemplaar teruggevonden dat zich bevond in de archiefdoos 'VECU'. Het maakt deel uit van het archief van de V.E.C.U. dat mij geschonken werd door mijn vriend Jef Denkens (6 oktober 1924-30 november 2008). Het bundeltje Ode aan VECU (vier bladzijden, uitzonderlijk niet in handschrift maar keurig uitgetypt) dateert van 13 maart 1980 en heeft nu eindelijk zijn plaats gevonden waar het hoort: tussen de andere bundeltjes van de vergeten Willy.
In de tweede helft van de jaren zestig en in de jaren zeventig zag ik Willy geregeld. Achteraf, in de jaren negentig hadden we nog een hartelijk gesprek in Bato Batu. Hij was toen in gezelschap van de dichteres Blanca ofte Blanka Boeye – ook al verzonken in de collectieve amnesie.
Willy Decorte woonde een tijd in mijn buurt, in de Isabellalei, waar hij op een ogenblik dat het nog uitzonderlijk was, over een computer beschikte. Zijn broer, de gevierde dichter Bert Decorte (2 juli 1915-13 oktober 2009), zorgde voor zijn uitvaart.
*
Bibliotheek herschikken? Ik koester de hoop de dubbelzinnige uitspraak van Hilaire Belloc (1870-1953) tot de mijne te mogen maken:
When I am dead, I hope it may be said:
'His sins were scarlet, but his books were read.'
Henri-Floris JESPERS
