Het literaire concern Behoud de Begeerte heeft acteur/auteur Josse De Pauw en Corrie van Binsbergen met gitaarimprovisaties het pad op gestuurd om zijn afdeling Geletterde Mensen te promoten.
Na een poëtische begroeting die mooi klinkt maar verloren hinkt in de mist, volgt een verhaal over een eenzame flatbewoner die verliefd wordt op zijn Japans buurmeisje in hetzelfde woonblok. Wanneer zij haar jaarlijks bezoek aan de familie brengt houdt hij het geen tien dagen vol en gaat haar achterna. Na heel wat omzwervingen met als grootste hindernis het taalverschil vindt hij haar geliefde bamboebosje waar ze hem in Brussel over verteld heeft. Daar gaat hij zitten en stuurt een jongen met een kaartje naar haar toe, waarop hij geschreven heeft: ‘Je suis là, tu viens?’ Dat zorgt voor een teder einde van het verhaal: ‘Ze droeg een lichtblauwe zijden kimono met daarop geborduurde kraanvogels en ze knielde naast hem neer en zei dat ze voor hem zou zorgen. Voor altijd / pour toujours.’
Na dit verhaal van eigen hand volgt de apologie van Herodes over zijn bevel tot de moord op de onnozele kinderen. Een poëtische monoloog van W.H. Auden in een vrije vertaling van de verteller. Het is een verantwoording gekruid met een gevoel van spijt. Maar hij is nu eenmaal de hoogste Romeinse ambtenaar, verantwoordelijk voor de orde in bezet gebied. ‘Wat is dat toch, dat op de lange duur beschaving altijd weer beroep moet doen op die professionele opruimers voor wie het allemaal eender is, Pythagoras of een moorzuchtige gek. Lieve hemel, waarom kon deze zielige zuigeling niet ergens anders geboren worden?’
Het programma sluit af met ‘The Miracle of Love’, het scherpe liefdeslied van Annie Lennox. Groet en applaus, als naar gewoonte. En zoals gebruikelijk een bisnummer. Opnieuw van de hand van Josse De Pauw. De wil om de mens te overtuigen van zijn geloof in hem en op hoop van zegen, via een aantal voorbeelden van zijn smaak en stijl, wederkerigheid daarvan.
Liefde, daar draait het om in deze voordracht balancerend tussen poëzie en proza. Corrie van Binsbergen zet zich ten volle in om de tederheid een extra laklaag te geven. Helaas borstelt ze te grof, waardoor haar gitaarspel vaak de muziek van de verhalen overklast. Ze speelt elektrisch terwijl deze vierdelige liefdesverklaring akoestische ondersteuning eist. De wil om zich op gelijk niveau te stellen met de verteller is slechts geslaagd in een jazzy versie van het lied van Annie Lennox.
Zet Josse De Pauw op het grootste plein ter wereld en hij palmt het helemaal in. Het enige wat voor een storing op de lijn kan zorgen is een zwakke formule. En dat is de voornaamste reden waarom deze aflevering van Geletterde Mensen als een tussendoortje in het geheugen van de toeschouwer blijft kleven.
En had de verwarming in de KVS waar de première plaatsvond een paar graden hoger gestaan, zou dat een pond gescheeld hebben op de sfeer van de voorstelling en de inleving van de toeschouwer.
Guido LAUWAERT
Korte tournee door Vlaanderen - www.begeerte.be
