Om de klok van zes stommelt hij
naar beneden in zijn slobberkleren
en verlaat het pand met zijn volgeladen stolp.
Om de klok van zeven stapt hij
op een rode stadsbus
naar Steenbrugge, naar het kerkhof.
Daar plant hij bloemen en planten
in de bevochtigde grafgrond
bij het kruisje van Magdalena Philomena V.
Hij helpt minzaam
een vroege bezoeker
die zoekt naar een nummer en een naam.
En staart heel even
naar een zwarte zwaar ingezonken tombe
met een eeuwige vergunning.
Om de klok van elf eet hij een boterham
met kruimels, drinkt buiten een glas bier
en veegt het schuim van zijn paarse lippen.
Zijn dag bij de doden eindigt met het angelus.
Hij loopt naar de poort, stamelt een zin
van Gezelle en keert terug naar de zwanenstad.
Daar wacht hij dan op de nacht;
haalt een brief uit Canada uit zijn archief
of mompelt langzaam een haiku.
Na de dagsluiting vlijt hij zich neer
op een veldbed
waar hij de rust vindt en de zaligheid.
Hij gelooft in de goedheid van zijn God
en zijn lot en droomt luid van een graf
aan de haag dicht bij de kerkhofdreef.
Hendrik CARETTE
