Met een ex-dj in huis zou je denken dat de keuze van mijn lievelingsliedjes mettertijd wel aan verandering onderhevig geweest moet zijn. Toch is dat niet zo. Het mooiste liedje blijft voor mij Summertime in de versie van Billie Holiday. Dan moet ik altijd denken aan de bitterzoete scene uit Porgy en Bess: een slavin die dit als wiegelied voor haar kindje zingt.
Ook Stand by me van Ben E. King hoor ik nog altijd even graag.
Ik heb veel prachtige films en televisieseries gezien, maar het beeld van het in de tijd bevroren sprookjeskasteel uit Doctor Zhivago is mij bijgebleven. Voeg daarbij de broeierige blik van Omar Sharif en de ogen van de mooiste vrouw ter wereld: Julie Christie, en je hebt het hele plaatje.
Uit pure gulzigheid stop ik nog een televisiereeks in mijn koffer: de 8 afleveringen van True detective. Onwaarschijnlijk goed en… geschreven door een dichter! Toch heb ik lang getwijfeld. Ik had De kinderen van de Zoutkreek graag mee gesmokkeld onder een dubbele bodem van mijn valies. Het is een reeks films uit de jaren ’60 die gebaseerd zijn op het boek Samen op het eiland zeekraai van Astrid Lindgren. Maar die staan gelukkig in mijn geheugen gegrift.
De reis naar Inframundo neem ik niet mee omdat ik mijn eiland zal delen met mijn echtgenoot Peter Holvoet-Hanssen. Hij kan heel wat gedichten uit het hoofd citeren. Moby Dick heeft hij al uitgekozen, dus dat hoef ik ook niet in te pakken. Uit pure gulzigheid kies ik niet Engelen vallen langzaam van Karl Ove Knausgård maar Mijn strijd: 1 boek dat bestaat uit 5 dikke boeken!
En dan nog een dunnetje: De vanger in het koren van J.D. Salinger dat mij op jonge leeftijd van de sokken heeft geblazen.
Noëlla Elpers, Antwerpen
